Γιατί να κάτσεις να δεις το Survivor; Για τα αγωνίσματα, ίσως. Για τους τσακωμούς και τις ίντριγκες, οπωσδήποτε. Για τις αγαπουλιές του Σάκη και της Μαριαλένας ή τα έπαθλα στα διάφορα πάρκα, σπα και κότερα, μπορεί. Αλλά για να βλέπω τον Ασημακόπουλο να βγάζει τον πισινό του έξω ή τον Κόρο να φοράει κάτι χόρτα στο κεφάλι και να παριστάνει/ κοροϊδεύει τη Μαριαλένα, thanks but no, thanks.
Δεν έχει καμία πλάκα και κανένα ενδιαφέρον, ούτε γελάς, ούτε διασκεδάζεις, ούτε περνάς καλά με αυτές τις σαχλαμάρες. Το αν τα παιδιά θέλουν να κάνουν γυμνισμό διότι δεν την παλεύουν άλλο ή τους έχει βαρέσει ή θέλουν να προκαλέσουν ή να μαυρίσουν ομοιόμορφα ακόμα και στα επίμαχα σημεία, ποσώς μας ενδιαφέρει. Όπως δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου τα κρυόκωλα σκετσάκια που κοροϊδεύουν την απέναντι ομάδα – βγάζουν όχι απλά κακία, αλλά κόμπλεξ, από τη στιγμή που έχασαν οι μπλε το έπαθλο και οι κόκκινοι παρτάριζαν και έτρωγαν μέχρι σκασμού πάνω στο κότερο.
Για την ακρίβεια θα είχε πλάκα, αν την ώρα που έκαναν το σκετσάκι και κορόιδευαν το Σάκη και τη Μαριαλένα, τους έπαιρνε μάτι κανένας Σάκης πίσω από τις φυλλωσιές. Εκεί, μάλιστα, θα είχε ένα ενδιαφέρον να πεταχτεί σαν τον Τάρας Μπούλμπα και να τους ζητήσει τα ρέστα. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε η αντίδραση των φυσικών και ηθικών αυτουργών αυτού του γελοίου σκετς και ποιος θα έτρεχε πιο γρήγορα για να γλιτώσει – έχω κάποιον στο μυαλό μου... Αλλά το να βλέπουμε θλιβερές προσπάθειες που φιλοδοξούν να βγάλουν γέλιο, καταφέρνοντας στο τέλος να προκαλέσουν μόνο αμηχανία και ετεροντροπή, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Καταλαβαίνω απόλυτα ότι από τη στιγμή που έφυγε ο Παππάς, ο Τζέιμς και ο Νίκος, το reality έχασε ένα μεγάλο ποσοστό κατινιάς και φαγωμάρας – που είναι δομικά στοιχεία για ένα τέτοιο πρόγραμμα. Ότι η σχέση Σάκη – Μαριαλένας και τα καμώματα του Τριαντάφυλλου ίσως να μην είναι αρκετά για να κρατήσουν ψηλά το ενδιαφέρον του κόσμου και την τηλεθέαση.
Κατανοητά όλα αυτά και σεβαστά. Αλλά από κοτζάμ Ατζούν, που έχει εκεί στο νησί τόσο κόσμο και ντουνιά (Τούρκους και Ρουμάνους παίκτες), τόσους άσους στο μανίκι, κότερα και ελικόπτερα (σαν τραγούδι του Madclip), θεματικά πάρκα γύρω – τριγύρω, κλάμπς, σπα, ποτάμια για αθλοπαιδιές και τόσα άλλα, έχεις μεγάλες απαιτήσεις ότι θα καταφέρει να κρατήσει το κέφι αμείωτο, χωρίς να μας δείχνει πιξελιασμένα τα «καμπανέλια» του Μπόγδανου. Στο κάτω – κάτω ας σεβαστούν ότι κάποιοι καθόμαστε να φάμε εκείνη την ώρα....
