Υπάρχει μία αντίληψη στο γυναικείο μυαλό που λέει πώς αν πας για ποτό δεν θα γυρίσεις ποτέ. Λες και πήγες για τσιγάρα σε έργο της Finos Film ας πούμε. Είχα μία συζήτηση πρόσφατα με δύο φίλες όπου προσπαθούσαν να με πείσουν ότι το να πάει ένας άντρας για καφέ (τη μέρα) είναι λιγότερο «επικίνδυνο» από το να πάει για ποτάκια με την παρέα του (τη νύχτα). Θα συμφωνήσω. Ισχύει. Αν είσαι πέντε χρονών. Πώς θα γυρίσει μόνο του το πεντάχρονο μέσα στη νύχτα; Με το Χ14; Ή με ταξί;
Άκου τώρα λογική... Δηλαδή αν πάω για καφέ με τους φίλους μου, πουρνό-πουρνό, σου είμαι πιστός. Αν πάμε μετά τη δύση του ήλιου, όμως; Τι είμαι; Άπιστο σκουλήκι; Τώρα έχει σημασία η ώρα ή το τι θα πιω; Αν δηλαδή πάμε για καφέ στις 12 το βράδυ επειδή έτσι μας ήρθε να πιούμε καφέ ή αποφασίσουμε να χτυπήσουμε δυο μπύρες το ξημέρωμα μαζί με το πρωινό μας, εκεί τι παίζει; Υπάρχουν και ποσοστά ανάλογα με την ώρα στο κέρατο;
Πρωινός καφές: 10% να την κερατώσει
Απογευματινό τσάι: 35%.
Βραδινό χαλαρό ποτάκι για να πούμε τα νέα μας: 70%.
Πάνω από δύο ποτάκια: Κέρατο.
Τι είναι αυτά μωρέ; Παίζει ρόλο και πόσοι θα είμαστε; Βόλτα με έναν φίλο: Ακίνδυνη. Βόλτα με δύο φίλους: Απαραίτητη η «γκομενική» συναίνεση. Βόλτα με φίλους από τον στρατό: Ακατάλληλη για δεσμευμένους.
Μετά το πόσα ποτά, τι ποτά και με πόσους φίλους θα τα πιεις αυτά τα ποτά τέλος πάντων, παίζει ρόλο και το πόσες φορές την εβδομάδα. Βγάλτε μας ένα πρόγραμμα, σαν του γυμναστηρίου, όπου να λέει τα δικαιώματά μας. Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή αερόβια. Τρίτη-Πέμπτη βάρη. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Δευτέρα θα δεις τον φίλο σου τον Τάκη από τη δουλειά. Πέμπτη απόγευμα θα πας για καφέ με τον παιδικό σου φίλο τον Νίκο, αλλά όταν νυχτώσει θα ‘σαι σπίτι γιατί το μαλακισμένο ο Νικολάκης μεγάλωσε και ίδιος μπερμπάντης έμεινε. Το πόσες φορές θα βγούμε με τους φίλους μας επίσης είναι δείκτης αφοσίωσης αλλά και… απιστίας. Ε, βέβαια. Σύμφωνα με εκείνες τις δύο φίλες μου «μπορείς να βγεις μία, άντε δύο φορές τη βδομάδα, αλλά μέχρι εκεί, σχέση έχεις, πόσες θες δηλαδή;».
Γιατί ρε κορίτσια είναι κακό να βγαίνουμε με τους φίλους μας; Δεν έχετε καταλάβει ότι η αντρική φιλία, η αντρική βόλτα, η μπύρα μεταξύ αντρών καθιστούν παράδοση και όχι ποινικό αδίκημα; Θέλετε να αφήσουμε όλους μας τους φίλους σας για πάρτη σας; Θέλετε να μας κλειδαμπαρώσετε μέσα στο σπίτι; Θέλετε να σας βαρεθούμε; Δεν έχετε καταλάβει ότι για τον άντρα ο κολλητός είναι κάτι το ιερό; «Γιατί η σχέση δεν είναι ιερή;», βουίζει ήδη στα αυτιά μου. Γιατί να τα συγκρίνουμε; Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Μην μας στερείτε, όμως, το άλλο. Για εμάς είναι μία διέξοδος, μία απόδραση, μία «άλλη φάση» η αντρική παρέα. Όχι, δεν λέμε ότι η σχέση είναι φυλακή. Λέμε, ή μάλλον φωνάζουμε «ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ». Για ένα ποτάκι θα πάμε, δεν θα σας κερατώσουμε. Ήμαρτον!
