Πολύ πριν φτάσουμε στη χθεσινή σύλληψη και την άσκηση ποινικής δίωξης για την υπόθεση για την οποία μιλάει, φωνάζει ή ψιθυρίζει όλη η Ελλάδα, είχε φτιαχτεί ένα κλίμα για το οποίο όλοι φοβόμασταν ότι δεν θα έχει καλό τέλος, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της υπόθεσης. Δυστυχώς ο θάνατος τριών παιδιών κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ήταν η καύσιμη ύλη για μία παράλληλη νοσηρή κατάσταση. Κουτσομπολιά άσχετα με την υπόθεση, ειδικοί και «ειδικοί» με αλλεπάλληλες και αλληλοαναιρούμενες τοποθετήσεις και προσεγγίσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά, είχαν σαν σκοπό το ακριβώς αντίθετο από την όσο το δυνατόν πιο γρήγορη εξιχνίαση της υπόθεσης, η οποία ας μην ξεχνάμε ότι έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμα.
Όταν ένα πλήθος αυτόκλητων εμπλεκόμενων τελικά μπλέκεται στα πόδια των αρχών σε τέτοιες υποθέσεις, όχι μόνο δεν βοηθούν την κατάσταση, αλλά την αποπροσανατολίζουν, την πάνε πολλά βήματα πίσω και όταν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον τοξικό τους ρόλο, είναι πάρα πολύ αργά. Στο μεταξύ έχουν δηλητηριάσει την κοινή γνώμη με μισές αλήθειες, παραπληροφόρηση και κουτσομπολιά που φαίνεται τελικά ότι ο μοναδικός τους στόχος ήταν να βρουν αυτά τα περίφημα 15 λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούν και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να τα κάνουν 15 ημέρες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε μεγάλη αναδρομή στο παρελθόν, η υπόθεση της γυναικοκτονίας στα Γλυκά Νερά με ψυχολόγους (;) και διαφόρων ειδών συνδικαλιστές είναι πολύ πρόσφατη.
Αυτή η ιδιότυπη παρεμπόδιση του έργου των αστυνομικών αρχών σε πρώτη φάση, και των δικαστικών στη δεύτερη, είναι από μόνη της μια τουλάχιστον ανήθικη στάση, αν όχι ποινικά κολάσιμη. Όμως αυτή η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης είναι δυστυχώς το μικρότερο κακό. Αργά ή γρήγορα η υπόθεση, η οποιαδήποτε υπόθεση, θα διαλευκανθεί, όπως θα διαλευκανθεί και αυτή της Πάτρας. Το αργά όμως έχει και μια παράπλευρη συνέπεια.
Όλη αυτή η τροφοδοσία με τοξική «πληροφορία» έχει σαν αποτέλεσμα μια κάποια αποκτήνωση ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας. Η αφιλτράριστη έκθεση σε αυτό το περιβάλλον είναι σαν proxy μιθριδατισμός. Δηλαδή όχι μόνο εθίζεσαι στη φρίκη και σταματάει από ένα σημείο και μετά να σε σοκάρει, αλλά γίνεσαι κι εσύ αντίφωνο αυτής της φρίκης. Το μυαλό μας λειτουργεί σαν σφουγγάρι, μαζεύει τόση πολλή σκατοψυχιά που στο τέλος δεν μπορεί να τη συγκρατήσει όλη και είναι σαν ένα πολύ βρεγμένο σφουγγάρι το οποίο στάζει το περίσσευμα φρίκης.
Οι σκηνές που είδαμε χτες έξω από το από το σπίτι της οικογένειας ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Τα social media δεν είναι μόνο ένα εργαλείο αποτύπωσης της κοινής γνώμης, αλλά και ένα πολύ καλό εργαλείο πρόβλεψης της στάσης της, αν όχι και χειραγώγησης. Οι «ψόφοι», τα αναθέματα, οι κατάρες, οι «ευχές» για βιασμούς, βασανιστήρια, αργούς ή όχι θανάτους και άλλα τέτοια που καμία σχέση δεν έχουν με μια οργανωμένη δυτική κοινωνία χτισμένη πάνω στις αρχές του Χριστιανισμού και του Διαφωτισμού, είχαν προηγηθεί του εντάλματος σύλληψης. Η είδηση της προσαγωγής στη ΓΑΔΑ ήρθε σαν επιβεβαίωση αυτού του κλίματος και το κυριότερο σαν επιβράβευση.
Όλοι αυτοί που κράτησαν πολύ χαμηλά τον πήχυ τους τελευταίους μήνες θαρρούν πως άσκησαν πίεση στις αρχές και βοήθησαν στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Αυτή η δικαίωση τους δίνει την ευκαιρία για ανανέωση του περίφημου 15λεπτου και τώρα μπορούν να αναβαθμιστούν από αυτόκλητοι αστυνομικοί σε αυτόκλητους δικαστές, κι εκεί κάπου μπαίνουμε σαν κοινωνία σε πραγματικά επικίνδυνα και αχαρτογράφητα νερά.
Πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, αλλά με μια χυδαία υπονόμευση της δικαιοσύνης η οποία λίγο-λίγο σκάβει κάτω από τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής. Κάποια στιγμή η υπόθεση των τριών παιδιών από την Πάτρα θα ξεχαστεί, όχι γιατί είμαστε χοντρόπετσα γουρούνια, αλλά γιατί αυτοί που φρόντισαν στο να γίνει ένα διαρκές freak show θα βρουν μια νέα υπόθεση να ταΐσουν τη διψασμένη για αίμα και τραγωδία κοινωνία που έχουν φτιάξει οι ίδιοι.
Θα το ξεχάσουν ακόμα και αυτοί που μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι της οικογένειας, θα επιστρέψουν στις δουλειές τους και στις οικογένειες τους. Το μίσος όμως που μεγάλωσε μέσα τους δεν θα φύγει τόσο γρήγορα, δεν θα φύγει τελείως. Όλοι είμαστε θυμωμένοι, αυτή η υπόθεση μας έδεσε το στομάχι κόμπο και είναι πάρα πολύ πιθανό να μάθουμε ακόμα χειρότερα πράγματα και τότε είναι που θα πρέπει να δείξουμε έμπρακτα την όποια εμπιστοσύνη μας έχει απομείνει στους θεσμούς της οργανωμένης πολιτείας.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι σε μια υπόθεση που αφορά νεκρά παιδιά το κοινό περί δικαίου αίσθημα κοχλάζει. Αλλά να είναι όλοι βέβαιοι ότι όποιοι και όσοι αν εμπλέκονται στον θάνατο αυτών των παιδιών ότι θα λογοδοτήσουν. Και όχι, ότι και αν έχουμε στο μυαλό μας για τις φυλακές δεν είναι ένα καθόλου ευχάριστο μέρος διαβίωσης. Η πραγματική δικαιοσύνη για τη μνήμη αυτών των κοριτσιών θα είναι η κοινωνία να χτίσει τις άμυνες και τις δομές για να μην επαναληφθεί παρόμοια τραγωδία. Μέχρι τότε πρέπει να δείξουμε όση περισσότερη ψυχραιμία γίνεται σαν κοινωνία γιατί την επόμενη φορά μπορεί να μην είμαστε κοινωνία.
