Με ένα εκτενές βιωματικό άρθρο στους New York Times, η συγγραφέας Laura McKowen εξιστορεί την προσπάθειά της να «απεξαρτηθεί» από την οθόνη του κινητού της. Η μαρτυρία της έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς ξέρει από πρώτο χέρι τι πάει να πει εξάρτηση αφού είναι νηφάλια τα τελευταία 7 χρόνια και δουλεύει σε μια ψηφιακή πλατφόρμα που παρέχει βοήθεια και συμβουλές σε αλκοολικούς.
Στο άρθρο της περιγράφει πώς ολόκληρη η ζωή της χτίστηκε γύρω από το Instagram και τους 80.000 ακολούθους της. Αρχικά το Instagram τη βοήθησε πάρα πολύ, αύξησε κατά πολύ το αναγνωστικό της κοινό, βελτίωσε το συμβόλαιό της με τον εκδοτικό της οίκο και γενικότερα έδωσε ώθηση στην καριέρα της. Όμως όλο αυτό είχε και το αντίστοιχο τίμημα.
Έφτασε να περνάει 6 ώρες τη μέρα στο Instagram τσεκάροντας διαρκώς το feed της. Αναζητούσε συνεχώς εκείνα τα θετικά σχόλια των αναγνωστών της που θα της ενίσχυαν την αυτοπεποίθηση και θα απέβαλαν το άγχος. Ωστόσο όσο περισσότερο βυθιζόταν στο κινητό της, τόσο περισσότερο εξαντλημένη και αγχωμένη ήταν.
Τις επιπτώσεις που είχε η εξάρτησή της από το Instagram τις συνειδητοποίησε μόνο όταν άρχισε να επηρεάζει τη σχέση της με τον σύντροφό της και το παιδί της και τότε αποφάσισε να το εγκαταλείψει. Η απόφαση δεν ήταν και τόσο εύκολη, αφού λίγους μήνες μετά, κατά τη διάρκεια των διακοπών μπήκε στον πειρασμό κάνοντας και πάλι log in. Αυτή τη φορά νόμιζε πως θα μπορούσε να το ελέγξει, μπαίνοντας πολύ αραιά και μειώνοντας τους χρήστες που ακολουθούσε. Ήταν κάτι που κράτησε λίγο και προφανώς έπρεπε να το κόψει και πάλι μαχαίρι.
Η ιστορία αυτή δεν είναι μοναδική, εκατομμύρια συνάνθρωποί μας ζουν κυριολεκτικά μέσα από το Instagram και η διαχείρισή του γίνεται μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ειδικά στις νεότερες ηλικίες η συμμετοχή στην κοινωνική ζωή είναι σχεδόν αδύνατο να αποκοπεί απο τα social media, αφού αν δεν το ποστάρεις, δεν συνέβη.
Ακόμα κι αν στα υπόλοιπα social media η λελογισμένη χρήση είναι εφικτή, στο Instagram δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Αυτό οφείλεται στον εξαρχής σχεδιασμό του μέσου. Ο απλός σχεδιασμός της αρχικής οθόνης ως ένα αέναο feed χωρίς αρχή μέση και τέλος υποδηλώνει ότι κάθε φορά που αφήνεις κάτω το κινητό απλά κάνεις ένα διάλειμμα από αυτό και σε περιμένει και πάλι να το πιάσεις από εκεί που το άφησες. Ένα νήμα που δεν κόβεται ποτέ ακόμα κι αν δεν έχεις καμία άλλη διάδραση με το μέσο, δεν κάνεις like, δεν στέλνεις μηνύματα και δεν σχολιάζεις. Το σκρολάρισμα και μόνο αρκεί για να αναπτύξεις εθισμό απέναντι στο μέσο.
Φυσικά και δεν έχουν όλοι όσοι χρησιμοποιούν το Instagram εθισμό από αυτό. Όμως μπορείς να αναγνωρίσεις τα σημάδια της εξάρτησης και να πατήσεις το log out. Αν το τσεκ στο Instagram είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς, το τελευταίο όταν πέφτεις στο κρεβάτι και περνάς πάνω αρκετή ώρα σκρολάροντας σε αυτό, είναι η ώρα να σκεφτείς τη σχέση σου με το Instagram.
