Και «Top Chef» έχουμε και «Game of Chefs» έχουμε και «Master Chef» θα έχουμε προσεχώς. Τρία μαγειρικά reality/ διαγωνισμοί μέσα στην ίδια τηλεοπτική σεζόν. Τα μίξερ πήραν φωτιά, οι μπασίνες βρίσκονται σε σχηματισμό μάχης, οι χύτρες δουλεύουν υπερωρίες. Αλλά όχι τα «μηχανάκια» που μετράνε την τηλεθέαση – μοιάζει σαν να «μπούκωσε» πια το τηλεοπτικό κοινό.
Λογικό ακούγεται;
Tόσα χρόνια βλέπουμε «Master Chef», όπου – σε αντίθεση με όσα γίνονται στο εξωτερικό – έχει επενδύσει πολύ στο στοιχείο του reality: εντάσεις, έρωτες, τσακωμοί, κλίκες, καβγάδες, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Μέσα σ’ όλα βεβαίως έχει και μαγειρική και στο τέλος της ημέρας και νούμερα κάνει και επιτυχία και έχει μια τριάδα σεφ – κριτών που έχουν χημεία, αλληλοσυμπληρώνονται και είναι εξαιρετικοί. Παίζει ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, στο δεύτερο μισό της σεζόν και αυτό δημιουργεί μια κάποια προσδοκία και προσμονή στον κόσμο, είναι ένα τηλεοπτικό ραντεβού που κλείνεται κάπου μετά την Πρωτοχρονιά και τραβάει μέχρι το καλοκαίρι.
Σ’ αυτό το ραντεβού ήρθαν να κάνουν χαλάστρα τόσο το «Top Chef» όσο και το «Game of Chefs». Να μπουν στο γήπεδο στο πρώτο μισό της σεζόν, να παίξουν μπάλα με τον κόσμο, να χτίσουν τη δική τους τηλεοπτική συνήθεια. Αλλά όσο καλές παραγωγές κι αν είναι – που είναι και κανείς δεν το αμφισβητεί – και όσο καλούς σεφ/κριτές και να έχουν – που έχουν – ο κόσμος δεν έχει ανταποκριθεί. Δεν προλαβαίνει; Δεν μπορεί άλλο μαγείρεμα; Είναι πιστός στην πρώτη του αγάπη, το «Master Chef»; Υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα να δει, κυρίως πολύ ενδιαφέρουσα μυθοπλασία φέτος σχεδόν σε όλα τα κανάλια; Κάτι απ’ όλα αυτά φταίει, ίσως και όλα αυτά μαζί.
Διότι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, έχουμε πήξει στη μαγειρική τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο τα reality/ διαγωνισμοί, αλλά και οι διάφορες «αυτόνομες» εκπομπές μαγειρικής. Και οι μαγειρικές ενότητες σχεδόν σε όλες τις πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές, σε καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Με άλλα λόγια, αν εξαιρέσεις τα δελτία ειδήσεων και τις αθλητικές εκπομπές, σχεδόν σε κάθε τηλεοπτικό πλατό ανάβει ένα τσουκάλι, φουρνίζεται ένα γλυκό και δένει μια μπεσαμέλ.
Πολύ ωραίο το μαγείρεμα και νόστιμες μοιάζουν οι περισσότερες συνταγές, καμία αντίρρηση. Αλλά μια μέση νοικοκυρά (ή νοικοκύρης, διότι αρκετοί άντρες που δεν είχαν καμία επαφή με την κουζίνα εσχάτως δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην κουζίνα) πόσες συνταγές που βλέπει στην τηλεόραση, να προλάβει να δει, να ξεπατικώσει ή έστω να προλάβει να γράψει τα υλικά; Πότε να δοκιμάσει να τις κάνει; Και ποια να διαλέξει από τις δεκάδες συνταγές που προβάλλονται στην τηλεόραση;
Το τρέξιμο είναι ασταμάτητο
Oι χρόνοι πιεστικοί, δεν υπάρχουν πια σε πολλά σπίτια εκείνες που παλιά δήλωναν ως απασχόληση τα «οικιακά», δηλαδή που δεν εργάζονται και όλη μέρα φροντίζουν το σπίτι, μαγειρεύουν και «μεγαλώνουν τα παιδιά». Όχι απλά έχουν αλλάξει οι εποχές αλλά έχουν αγριέψει πολύ.
Αν μιλούσαμε για πέρυσι περίπου τέτοιο καιρό, με την καραντίνα και τον εγκλεισμό, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ίσως αν ήμασταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, να παίρναμε σβάρνα τις συνταγές και να μαγειρεύαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, προκειμένου να περάσει η ώρα μας δημιουργικά. Αλλά η καραντίνα είναι πίσω μας (και ελπίζουμε όχι μπροστά μας για μια ακόμα φορά), οπότε μπορούμε να βγαίνουμε, να κυκλοφορούμε, να δουλεύουμε «δια ζώσης» και όχι «εξ’ αποστάσεως» και να προσπαθούμε να ξαναγυρίσουμε στον τρόπο που ζούσαμε προ πανδημίας.
