Βλέποντας το κίνημα του #metoo να ξετυλίγεται σαν κουβάρι στο Hollywood, κανείς δεν περίμενε την πλημμυρίδα των καταγγελιών και των αποκαλύψεων. Μετά τη βιομηχανία του θεάματος τη σκυτάλη πήραν τα media, ο αθλητισμός και ο χώρος της πολιτικής. Ήταν μια απόδειξη ότι οπουδήποτε υπάρχει σχέση εξουσίας μεταξύ ενός ισχυρού άντρα και μιας γυναίκας σε χαμηλότερη βαθμίδα ιεραρχίας, υπάρχει και το γόνιμο έδαφος για κάποιον διεφθαρμένο να το εκμεταλλευτεί. Κανένας χώρος δεν έμεινε ανεπηρέαστος από αυτό το κύμα και ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να λείπει.
Αν το σκεφτούμε καλύτερα, ο αθλητισμός, και ειδικά ο πρωταθλητισμός, είναι το ιδανικό μέρος για κακοποιητές. Φιλόδοξοι νέοι, οι οποίοι δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα, εύπλαστοι και χειραγωγήσιμοι, αποτελούν εύκολο στόχο για εγκληματίες που έτυχε να βρεθούν σε θέση ευθύνης, από προπονητές μέχρι παράγοντες.
Στην Ελλάδα νομίζαμε για μια στιγμή ότι οι μηχανισμοί της μικρής και κλειστής κοινωνίας θα προστάτευαν αυτούς τους άντρες και η μεγάλη καθυστέρηση στις αποκαλύψεις αυτές, φάνηκε για μια στιγμή να λειτουργεί όντως. Δεν ξέρουμε αν το πάγωμα των δραστηριοτήτων λόγω της πανδημίας ή κάποιο άλλο τυχαίο γεγονός ήταν αυτό που τελικά έσπασε το απόστημα, αλλά χάρη στη γενναία στάση της Σοφίας Μπεκατώρου δόθηκε αυτή η πολύτιμη κίνηση που οδήγησε σε ένα ντόμινο που έκανε πραγματικότητα το ελληνικό #metoo. Χωρίς αυτή τίποτα δεν θα ήταν ίδιο, από όσα ακούστηκαν στον χώρο του αθλητισμού μέχρι τον χώρο του θεάματος.
Παρά τις όποιες παραφωνίες που μπορεί να ακούστηκαν, όπως το γιατί μίλησε τώρα, ποιο ήταν το κίνητρο και άλλα τέτοια που απλά θέλουν να ξεπλύνουν τους θύτες, νομίζαμε ότι έχουμε διανύσει μια, όχι πολύ μεγάλη, αλλά σίγουρα ικανοποιητική απόσταση από την εποχή της λήθης και του κουκουλώματος. Σίγουρα πιστέψαμε ότι καλύψαμε μια πολύ μεγάλη απόσταση από «εγώ δεν είδα κάτι» μια φράση που ακούγεται αθώα, αλλά δυστυχώς δεν είναι καθόλου έτσι.
Κανείς δεν ζητάει πιστοποιητικά φρονημάτων από οποιονδήποτε δεν έχει άμεση εμπλοκή με την υπόθεση. Ναι κάποιες φορές το «εγώ δεν ήξερα» δεν είναι παρά ένα κραυγαλέο ψέμα. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις η ιστορία μιας κακοποίησης ήταν ένα κοινό μυστικό και όλοι περίμεναν να μείνει έτσι. Κανείς δεν πιστεύει οτι ο Πετρούνιας ήξερε ή ξέρει κάτι σχετικό. Αλλά αυτή η προσπάθεια να δείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με όσα καταγγέλλονται δεν τον φέρνουν σε απόσταση από τους θύτες.
Δυστυχώς τον φέρνουν σε απόσταση από τα θύματα και αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει ένας πρωταθλητής και πρότυπο σαν αυτόν. Τα θύματα, όσα έχουν μιλήσει, και κυρίως όσα δεν έχουν βρει ακόμα το κουράγιο και τη δύναμη να μιλήσουν, έχουν ανάγκη από φωνές που τους λένε μιλήστε, σας ακούμε. Έχουν ανάγκη από λόγια που θα ακούγονται σαν «αγκαλιές» και δεν θα τους αποθαρρύνουν από το να μιλήσουν. Και σίγουρα εδώ δεν μιλάμε για κανενός είδους λαϊκό δικαστήριο.
Τα «λαϊκά δικαστήρια» και τα τηλεπαραθυρα δεν είναι σε καμία περίπτωση υποκατάστατα της δικαιοσύνης και το τεκμήριο της αθωότητας θα συνοδεύει τους κατηγορουμένους θα τους συνοδεύει μέχρι την αμετάκλητη έκβαση της υπόθεσης, αλλά εδώ υπάρχει ένα άλλο σοβαρό θέμα. Η ελληνική δικαιοσύνη θα βρει την άκρη του νήματος γιατί αυτός είναι ο σκοπός της και η εμπιστοσύνη σε αυτή δεν έχει να κάνει σε κάποια μεταφυσική πίστη στην ικανότητά της, αλλά σε μια πίστη ότι ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία που ορίζεται από νόμους που έχουν ψηφιστεί από την εθνική αντιπροσωπεία και όχι από τους νόμους της ζούγκλας.
Δεν έχουμε καμία απαίτηση από τον Λευτέρη Πετρούνια, αλλά και από οποιονδήποτε άλλο μεγάλο αθλητή να υποδυθεί τον «εισαγγελέα» και να εκτοξεύει κατηγορίες. Αλλά ειδικά από τον Λευτέρη έχουμε μια μικρή «απαίτηση».
Στο πρόσφατο παρελθόν απέδειξε ότι δεν χαρίζεται απέναντι στην εξουσία και τους ισχυρούς και κατήγγειλε δημόσια την απαράδεκτη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στους αθλητές που τους θυμάται μόνο όταν κατακτούν κάποιο μετάλλιο και οι προύχουντες τότε μόνο σπεύδουν δίπλα τους για τη φωτογραφία για να κλέψουν λίγη από τη δόξα τους.
Την ίδια απλόχερη χειρονομία θα περιμέναμε και στην περίπτωση του ελληνικού #metoo στον ελληνικό αθλητισμό. Ανθρώπινες ασπίδες με το τεράστιο ανάστημα του Λευτέρη Πετρούνια θα ανοίξει περισσότερα στόματα. Για να καθαρίσει μια ώρα αρχύτερα η Κόπρος του Αυγεία, από τον αθλητισμό και τον πολιτισμό μέχρι όπου αλλού εμφανίζονται τέτοια περιστατικά. Είμαστε σίγουροι ότι ο Λευτέρης θα κάνει το σωστό.
