Όταν ήσουν παιδί, πίστευες στον Άγιο Βασίλη. Μέχρι που κάποιος σου το χάλασε. Ήταν οι γονείς σου; Η δασκάλα σου; Κάποιος φίλος σου; Κάποιος κακός και κυνικός άνθρωπος; Τέλος πάντων, σου τη γκρέμισαν την ιστορία, εσένα, που κάθε χρόνο προσπαθούσες να μείνεις ξύπνιος, έχοντας μελομακάρονα και γάλα πάνω στο τραπέζι για να φιλέψεις τον Άγιο, που σε έπαιρνε τελικά κάποια στιγμή ο ύπνος και το πρωί, γεμάτος έκπληξη και χαρά, ανακάλυπτες ότι ήρθε, άφησε δώρο, έφαγε, ήπιε και έφυγε.
Άλλωστε τον έχεις δει σε τόσες ταινίες και έχεις μάθει τα χούγια του:
Αλλά παρότι μεγάλωσες, γιατί να μην πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη; Γιατί πρέπει να είναι ένα προνόμιο των μικρών παιδιών; Γιατί να χαλάς τη μαγεία αυτών των ημερών; Σάμπως δεν πιστεύεις ένα σωρό άλλα πράγματα, που μοιάζουν πολύ πιο απίστευτα από τον Άγιο Βασίλη, κι όμως τα πιστεύεις με όλη τη δύναμη της (κατά βάθος παιδικής) ψυχούλας σου;
- Εσύ δεν είσαι που πιστεύεις ότι «οι δυο επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες» εδώ και δυο περίπου χρόνια και μετά «όλα θα είναι καλύτερα»;
- Εσύ δεν πιστεύεις μέσα σου, βαθιά και αληθινά, ότι με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς θα ξεκινήσεις διατροφή και γυμναστική; Και το λες αυτό στον εαυτό σου κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, εδώ και καμιά 15ριά χρόνια;
- Εσείς δεν είστε κυρία μου (ή κύριέ μου) που πιστεύετε ότι με την τάδε αντιρυτιδική κρέμα και με υαλουρονικό και αλόη, θα δείχνετε 15 χρόνια μικρότερη ή μικρότερος;
- Μήπως είναι κάποιος άλλος ή τελικά είσαι και πάλι εσύ, που «ορκίζεσαι» κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ότι θα προσπαθείς να βλέπεις περισσότερο τους γονείς σου και τους φίλους σου κι όχι μια φορά στο τόσο – κι αυτό μέσα στο άγχος, τη γκρίνια και την κούραση;
- Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, δεν πιστεύεις ακράδαντα πως αυτή θα είναι επιτέλους η χρονιά που θα πάρεις εκείνη την προαγωγή και την αύξηση που τόσο πολύ αξίζεις και τόσες χρονιές σου έχει τάξει το αφεντικό σου;
- Εσύ δεν πιστεύεις βαθιά και αληθινά μέσα σου, πως φέτος θα είναι η χρονιά που θα βγεις, θα κοινωνικοποιηθείς, θα γνωρίσεις κόσμο και θα ερωτευτείς; Το ίδιο δηλαδή που πίστευες και πέρυσι και πρόπερσι και πάει λέγοντας;
- Εσύ δεν λες «φέτος θα κόψω το τσιγάρο» στο πλαίσιο των «σημαντικών ψεύτικων και ανεφάρμοστων αποφάσεων» που παίρνεις κάθε χρόνο;
- Εσύ δεν είσαι που μάζευες λεφτά για να πάρεις καινούργιο αυτοκίνητο, όπως έκανες και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τελικά κάπου αλλού χρειάστηκαν τα χρήματα, με αποτέλεσμα να είσαι στο μάστορα κάθε 15 μέρες για «μαζέματα» και μερεμέτια;
- Εσύ δεν πίστευες ότι φέτος θα σε έβρισκαν οι γιορτές σε κάποια υπέροχη πόλη του εξωτερικού, να κάνεις τα ψώνια σου και να βολτάρεις στα αξιοθέατα, αλλά δεν μπορείς τελικά ούτε καν να πας στο σπίτι του κουμπάρου στην Κουτσούφλιανη;
Αφού τα πίστευες όλα αυτά για μια ακόμα χρονιά και δεν συνέβησαν, όπως δεν συνέβησαν ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι κι αφού πιθανότατα θα είναι «προγραμματικές δηλώσεις» που δεν θα τηρηθούν ούτε τη χρονιά που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες, αυτό που σε χαλάει, είναι αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Αλήθεια τώρα;
