Μας αρέσει να γκρινιάζουμε για την παρακμή των Όσκαρ και το τηλεοπτικό ενδιαφέρον το οποίο ολοένα και συρρικνώνεται, αλλά πάντα δεν ψάχναμε τέτοιες αφορμές για να δώσουμε λίγη περισσότερη σημασία σε έναν βαρετό θεσμό; Μόνο οι πολύ nerds του θεσμού μπορούν να ανακαλέσουν τους πολυνίκες ηθοποιούς, σκηνοθέτες και ταινίες και αυτό είναι ενδεικτικό του ότι τελικά δεν είναι και τόσο εξωστρεφές σαν event.
Τι έγινε στα Όσκαρ και μας έμειναν τόσο πολύ στο μυαλό;
Οι μνήμες των περισσότερων για τις μεγάλες στιγμές των Όσκαρ είναι η περίφημη μη απονομή του Marlon Brando πριν από 50 χρόνια και τον John Wayne να προσπαθεί να λιντσάρει την νεαρή ιθαγενή που πήγε να παραλάβει το βραβείο του. Πιο πρόσφατα θυμόμαστε την πάρα πολύ αμήχανη απονομή στον Elia Kazan, τον Michael Moore σε ένα έξαλλο λόγο κόντρα στο νεοσυντηρητικό κατεστημένο των ΗΠΑ και από χθές θα θυμόμαστε το χαστούκι του Will Smith στον Chris Rock. Σε αυτό το κείμενο δεν θα αναζητήσουμε το ποιος είχε δίκιο και σε τι βαθμό, αλλά αν τελικά τα Όσκαρ έχουν απόλυτη ανάγκη από τέτοιες στιγμές.
Για πάρα πολλά χρόνια τα Όσκαρ ήταν η αποθέωση των ισορροπιών και των δημοσίων σχέσεων και μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται κάποια συζήτηση για αυτό το φαινόμενο επειδή η τηλεθέαση έπεσε στα τάρταρα και κυρίως επειδή έγινε σούσουρο στα social media. Για τους ίδιους τους συμμετέχοντες η τελετή είναι σαν βαρετό business event, από αυτά που κανείς δεν θέλει να πάει, αλλά είναι υποχρεωμένος να βάλει τα καλά του και το πιο ψεύτικο και πιο λαμπερό του χαμόγελο και να παριστάνει τον ευδιάθετο κλόουν σε προϊστάμενους, πελάτες και άλλες όχι και τόσο δημοφιλείς κοινωνικές ομάδες.
Το βλέπουμε και από τις φωτογραφίες που ακολουθούν από το πάρτι που ακολουθεί μετά την τελετή με τους ηθοποιούς να είναι πολύ πιο χαλαρά ντυμένοι, οι άντρες σίγουρα μοιάζουν πολύ πιο απελευθερωμένοι που δεν είναι ανάγκη να είναι ντυμένοι «πιγκουίνοι» και τα χαμόγελά τους είναι πολύ πιο αυθεντικά και είναι πολύ πιθανό αυτό να μην οφείλεται στις αλκοολούχες φυσαλίδες της άφθονα ρέουσας σαμπάνιας.
Μετά το πρώτο σοκ από την ανέλπιστη πρώτη εμφάνιση του Will Smith στη σκηνή, γιατί υπήρξε και δεύτερη για να πάρει το Όσκαρ του, οι φωνές για το κατά πόσο το όλο σκηνικό ήταν σκηνοθετημένο και προβαρισμένοι τελικά κυριάρχισαν. Η όλη κατάσταση και το damage control θυμίζει λίγο το περίφημο «σκάνδαλο» με το εκούσιο στριπτίζ της Janet Jackson από τον Justin Timberlake στο ημίχρονο του 38ου Super Bowl. Η Αμερική λατρεύει ένα καλό σκάνδαλο γιατί το αντιμετωπίζει πάντα σαν ένα καλό show, εκεί που δυσκολεύεται είναι με τη διαχείρισή του λίγο μετά το ξέσπασμα όταν προσπαθεί να πατήσει πάνω σε δύο ή και παραπάνω βάρκες.
Τελικά δεν έχει και τόση σημασία το το «σκετσάκι» των Smith και Rock ήταν σκηνοθετημένο, γιατί ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίστηκαν οι συμμετέχοντες σε αυτό, αλλά και η Ακαδημία, είναι σαν ήταν όντως σκηνοθετημένο. Όλοι έκαναν μετά σαν να μην συνέβη τίποτα, ο Smith πήρε κανονικά το βραβείο του, ένα βραβείο το οποίο πασπαλίστηκε από μερικά εξόχως κροκοδείλια δάκρυα, καμία ποινική διαδικασία δεν κινήθηκε και το πάρτι που ακολούθησε ήταν το επιστέγασμα που ήθελαν όλοι.
Παρόλα αυτά υπήρχε μια σκηνή που έκανε τους πάντες να δακρύσουν.
Μετά από όλους τους πειραματισμούς που έχουν γίνει, τα Όσκαρ κοινού ήταν οι πιο πρόσφατοι, ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θα έχουν κανένα απολύτως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τα Όσκαρ θα συνεχίσουν να χάνουν τηλεοπτικό κοινό και γίνονται όλο και περισσότερο ένα αυτοαναφορικό corporate event σαν αυτά που είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτές οι περίφημες εκδηλώσεις ελεγχόμενης εξωστρέφειας που τελικά δεν αφορούν κανέναν, ούτε καν τους ίδιους τους καλεσμένους περνούν πολύ γρήγορα στη λήθη. Το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να συμβεί αυτό περίπου μισή ώρα μετά τη λήξη του event. Όταν οι υπάλληλοι που έχουν φιλικές σχέσεις πάνε να πιουν ένα ποτό σαν άνθρωποι αμέσως μετά.
Η μοναδική περίπτωση που κάποιος θα θυμάται τι έγινε σε κάποιο εταιρικό event είναι να έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο, κάποιος σεμνότυφος υπάλληλος να ήπιε κάτι παραπάνω και να φάσωσε κάποια που δεν έπρεπε, ένας δίσκος με ποτά και καναπεδάκια να βρέθηκε πάνω σε ένα ακριβό σύνολο ρούχων, ένα αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης που άνοιξε κατά λάθος και γενικά φάσεις που θυμίζουν το Party με τον Peter Sellers.
Ναι, το χαστούκι του Will Smith στον Chris Rock έσωσε την 94η τελετή απονομής των Όσκαρ, αλλά όχι για τους λόγους που θα ήθελε. Σκηνοθετημένο ή όχι, η Ακαδημία θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τέτοια σκηνικά σε μια προσπάθεια να βάλει τις ερχόμενες απονομές στη δημόσια συζήτηση, από τη στιγμή που η τηλεθέαση θα συνεχίσει να πέφτει. There is no business, like show business.
