Είναι προβληματικό για μία κοινωνία, όταν ένας άνθρωπος εγκαταλείπει την πατρική του στέγη, έχοντας ξεπεράσει τα 30 έτη. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα, καθώς φέρνει μαζί του πολλά άλλα προβλήματα που μένουν κρυμμένα «κάτω από το χαλάκι» τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο. Σε πολλές περιπτώσεις ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει μόνος του ακόμη και αν το θέλει, καθώς η ακρίβεια και το κόστος ζωής δεν του το επιτρέπουν. Όταν ένας μέσος μισθός είναι γύρω στα 800-900 ευρώ, πώς μπορεί ένας άνθρωπος να πληρώσει ενοίκιο 500-600 ευρώ; Τα υπόλοιπα δεν θα μπω καν στη διαδικασία να τα σχολιάσω, καθώς είναι ένα μη ρεαλιστικό σενάριο και τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Άρα θέλοντας και μη, θα μείνει στο πατρικό του. Το πιο πιθανό είναι ότι όταν θα κάνει μία σοβαρή σχέση, θα μπορέσει να φύγει από το σπίτι των γονιών του για να συγκατοικήσει και έτσι να μοιραστούν οι λογαριασμοί.
Τα αγαπημένα αδέρφια υπερνικούν και την πιο δυνατή φιλία
Ένας άλλος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η ίδια η νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας, που δεν προτρέπει τα παιδιά της να «ανοίξουν τα φτερά τους» και να αναλάβουν τις ευθύνες τους μετά το πέρας των σπουδών τους. Δεν είναι φυσικό, ένας 25χρονος να θέλει να μένει με τους γονείς του, καθώς μιλώντας για κανονικές καταστάσεις θα ήθελε να «ανακαλύψει» τον κόσμο. Ένας νέος 20 ετών λογικά μιλώντας, θα ήθελε να μείνει μόνος του ακόμη και σε μία γκαρσονιέρα αρκεί να έχει την ελευθερία του. Άρα τι πάει λάθος; Γιατί ναι μεν η οικογένεια κρατάει τα παιδιά στο σπίτι, όμως και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά τα παιδιά δεν θέλει να φύγει από το πατρικό του, αφού θα πρέπει μετά να αναλάβει υποχρεώσεις από λογαριασμούς μέχρι πλυντήριο.
Ωστόσο, είναι απορίας άξιον πώς κάποιος εγκαταλείποντας μετά τα 30+ το σπίτι των γονιών του είναι έτοιμος ξαφνικά να αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις της ζωής, χωρίς αυτό να έχει γίνει σταδιακά; Και ουσιαστικά πότε έρχεται η ενηλικίωση, όταν δεν έχεις αντιμετωπίσει μόνος σου την κοινωνία μέχρι τα 30; Τα αποτελέσματα της έρευνας υπογραμμίζουν πόσο έντονο είναι αυτό το φαινόμενο της εποχής, που μπορεί να προκύπτει και ως συγκερασμός όλων των παραπάνω λόγων.
Για την έρευνα
Βλέποντας τα αποτελέσματα, διαπιστώνουμε ότι στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια οι ηλικίες δεν διαφέρουν. Ωστόσο, στη Βόρεια Ευρώπη τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά, αφού οι περισσότεροι είναι κάτω των 23 όταν εγκαταλείπουν το πατρικό τους.
Σύμφωνα με νέα στοιχεία της Eurostat για το 2022, οι νέοι αργούν να εγκαταλείψουν το πατρικό τους σε σχέση με άλλους νέους από τις χώρες της ΕΕ. Ειδικότερα, οι νέοι στην Ελλάδα εγκαταλείπουν το πατρικό τους σπίτι κατά μέσο όρο σε ηλικία 30,7 ετών, ενώ στην ΕΕ οι νέοι εγκαταλείπουν το πατρικό τους κατά μέσο όρο σε ηλικία 26,4 ετών.
Ειδικότερα, ο υψηλότερος μέσος όρος ηλικιών, 30 ετών και άνω, καταγράφηκε στην Κροατία (33,4 έτη), τη Σλοβακία (30,8), την Ελλάδα (30,7), τη Βουλγαρία και την Ισπανία (30,3), τη Μάλτα (30,1) και την Ιταλία (30,0). Στον αντίποδα, οι χαμηλότερες μέσες ηλικίες, όλες κάτω των 23 ετών, καταγράφηκαν στη Φινλανδία (21,3 έτη), τη Σουηδία (21,4), τη Δανία (21,7) και την Εσθονία (22,7).
Σε διάστημα 10 ετών, η μέση ηλικία των νέων που αφήνουν το πατρικό τους αυξήθηκε σε 14 χώρες της ΕΕ, κυρίως στην Κροατία (+1,8 έτη), στην Ελλάδα (+1,7) και στην Ισπανία (+1,6). Το 2012, ο χαμηλότερος μέσος όρος στην ΕΕ ήταν στη Σουηδία, όπου οι νέοι εγκατέλειψαν το γονικό τους σπίτι σε ηλικία 19,9 ετών, ωστόσο, σε 10 χρόνια ο μέσος όρος αυξήθηκε κατά 1,5 έτος. Σε επίπεδο ΕΕ, μεταξύ 2012 και 2022, ο μέσος όρος ηλικίας διέφερε ελαφρώς, με το χαμηλότερο να είναι τα 26,2 έτη (2019) και το υψηλότερο τα 26,5 (2012, 2014, 2020 και 2021).
Η Δύση είναι πράγματι σε παρακμή, αλλά είμαστε σίγουροι για το τι φταίει;
Άντρες και γυναίκες
Στην ΕΕ, κατά μέσο όρο, οι άντρες εγκαταλείπουν το πατρικό τους αργότερα από τις γυναίκες (άντρες σε ηλικία 27,3 ετών και γυναίκες σε ηλικία 25,4 ετών το 2022). Αυτή η διαφορά σημειώνεται σε όλες τις χώρες, δηλαδή οι νεαρές γυναίκες έφευγαν νωρίτερα από το πατρικό τους σε σχέση με τους άντρες. Ειδικότερα, οι άντρες άφηναν το γονικό τους σπίτι, κατά μέσο όρο, μετά την ηλικία των 30 ετών σε 9 χώρες της ΕΕ (Κροατία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Σλοβακία, Ισπανία, Ιταλία, Μάλτα, Σλοβενία και Πορτογαλία), ενώ αυτό ισχύει για τις γυναίκες σε μία μόνο χώρα: την Κροατία.
Τέλος, το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ των φύλων βρέθηκε στη Ρουμανία, όπου οι νέοι άνδρες έφυγαν στα 29,9 έτη και οι γυναίκες στα 25,4 έτη (4,5 έτη διαφορά μεταξύ των φύλων), ακολουθούμενη από τη Βουλγαρία (4,1 έτη διαφορά), με τους άνδρες να φεύγουν από το πατρικό στα 32,3 έτη και τις γυναίκες στα 28,2 έτη. Αντίθετα, το Λουξεμβούργο (0,5 έτη διαφορά), η Σουηδία (0,6), η Δανία και η Μάλτα (και οι δύο 0,7) κατέγραψαν τις μικρότερες διαφορές μεταξύ νεαρών ανδρών και γυναικών που εγκαταλείπουν το γονικό σπίτι.
