Άπειρο μελάνι έχει χυθεί, θρύλοι και ταινίες συνοδεύουν το ναυάγιο που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας χαρτογράφησης βαθέων υδάτων, παρουσιάστηκε η πρώτη ψηφιακή απεικόνιση του Τιτανικού, που βρίσκεται 3.800 μέτρα κάτω από τον Ατλαντικό. Υπάρχει τρισδιάστατη εικόνα ολόκληρου του πλοίου και φαίνεται σαν να έχει αποστραγγιστεί το νερό. Σκοπός όλου αυτού του εγχειρήματος είναι να αποκαλυφθεί τι ακριβώς συνέβη στο ναυάγιο του 1912.
Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν το πλοίο χτύπησε σε παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη. «Υπάρχουν ακόμα ερωτήματα, βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με το πλοίο», δήλωσε στο BBC News ο Parks Stephenson, αναλυτής του Τιτανικού. Όπως αναφέρει το μοντέλο είναι «ένα από τα πρώτα σημαντικά βήματα για την γίνει μία τεκμηριωμένη έρευνα - και όχι εικασίες». Μπορεί το ναυάγιο του Τιτανικού να έχει εξερευνηθεί αρκετές φορές από τότε που βρέθηκε το 1985, ωστόσο πολλά πράγματα δεν μπορούσαν να διαλευκανθούν, καθώς οι κάμερες μπορούσαν να δώσουν περιορισμένες λήψεις του πλοίου και ποτέ ολόκληρο το ναυάγιο.
Ο αληθινός Τιτανικός δεν κέρδισε κανένα Όσκαρ
Πώς έγινε η σάρωση
Η σάρωση έγινε το καλοκαίρι του 2022 από την Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης βαθέων υδάτων, και την Atlantic Productions, που έχουν σχετικό ντοκιμαντέρ. Τα υποβρύχια έμειναν πάνω από 200 ώρες, ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου. Πήραν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή τρισδιάστατη ανακατασκευή. Ο Gerhard Seiffert της Magellan, ο οποίος είναι ένας από τους βασικούς της ομάδας σχεδιασμού της αποστολής, ανέφερε: «Το βάθος του ναυαγίου, σχεδόν 4.000 μέτρα, είναι μια πρόκληση, δεν επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην καταστραφεί το ναυάγιο». «Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφηθεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό, ακόμα και τα μη ενδιαφέροντα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών».
Η σάρωση δείχνει ακόμη και κάποιες λεπτομέρειες, όπως τον σειριακό αριθμό σε μία από τις προπέλες. Η πλώρη είναι ακόμη αναγνωρίσιμη ακόμα και 100 χρόνια μετά την απώλεια του πλοίου. Διακρίνονται ακόμη και αντικείμενα που είναι διάσπαρτα, όπως μεταλλικά έργα από το πλοίο, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, όπως παπούτσια. Όπως αναφέρει ο Parks Stephenson: «Σου επιτρέπει να δεις το ναυάγιο όπως δεν μπορείς να το δεις ποτέ από ένα υποβρύχιο. Και αυτό που σου δείχνει τώρα είναι η πραγματική του κατάσταση».
