Κανένας δε θα μείνει, Αθήνα είσαι καμίνι. Αν θέλεις να μιλήσουμε για απαίσια μέρη το καλοκαίρι, αν έχεις την ανάγκη να κάνουμε ένα μπιφ, τότε ας ξεκινήσουμε με το μεγάλο φαβορί. Όπως συμβαίνει με την Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League, έτσι συμβαίνει και με την Αθήνα το καλοκαίρι. Είναι πάντα μέσα στα φαβορί για το χειρότερο μέρος να ζεις το καλοκαίρι. Κάτι σαν τους Γερμανούς στο ποδόσφαιρο αλλά με το αντίστροφο αποτέλεσμα. Πάντα χάνουμε εμείς. Όχι ότι τον Χειμώνα τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά το καλοκαίρι η κατάσταση είναι απάλευτη. Ο καύσωνας κάνει ακόμη δυσκολότερη την επιβίωσή μας, σε μία ομολογουμένως άσχημη πόλη. Η Αθήνα θα μπορούσε να είναι ένας Παράδεισος αλλά έχουμε προτιμήσει να την κάνουμε μία τσιμεντένια τενεκεδούπολη. Κάποιοι το επέλεξαν για εμάς και εμείς καλούμαστε να το... απολαύσουμε.

Σίγουρα έχεις διαβάσει σε όλες τις διαδικτυακές φυλλάδες, αυτές με το woke περιεχόμενο που απευθύνονται σε άτομα που κοιμούνται όρθια, επιλογές αναφορικά με το τι θα κάνεις στην πόλη. Ξέρω γω, τίποτα; Ή μήπως να κάτσω κλεισμένος στο διαμέρισμα με Netflix, Disney+ και κλιματισμό μέχρι να έρθει ο Οκτώβριος;

«Είναι ωραία η άδεια Αθήνα», σου λένε. Ωραία κάτσε λοιπόν να την απολαύσεις, διότι για μένα η Κόλαση είτε με κόσμο, είτε χωρίς, είναι ίδια. «Η Αθήνα είναι γεμάτη ομορφιές αρκεί να ξέρεις να τις ανακαλύψεις». Ποιες εννοούν ως ομορφιές; Το να πας για θερινό σινεμά και να γίνεις μεζές για τα κουνούπια ενώ έχεις στάξει από τη ζέστη. Ειδυλλιακό. Δε πρωταγωνιστούμε σε ρομαντικές κομεντί, ούτε θέλουμε να ξαναδούμε Δεκαπενταύγουστο τον Τσίου. Σας τον χαρίζουμε μαζί με τα Φθηνά Τσιγάρα.

Και μεταξύ μας, δεν επιθυμούμε ούτε μία βόλτα στον Μεγάλο Περίπατο που από τόσο σκάψιμο και χώμα θυμίζει Μεγάλο Ιππόδρομο. Το μόνο που απομένει είναι να βάλουμε τον Δημητσάνη πάνω σε μια φοράδα, να το γυρίσουμε στο δίδυμο φορκαστ και να κυκλοφορούμε με το γκανιάν στο πίσω μέρος του μπλου τζιν σαν τον Αυγολέμονο στην Ομόνοια.

Η Αθήνα δεν είναι και τόσο χάλια με 40 βαθμούς και καύσωνα

Ναι αλλά η Αττική έχει και παραλίες. Ωραία βάλε βενζίνη και πάμε βόλτα με το κάμπριο σε Λούτσα – Βραυρώνα – Πόρτο Ράφτη. Κάτι που θα ζήλευε και η γαλλική Ριβιέρα. Όσοι είχαν την ατυχία να μείνουν πίσω, μαζεύονται στις παραλίες της Αττικής και πληρώνουν σε τιμές Κυκλάδων. Αν η μιζέρια είχε πρόσωπο θα ήταν η Αττική το καλοκαίρι.

Ας μην στρογγυλεύουμε τις καταστάσεις. Η Αθήνα το καλοκαίρι και χωρίς χρήματα είναι εφιαλτική. Το να βρεις λίγες μέρες και την οικονομική δυνατότητα να φύγεις από το κλείνον άστυ δεν μπορεί να φαντάζει ως είδος πολυτέλειας αλλά ως μία απαραίτητη συνθήκη. Μία επιβεβλημένη πράξη για την αξιοπρέπεια και για το καλό της ψυχικής υγείας. Το απαραίτητο καύσιμο, αυτό το γέμισμα των μπαταριών για τον πάντα απαιτητικό Χειμώνα. Διότι θα στα σκάσει άσχημα πριν έρθει ο Άγιος Βασίλης χωρίς τα δώρα.