Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τη νύξη που έκανε ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου (μεγαλύτερη συλλογή κλοπιμαίων του κόσμου κατ’άλλους) για το ενδεχόμενο της επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Όσο πληθαίνουν οι φωνές στην Αγγλία υπέρ της επιστροφής των γλυπτών εκεί που ανήκουν, τόσο φθίνει και η ρητορική του νομίμου της κατοχής τους. Βλέπετε μπορεί από τότε που σηκώθηκε το θέμα του «βιασμού» της Ακρόπολης των Αθηνών από τον Λόρδο, το επιχείρημα των Άγγλων να είναι η νομιμοφανής εξαγωγή των γλυπτών, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι αυτό δεν ήταν ποτέ το ζήτημα.
Όχι τόσο για το ελλειπές δικαίωμα των Οθωμανικών αρχών της εποχής για να υπογράψουν κάτι τέτοιο ενάντια στη βούληση του ελληνικού λαού που ουδέποτε ρωτήθηκε γι’αυτό, αλλά γιατί ακόμα κι αν η Ελλάδα ήταν τότε ανεξάρτητο κράτος και μια διεφθαρμένη κυβέρνηση υπέγραφε για την εξαγωγή τους ή ακόμα κι αν σύσσωμο το ελληνικό έθνος είχε υποστεί κάποια πλύση εγκεφάλου και δεχόταν τον διαμελισμό των αετωμάτων του Παρθενώνα, δεν έπρεπε να γίνει αυτό το έγκλημα. Ο Παρθενώνας μπορεί να είναι ελληνικός, αλλά δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες, είναι ένα παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και ο σεβασμός που απαιτείται απέναντι σε ένα τέτοιο μνημείο ορίζει ότι πρέπει να είναι στον γενέθλιο τόπο του όσο πιο άθικτο γίνεται.
Ολοένα και περισσότεροι Βρετανοί το κατανοούν αυτό και δεν επιμένουν στο νόμιμο της κατοχής τους και αναδεικνύουν το ανήθικο αυτής. Το ζήτημα που προκύπτει από αυτή την αλλαγή, και μέχρι την υλοποίηση του επαναπατρισμού, είναι το τι θα γίνει με το χαοτικό κενό που θα αφήσουν πίσω τους στην κεντρική αίθουσα του Βρετανικού Μουσείου. Είναι πολύ πιθανό η λύση να βρέθηκε και την δίνει η τεχνολογία.
O Roger Michel είναι επικεφαλής του Ινστιτούτου Ψηφιακής Αρχαιολογίας, ένα ερευνητικό εργαστήριο με βάση το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και πιστεύει ότι ένας 3d printer μπορεί να δώσει τη λύση. Σε αντίθεση με τους 3d printers που γνωρίζουμε σήμερα που χρησιμοποιούν πολυουρεθάνη ή κάποιο άλλο συνθετικό υλικό, αυτό είναι στην ουσία ένας ρομποτικός γλύπτης που μπορεί και σμιλεύει στο μάρμαρο στο επιθυμητό σχήμα. Το πρώτο δείγμα του έργου του έχει αρχίσει ήδη να αποκτά τη μορφή μιας κεφαλής αλόγου, ένα από τα πιο λεπτομερή και γνωστά αξιοθέατα της συλλογής Έλγιν και μάλιστα για να την αναπαραγωγή του γλυπτου έχει χρησιμοποιηθεί πεντελικό μάρμαρο, όπως ακριβώς και το πρωτότυπο.
Πρόθεση της ομάδας του Roger Michel είναι να φτιάξει πιστά αντίγραφα από όλα τα κλεμμένα γλυπτά τα οποία θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα γνήσια μετά τον επαναπατρισμό τους και την πολυπόθητη επανένωσή τους με τα υπολοιπα γλυπτά στην αίθουσα του μουσείου της Ακρόπολης που τα αναμένει. Με αυτά τα αντίγραφα ξηλώνεται ίσως και το τελευταίο βρετανικό επιχείρημα υπέρ της διαιώνισης αυτού του εγκλήματος απέναντι στην ελληνική, αλλά και παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα;
