Σε όλο τον κόσμο, ακόμα και εκτός της χώρας μας, ήταν γνωστή ως «Μελίνα». Ήταν η δική μας Μελίνα Μερκούρη αυτή που, μέσα από τις πολλές τις ιδιότητες, έβαζε το συμφέρον της Ελλάδας μπροστά. Ένας άνθρωπος που με την παγκόσμια ακτινοβολία της προσωπικότητάς της δεν σταματούσε να μιλά για τον πλούσιο πολιτισμό μας και την αναγκαιότητα να γυρίσουν τα κλεμμένα Μάρμαρα του Παρθενώνα εκεί που ανήκουν, στην Αθήνα.
Ήταν επίσης αυτή που δεν σταματούσε να μιλά στο εξωτερικό για τη μαύρη περίοδο της Χούντας, με αποτέλεσμα να κάνει εχθρούς που κανένας δεν θα ήθελε απέναντί του. Πρώτα, χρησιμοποιώντας τη φήμη που είχε αποκτήσει από τις ταινίες που είχε συμμετάσχει, ξεκίνησε έναν αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Κατά τη διάρκεια της επταετίας, της αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα. Αυτό, όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν το μικρότερο κακό συγκριτικά με αυτό που ήθελαν να της κάνει το η στρατιωτική δικτατορία.
Μέσα από συναντήσεις με ξένους πολιτικούς και διανοούμενους, συναυλίες και διαδηλώσεις αντιδικτατορικού χαρακτήρα, προσπάθησε να τονίσει τις μαύρες μέρες που έφερε η Χούντα στην Ελλάδα. Η Μελίνα, έχοντας γίνει πια ενοχλητική στο καθεστώς, έπρεπε να σωπάσει με κάθε τρόπο. Πώς θα το πετύχαιναν αυτό; Με υπόγειους τρόπους και ακραίες μεθόδους. Τίποτα όμως, ούτε οι απόπειρες δολοφονίας της δεν ήταν αρκετές για να την κάνουν να αφήσει στην άκρη τον αγώνα της. Σημασία για εκείνη είχε το καλό της Ελλάδας με κάθε κόστος.
Το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών προσπάθησε να αμαυρώσει την εικόνα της στο εξωτερικό με ψεύτικες πληροφορίες ώστε να καλλιεργηθεί η πεποίθηση πως η Μελίνα είναι επικίνδυνη ακόμα και για τις χώρες που φιλοξενείται. Στη συνέχεια απαγόρευσαν τους δίσκους της, τις ταινίες της και δέσμευσαν όλη την περιουσία της. Ακολούθησαν απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα σε σημείο που το ίδιο το FBI την ενημέρωσε πως η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο. Πλέον τη συνόδευαν αστυνομικοί ακόμα και στο αυτοκίνητό της.
Στη Νέα Υόρκη είδε ακόμα και την κάννη ενός όπλου να την σημαδεύει, όμως οι άντρες που είχαν βαλθεί να την κάνουν να σωπάσουν, εξαφανίστηκαν όταν είδαν πως μαζί της, στο ίδιο αυτοκίνητο, υπήρχε ένας αστυνομικός. Το 1969, στο θέατρο της Γένοβας όπου θα βρισκόταν η Μελίνα, είχε τοποθετηθεί μια βόμβα η οποία ανακαλύφθηκε τυχαία. Στο Τορίνο, όταν ξεκίνησε την ομιλία της καταγγέλλοντας τη Χούντα, Ιταλοί φασίστες προσπάθησαν να της επιτεθούν. Το Κ.Κ. Ιταλίας, ευτυχώς, ήταν εκεί για να την προστατέψει τραγουδώντας παράλληλα το τραγούδι Bella Ciao.
Η Μελίνα Μερκούρη, η μακροβιότερη Υπουργός Πολιτισμού στη χώρα μας (ΠΑΣΟΚ), δεν σώπασε ποτέ, παρά τις προσπάθειες της Χούντας. Μέσα από το έργο της, την αγάπη της για την Ελλάδα και τον λαό της, 100 χρόνια από τη γέννησή της, συνεχίζει να εμπνέει τους Έλληνες και να διαφημίζει τη χώρα μας στο εξωτερικό.
