Προς μεγάλη μας έκπληξη η ρήση αυτή, που μας προειδοποιεί για τα δεινά της βιασύνης, έχει τις ρίζες στην αρχαιότητα. Πρόκειται για το ηθικό δίδαγμα στο οποίο καταλήγει ένας από τους μύθους του Αισώπου και έχει τίτλο «ο άσωτος νέος και το χελιδόνι».
Ο μύθος αναφέρει πως ένας άσωτος νέος ξεπούλησε όλα του τα υπάρχοντα για να αγοράσει πρόσκαιρες απολαύσεις και κράτησε μόνο ένα ζεστό πανοφώρι για να βγάλει τον χειμώνα. Με το που είδε το πρώτο χελιδόνι στον ουρανό πείστηκε πως η άνοιξη είχε έρθει. Πίστεψε πως δεν θα του χρειαζόταν άλλο και το πούλησε κι αυτό.
Δυστυχώς γι’αυτόν ο χειμώνας δεν είχε περάσει παρά την άφιξη του χελιδονιού. Μια ξαφνική βαρυχειμωνιά τον έκανε να μετανιώσει για την απερισκεψία του. Τριγυρνώντας τουρτουρίζοντας αντίκρισε κάποια στιγμή το χελιδόνι νεκρό και τότε το κατηγόρησε πως με την πρόωρη άφιξή του, τους πήρε και τους δυο στο λαιμό του.
Από τότε μέχρι σήμερα αυτή η φράση συνοδεύει κάθε φορά την παρότρυνση στον συνομιλητή μας να μην βγάλει εύκολα και γρήγορα κάποιο συμπέρασμα με μοναδικά στοιχεία κάποιες περιστασιακές ενδείξεις. Τα πρώτα δείγματα μπορεί να είναι παραπλανητικά και καλό θα ήταν να περιμένουμε περισσότερα στοιχεία.
