Την περίοδο που ήμουν ακόμη μαθητής -τόσο στο Γυμνάσιο, ούτε και στο Λύκειο- δεν κάναμε ούτε μισό μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Θυμάμαι κάποια στιγμή ότι ένας μη-κερδοσκοπικός οργανισμός είχε κάνει μία ενημέρωση γύρω από το σεξ και την προστασία με ένα πολύ στημένο και βαρετό τρόπο, σε σημείο που η τάξη είχε ξεσπάσει σε χάχανα. Γιατί; Γιατί με τον τρόπο που μας απευθυνόντουσαν, ήταν λες και μιλούσαν σε ηλίθιους που μεγάλωναν στην δεκαετία του ’20 και οι γονείς τους είχαν κλεισμένους σε ένα κουτί. Όχι. Ήμασταν η πρώτη γενιά της υπερπληροφόρησης και της PSTN σύνδεσης του Internet, οπότε γνωρίζαμε ήδη περισσότερα από την δική τους γενιά – θέλοντας και μη.
Από την άλλη ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την τεχνολογία και την εξέλιξη, στα μυαλά ήμασταν μια χαρά πίσω. Γιατί, για να είμαστε δίκαιοι και να λέγαμε τα πράγματα ως έχουν, δεν πρέπει να το ρίξουμε όλο το φταίξιμο στους καθηγητές. Μου έρχονται στο μυαλό γονείς φίλων, που αν μάθαιναν πως κάποιος καθηγητής είχε μιλήσει στο παιδί τους για οποιοδήποτε θέμα γύρω από το σεξ, θα ούρλιαζαν στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, δεν είναι για να το ξεπετάξεις. Είναι για να το σχεδιάσεις σωστά και να το πασάρεις εξίσου σωστά, με την βοήθεια ειδικών. Να μην σταθείς μόνο στο σεξ αυτό καθαυτό, αλλά και στον αντίκτυπο που έχουν στην κοινωνική ζωή οι πράξεις γύρω από αυτό. Αλλά γιατί να προσλάβουμε κοινωνιολόγους και σεξολόγους στα σχολεία, έτσι δεν είναι;
Το χειρότερο κομμάτι ωστόσο, ήταν ο τρόπος που αντιμετώπιζαν κάποιοι γονείς την έννοια προφυλακτικό. Στο μυαλό τους, είχαν αυτή την απόλυτα λανθασμένη αντίληψη λες και επρόκειτο για όργανο μαύρης μαγείας. Δεν μπήκαν ποτέ -μάλλον δεν θέλησαν ποτέ- να μπουν στην διαδικασία και να δουν το προφυλακτικό από την κοινωνική του σκοπιά. Μόνο από την σεξουαλική. Πατεράδες ή μανάδες που δεν μπορούσαν να φανταστούν τις κόρες τους να κάνουν σεξ και από την άλλη να ενθαρρύνουν τα αγόρια τους, χωρίς να νοιάζονται για το αν τηρούν την προστασία ή όχι. Είχαν αυτή την απαρχαιωμένη και ηλίθια σκέψη στο κεφάλι τους (σ.σ.: και μιλάμε για παιδιά που μόλις είχαν κλείσει τα 18 ή πλησίαζαν να τα κλείσουν), πως το σεξ ήταν ο διάολος, άρα το να έχεις προφυλακτικά στην τσέπη σου είναι σαν να χορεύεις τανγκό με τον διάολο.
Ήταν ο λόγος που πολλά παιδιά της γενιάς μου ντρεπόντουσαν να πάρουν προφυλακτικά. Σκεφτείτε το λίγο. Έχει κάποια λογική στο να ντρέπεσαι να αγοράσεις προφυλακτικά; Είναι ποινικό αδίκημα; Αφήνει αιχμές για απάτη; Όχι. Η ποινικοποίηση του προφυλακτικού στη νοοτροπία των παιδιών που έστελναν άλλα παιδιά να αγοράσου για εκείνους, ξεκίνησε μέσα από το σπίτι και το πως το αντιμετώπιζαν οι γονείς τους. Όχι μόνο την έννοια προφυλακτικό, αλλά την έννοια σεξ. Σήμερα, που χαιρόμαστε να γνωρίζουμε ότι ένα κορίτσι ή ένα αγόρι κυκλοφορεί με προφυλακτικά στην τσέπη ή στην τσάντα, τότε μάλλον θα έπεφταν χαστούκια. Θυμάμαι συμμαθήτρια να τρώει σφαλιάρες στο σπίτι της την ήμερα που έκανε πάρτι επειδή τελειώναμε το Λύκειο. Η μάνα της ανακάλυψε προφυλακτικά στο συρτάρι της και το έκανε χειρότερο κάνοντάς την ρεζίλι σε όλους τους φίλους της αποκαλώντας την «πουτάνα». Για το στόρι, η κοπέλα δεν είχε καν σύντροφο. Απλά αισθάνθηκε ασφάλεια, με το να έχει ένα κουτάκι στο σπίτι.
Έχω δύο ανιψιούς που ο ένας είναι πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και ο άλλος τελειώνει το Λύκειο. Χαίρομαι που βλέπω ότι η γενιά τους όχι μόνο έχει αγκαλιάσει το προφυλακτικό σαν έννοια, αλλά είναι δέκα φορές πιο ενημερωμένη πάνω στα αφροδίσια νοσήματα. Έχω ακούσει για αγόρια που είναι στα 18 και έχουν υγιέστατη σεξουαλική ζωή με την σύντροφό τους, ότι τους παρακολουθεί προληπτικά ανδρολόγος – κάτι που δεν το κάνουν άντρες 40 χρονών. Το προφυλακτικό και η κοινωνική του ταυτότητα συνδέονται άρτια με την αντίληψη, την ηθική και την ενσυνείδηση. Είναι προστασία για σένα, αλλά και για το σύνολο. Για όσους και όσες γνωρίζεις αλλά και όσους και όσες μπορείς να γνωρίσεις στο μέλλον.
Το μέλλον των δικών μας παιδιών σε ένα τόσο όμορφο πράγμα όπως το σεξ, επιβάλλεται να περιέχει ενημέρωση από την Πολιτεία μέσα από πρόγραμμα. Και το προφυλακτικό; Σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS, ας αρχίσει να το βλέπουν όσοι δεν το έβλεπαν, ως ένα αξεσουάρ που δεν πρέπει να λείπει από το συρτάρι και την τσάντα. Αυτομάτως, έχουμε έναν πιο υγιή κόσμο.
