Τώρα που τελείωσαν όλα αυτά και ηρέμησε το κεφάλι μας και μπορέσαμε να δούμε κάποια πράγματα με ψυχραιμία, εμείς οι αληθινοί φανς που δεν περιμένουμε κανέναν δημοσιογράφο να μας πει τα υπέρ και τα κατά μπορούμε να μιλήσουμε υπεύθυνα. Ή τουλάχιστον εγώ μπορώ να μιλήσω για τον εαυτό μου, που είμαι φαν των βιβλίων και της αυθεντικής τριλογίας από τότε που ήμουν 15 χρόνων παιδί.
Η σειρά ήταν για κλωτσιές. Δηλαδή, αν υπάρχουν Χρυσά Βατόμουρα και για τις σειρές, που δεν γνωρίζω αν υπάρχουν, δεν θα έπρεπε καν να το κάνουμε αυτό στο βατόμουρο. Διάβασα κάπου ότι οι φανς στην Αμερική έστειλαν μια επιστολή στην παραγωγή με μπόλικες κατάρες. Αλλά εγώ δεν επέλεξα να γράψω αυτό εδώ για να καταραστώ, αλλά να πω τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτή η μπούρδα δεν βλέπεται. Μια με πονάει να τη λέω μπούρδα όταν φέρνει τον τίτλο του μεγαλύτερου fantasy που δημιουργήθηκε ποτέ.
Ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» έγινε κρυπτονόμισμα
Από επιλογή, δεν έβλεπα το House of the Dragon για το οποίο άκουγα εξαιρετικές κριτικές για να μην ξενερώσω εγώ ακόμα περισσότερο. Όμως ειλικρινά, κάθε επεισόδιο έβγαινε με δυσκολία. Έδωσα πολλές ευκαιρίες, προσπαθούσα να καταλάβω που το πάει στην αρχή, αλλά ειλικρινά, κάπου στο τέταρτο επεισόδιο θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου πως αυτή η σειρά δεν μου έχει δώσει μέχρι τώρα ούτε ΜΙΑ αξιομνημόνευτη σκηνή. Απολύτως τίποτα. Δεν μου άρεσε καν ο τρόπος που επέλεξαν να πλαισιώσουν την Γκαλάντριελ και πραγματικά δεν ξέρω ποιος είχε την ιδέα να την κάνουν κάτι σαν Λάρα Κροφτ του medieval fantasy. Όμως παραμένω σε αυτό. Ότι κατάφερα να τελειώσω την σειρά και δεν υπήρχε κάτι που μπορούσες να συζητήσεις την επόμενη μέρα με έναν φαν και να έχετε μείνει και οι δύο με το στόμα ανοιχτό.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά, όλοι αυτοί εκεί δεν έμαθαν τίποτα από την αυθεντική τριλογία; Από τις ερμηνείες; Την μουσική; Την κορύφωση των ηρώων που είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα; Πολλές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά όταν ένα πράγμα είναι ήδη τεράστιο που δεν χρειάζεται να κάνεις αλχημείες για να το αποφύγεις. Όχι απλά δεν θα δω άλλη σεζόν, θέλω να ξεχάσω ότι υπάρχει. Θέλω να το ξεχάσουμε όλοι και να του συμπεριφερθούμε σαν να ήταν ένα κακό αστείο, μια φάτσα φίλων, που έφτασε στο σημείο να προσβάλει μια γενιά που μεγάλωσε με τα κινηματογραφικά Lord of the Rings.
Τι να πω, αν δεν το έχετε, κάντε μια σειρά για τον Τεν Τεν.
