Όλοι είχαμε έναν Ντουέιν Τζόνσον στο σχολείο μας. Ήταν ο κλασικός τύπος, το κλασικό κτήνος, που μία του ματιά μόνο έφτανε για να του δώσουμε την τυρόπιτά μας και το μίλκο μας. Όλα τα παιδάκια παίζαμε μπάλα στο προαύλιο με το κουτάκι της pepsi. Αυτός ήταν ο τύπος που έλιωνε τα κουτάκια για να μπορούμε εμείς μετά να παίξουμε. Ο ίδιος, όμως, δεν έπαιζε. Σνόμπαρε. Αν δεν είχε ξυλίκι, δεν είχε ενδιαφέρον. Επίσης, ήταν ο τύπος που σε κάθε τσαμπουκά με άλλο σχολείο, τον βάζαμε πάντα μπροστά.
Κάπως έτσι, λοιπόν, ήταν ο Ντουέιν Τζόνσον μαθητής. Το κτήνος που βλέπετε εσείς τώρα στο WWE, ήταν κτήνος από τότε που πήγαινε σχολείο. Από τότε που ήταν 16. Τόσο κτήνος μάλιστα, που τα υπόλοιπα παιδάκια τον περνούσαν για μυστικό της αστυνομίας. Από τότε ο «Βράχος» ήταν ένας σκέτος μυς. Χωρίς κόκαλα. Και είχε το χαρακτηριστικό του ανθρώπου (το έχουν πολλοί) που δεν υπήρξε ποτέ νέο. Γεννήθηκε γίγαντας!
Εδώ που τα λέμε δεν είχαν κι άδικο!
Το είχε παραδεχτεί και ο ίδιος μάλιστα ότι «είχα περάσει από πολλά σχολεία, Χαβάη, Νάσβιλ, Πενσυλβανία, σε όλα με πέρασαν για ασφαλίτη»!
Καημένε μου Ντουέιν. Τι πέρασες κι εσύ μικρός. Να τρως μπούλινγκ από τις οδοντογλυφίδες...
