Κάποτε ο σοφός λαός μας έλεγε ότι «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός», πλέον όμως το απόφθεγμα αυτό έχει εξελίσσεται σε «εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει η πολιτική». Ίσως ό,τι πιο ταιριαστό ειπώθηκε για την περίπτωση της πλέον αμφιλεγόμενης περσόνας στην πολιτική σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου, τον Μπόρις Τζόνσον.
Με τις παραιτήσεις να εξελίσσονται σε ντόμινο μέσα στο κόμμα του και τον ίδιο να δέχεται πιέσεις για τα σκάνδαλα του παρελθόντος, τελικά φτάσαμε στην πολύκροτη παραίτησή του (7/7) από το αξίωμα του Πρωθυπουργού.
Μια πολιτική πορεία που τα είχε όλα (π.χ. Brexit, διαχείριση της πανδημίας) κυρίως όμως άπειρα σκάνδαλα που αφορούσαν τον πρότερο βίο, τις επιλογές του, τη συμπεριφορά, ψεύτικες υποσχέσεις και πολλά ακόμα που δημιουργούν και σήμερα απορίες για τον τρόπο αντίληψης όλων όσων επέλεξαν να τον αναδείξουν ηγέτη της χώρας.
Για τους Έλληνες, το όνομα Μπόρις Τζόνσον συνδυάστηκε με την άστοχη επιλογή να εκθέσει τους πολίτες της χώρας του στον κίνδυνο του κορονοϊού με πίστη στην ανοσία της αγέλης, κυρίως όμως ως ο άνθρωπος που «υπέγραψε» το περιβόητο Brexit αλλάζοντας για πάντα τα οικονομικά δεδομένα και τις σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρώπη.
Στα μάτια ενός Έλληνα, η προοπτική ψήφισης ενός τύπου όπως ο Τζόνσον, ο οποίος έχει κατά το παρελθόν αναγάγει την «κωλοτούμπα» σε δεύτερη φύση, έχει σίγουρα διαφορετική αντίληψη των εννοιών «σταθερότητα» και «σεβασμός», έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για μπούλινγκ σε εργασιακό περιβάλλον (και όχι μόνο) ενώ αρέσκεται να γίνεται πατέρας σε εξωσυζυγικές σχέσεις, μοιάζει 100% ουτοπική. Θα μπορούσε άραγε ένας άνδρας στην Ελλάδα να εξελιχθεί σε πρωθυπουργό, με τόσα σκάνδαλα στην «προϋπηρεσία» του;
Στα 19 του κατηγορήθηκε για σεξουαλικές επιθέσεις και βανδαλισμούς, στα 31 του είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «The Spectator» για κείμενό του κατά του Νέλσον Μαντέλα αλλά και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς απέναντι σε Κινέζους εργάτες. Δεν είναι μόνο αυτά, υπάρχουν πολλά ακόμα στο παρακάτω βίντεο:
A reminder of just who he is
— Led By Donkeys (@ByDonkeys) July 7, 2022
pic.twitter.com/fXvHVGHWFO
Επικοινωνήσαμε με τον κύριο Στάθη Χαϊκάλη, CEO της εταιρείας επικοινωνίας Communication Effect, ο οποίος, ως και διακεκριμένος δημοσιογράφος στο παρελθόν, παρακολουθεί στενά τα ζητήματα της καθημερινότητας. Μας δίνει τη δική του οπτική για το θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο τόσα χρόνια.
Τι είναι αυτό που οδήγησε τους Βρετανούς να ψηφίσουν ένα άτομο όπως ο Μπόρις Τζόνσον;
Ο Μπόρις υποσχέθηκε να αλλάξει αλλά παρέμεινε Τζόνσον
«Είναι μεγάλος ο πειρασμός να πούμε ότι η γενεσιουργός αιτία της πρωθυπουργίας είναι (μόνο) το Brexit. Ή ότι για όλα φταίει αυτή η θολή, πασπαρτού ιδέα του λαϊκισμού (που είναι πραγματικό στοιχείο, αλλά έχει πολλές μορφές).
