Η ελληνική επικαιρότητα είναι τέτοια που άφησε όλα όσα έγιναν στο φετινό Burning Man κάτω από το ραντάρ μας. Το πένθος και ο δημόσιος θρήνος έβαλαν στην άκρη τα παθήματα ενός ογκώδους πλήθους φεστιβαλιστών στην άλλη άκρη του κόσμου. Ωστόσο όσα έχουν αρχίσει να συζητιούνται ψιλοεπίσημα για το μέλλον του πιο εντυπωσιακού φεστιβάλ αυτή τη στιγμή δείχνουν μια άβολη συζήτηση που θα κληθούμε να κάνουμε κι εμείς εδώ πολύ σύντομα και δεν θα έχει να κάνει με κάποιο φεστιβάλ ή κάποια συναυλία.
Η έρημος της Νεβάδας είναι το τελευταίο μέρος που θα περίμενε κανείς να ρίξει μια γερή βροχή και να τη μετατρέψει σε βούρκο. Ναι, μιλάμε για μια έρημος κυριολεκτικά για την οποία έχουμε όλοι λίγο πολύ εικόνα από ταινίες και σειρές με θέμα όσους ζουν πολύ έντονα το Λας Βέγκας, τόσο έντονα που ανακαλύπτουν την έρημο. Εκεί λοιπόν φέτος η δυστοπική θεματική δεν είχε το καθιερωμένο στυλ Mad Max αλλά έναν εξίσου δυστοπικό ωκεανό λάσπης. Υπό άλλες συνθήκες οι εικόνες αυτές θα ήταν αστείρευτη πηγή memes για τα πάθη των φασέων, αλλά τόσο λόγω όσων θλιβερών προκάλεσε η κακοκαιρία Daniel, η σοσιαλμιντιακή μας ανωριμότητα αυτολογοκρίθηκε. Και καλά έπαθε γιατί το θέμα είναι πιο σοβαρό τελικά και δεν αφορά μόνο 80.000 Αμερικανούς φασέους.
Αυτό που έγινε φέτος στο Burning Man δεν είχε προβλεφθεί μετεωρολογικά, τουλάχιστον όχι εγκαίρως. Δύο εβδομάδες πριν το φεστιβάλ υπήρξε το πρώτο ανησυχητικό δελτίο που έκανε αναφορά σε ασυνήθιστη συμπεριφορά. Πλέον ξέρουμε ότι με τον όρο ασυνήθιστο χρυσώνουμε το χάπι για να ανακοινώσουμε ένα κατακλυσμιαίο μετεωρολογικό γεγονός, κάτι που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί τα τελευταία 50 χρόνια και κάτι που μάλλον θα δούμε ξανά σε πολύ λίγα χρόνια.
Η συμπεριφορά του καιρού δεν είναι μόνο ακραία ως προς τα μεγέθη σε θερμοκρασίες ή στάθμη νερού, ακραία επίσης είναι αδυναμία έγκαιρης πρόβλεψης. Μια πρόβλεψη που είναι αναγκαία για οικονομικό σχεδιασμό, όχι μόνο για αντιπλημμυρικά κλπ. Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Ότι όλα μπορούν να συμβούν, όλες τις ημέρες του χρόνου και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ένας σχεδιασμός που μπορεί να τα λαμβάνει όλα υπόψη.
Στην περίπτωση του Burning Man με όλα αυτά απίστευτα logistics, από τα τροχόσπιτα των φεστιβαλιστών, μέχρι τα εισιτήρια και τις υποδομές που χρειάζονται, μιλάμε για κάτι που δεν υπάρχει κάποιο λογικό κόστος ασφάλισης, αλλά ούτε μπορεί να γίνει κάποιο σοβαρό risk management. Αυτό σημαίνει ότι όλα πλέον μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο του μεγαλύτερου πιθανού κινδύνου και αυτό ξεπερνά το Burning Man και πάει σε όλα, ακόμα και στα σπίτια που μένουμε.
Αυτή τη στιγμή οι διοργανωτές έχουν στο τραπέζι ακόμα και τον ενταφιασμό του φεστιβάλ, τουλάχιστον στη μορφή που το ξέρουμε. Στον κίνδυνο να ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο του χρόνου, τα σχέδια πρόληψης φαντάζουν λειψά.
Αυτό επεκτείνεται σε οποιαδήποτε περιοχή έχει πιθανότητα να πλημμυρίσει, ακόμα και στο πιο ακραίο σενάριο. Αν μια πλημμύρα μπορεί να διαλύσει ένα φεστιβάλ αξίας εκατομμυρίων, τότε μπορεί να αλλάξει και ολόκληρους οικισμούς. Πολύ σύντομα θα βρεθούμε κι εδώ στην Ελλάδα με τον εξής προβληματισμό:
Αν το κόστος μετεγκατάστασης ενός ολόκληρου οικισμού είναι πιο οικονομική λύση από τις διαδοχικές αποζημιώσεις; Και προσέξτε, δεν μπαίνει καν ο παράγοντας της απώλειας ανθρώπινων ζωών, τον οποίο είδαμε στη Θεσσαλία. Οι πρόσφυγες της κλιματικής αλλαγής είναι πολύ κοντά και πολύ πιο αληθινοί από όσο νομίζουμε, μπορεί να είναι και Έλληνες.