Καλύτερα να δούμε τη μεγάλη εικόνα και να αναζητήσουμε βαθύτερους λόγους. Αυτούς που ανέδειξαν τον Μπολσονάρο στη Βραζιλία ή και τον Μόντι στην Ινδία κ.ά.. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να βρουν κάποιες αναλογίες και στην Ελλάδα του 2015-19.
Μια αιτία είναι ότι ζούμε εποχές βαθύτατων, συνεχών και ασύμμετρων κρίσεων. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων δεν έχει την πολυτέλεια να ψηφίζει με βάση την ιδεολογία, αλλά κυρίως τους φόβους του για τα οικονομικά ή την απειλή που βλέπει στον τρόπο της ζωής του. Μην κάνεις εντύπωση σε κανέναν που παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Αριστεράς από εργατικά στρώματα, π.χ. στην Ιταλία ή τη Γαλλία, ψηφίζουν πλέον εθνικιστικά κόμματα.
Βάλτε στην εξίσωση και το θεατρικό στοιχείο, τη δημοφιλία που προκύπτει από το χάρισμα του Boris Johnson να δίνει σόου μέσω των media. Μεγάλο μέρος των πολιτών στη Βρετανία ήταν τόσο θυμωμένοι ή στριμωγμένοι οικονομικά και σε θέματα κουλτούρας, που δεν έβλεπαν τίποτε από τα δείγματα ταρτουφισμού του Τζόνσον. Τον ψήφισαν γιατί θεωρούσαν ότι μέσω Brexit θα έβρισκαν ένα σωσίβιο. Ο Μπόρις όμως παρέμεινε Τζόνσον: πολλά ψέμματα, κάκιστος manager, ανίκανος για ηγεσία.
Είναι καλό να κρατήσουμε την αναπνοή μας. Γι αυτά που θα δούμε στις επόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, τις εξελίξεις στην Ινδία, μπορεί και για τις επόμενες εκλογές στην Ιταλία. Όταν τεράστια τμήματα των πολιτών είναι κάτω από πολύ μεγάλη πίεση, τότε τα ‘ορθολογικά’ μηνύματα όπως αυτά του Προέδρου Μακρόν, είναι δύσκολο να αποδειχθούν δημοφιλή».
Έχεις δει ποιος θα τον υποδυθεί στη μίνι σειρά για την πανδημία στην Αγγλία;
Ενδεχομένως αν δεν ζεις στο Ηνωμένο Βασίλειο να μην μπορείς να αντιληφθείς τι οδήγησε τους Βρετανούς στην ψήφο προς το πρόσωπο του αμοραλιστή και «ταρτούφου» ανθρώπου ο οποίος αποτελεί από χτες (7/7) παρελθόν από το αξίωμά του (σ.σ. θα παραμείνει ενεργός μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης). Η πιο επικρατέα άποψη που είχαμε ως εξωτερικοί παρατηρητές ήταν ότι μόνο όσοι έμεναν εκτός Λονδίνου ή κάποιου άλλου μεγάλου αστικού κέντρου μπορούσαν να δείξουν προτίμηση στον Τζόνσον και ο λόγος ήταν κυρίως το Brexit. Με βάση όμως λεγόμενα αρκετών Λονδρέζων μια βδομάδα πριν, ο τέως πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου είχε αρκετούς υποστηρικτές από την πρωτεύουσα από τότε που διετέλεσε Δήμαρχος (2008-2016).
Το φαινόμενο Τζόνσον -δηλαδή ψήφος εμπιστοσύνης σε άτομα που δεν εξυπηρετούν τα πολιτικά μας κριτήρια αλλά καλύπτουν ή συμπυκνώνουν συγκυριακά ζητήματα, που συνήθως είναι τα οικονομικά - με βάση και τα λεγόμενα του κυρίου Χαϊκάλη δεν είναι μόνο αγγλικό φαινόμενο αλλά τείνει να γίνει παγκόσμια συνήθεια. Ίσως τελικά όντως εκεί που τελειώνει η λογική να αρχίζει η πολιτική. Έστω η πολιτική των «ταρτούφων».
