Κάποτε, στην ερώτηση «τι δουλειά κάνεις;», ήταν της μόδας η απάντηση «ντι - τζέι» ή «μπάρμαν». Εύκολο χρήμα, νύχτα, ποτά, κορίτσια, γνωριμίες, ό,τι έπρεπε για τον πιτσιρικά που ήθελε να χωθεί στα κόλπα και να κάνει ζωάρα. Ακόμα κι αν δεν σκάμπαζες από μουσική και δούλευες με μερικές λίστες στον υπολογιστή που σου είχε γράψει κάποιος που ήξερε, ακόμα κι αν δεν ήξερες και πολλά από ποτά, η λέξη «κοκτέιλ» ήταν για σένα μια ταινία με τον Τομ Κρουζ και η γκάμα σου περιοριζόταν σε ουίσκι - κόλα, βότκα - πορτοκάλι και τζιν - τόνικ.
Στη συνέχεια, η ίδια ερώτηση, έβρισκε την απάντηση «μπαρίστα». Ένα ωραίο κούρεμα, ένα περιποιημένο μούσι, μπόλικα τατού στα χέρια και έτοιμος ο μπαρίστα της καρδιάς μας. Φρέντο εσπρέσο και φρέντο καπουτσίνο, όχι και πολλές απαιτήσεις δηλαδή, άποψη, χαμόγελο, λεζάντα και γνωριμίες πίσω από τον πάγκο του καφέ. Μια χαρά πούλαγε το «παραμύθι», άσχετα αν οι πραγματικοί επαγγελματίες του καφέ, αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν από χαρμάνια και επεξεργασία καφέ, από αρώματα και ποικιλίες, τραβούσαν τα μαλλιά τους με την ασχετοσύνη και την επίδειξη του κάθε άσχετου που απλά προσπαθούσε να παραστήσει το σπουδαίο.
Η σημερινή μάστιγα, είναι οι personal trainers. Είναι παντού: από ριάλιτι επιβίωσης μέχρι το «Big Brother», από το γυμναστήριο της γειτονιάς μέχρι το ίνσταγκραμ και το GNTM. Είναι χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, είναι συνήθως «πρησμένοι», με φλέβες που πετάνε, με μπόλικα τατού, με ρούχα που αναδεικνύουν τα μπράτσα τους και συνήθως με λεπτά ποδαράκια, αφού δίνουν έμφαση στο πάνω μέρος του σώματος, που τραβάει περισσότερο τα γυναικεία βλέμματα, με αποτέλεσμα να παραμελούν εντελώς το σώμα τους από τη μέση και κάτω. Αν τους ρωτήσεις τι παίρνουν, θα σου πουν «μόνο πρωτεϊνη, άντε και λίγη κρεατίνη», κάτι που συχνά είναι αισχρό ψέμα, αφού όποτε θέλουν να φουσκώσουν για να βγάλουν καμία ωραία φωτογραφία ή να βρουν κανέναν καινούργιο πελάτη, πλακώνονται σε χάπια αμφιβόλου προελεύσεως, τα αποτελέσματα των οποίων δυστυχώς θα τα διαπιστώσουν σε μερικά χρόνια.
Έχουμε γεμίσει personal trainers στην Ελλάδα, είναι σαν κάποια εξέλιξη του αντρικού φύλου μέσα στα χρόνια, από ντι-τζέι και μπάρμαν σε μπαρίστα και σήμερα σε personal trainer. Είναι τόσοι πολλοί που κανονικά θα έπρεπε να είμαστε ένα έθνος «σφίχτηδων», να είναι ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας «κομμάτια», με κοιλιακούς - «φέτες» και πρησμένα μούσκουλα, αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν είναι: μαστίζεται από παχυσαρκία η Ελλάδα, είμαστε πρωταθλητές στην κακή διατροφή παρότι έχουμε την υπέροχη μεσογειακή κουζίνα, οι καπνιστές παραμένουν μπόλικοι.
Τότε τι κάνουν τόσοι και τόσοι personal trainers; Γιατί δεν προπονούν τον κόσμο; Πού απασχολούνται; Πού είναι οι πελάτες τους; Είναι στο ίνσταγκραμ και στα κάστινγκ της τηλεόρασης, είναι στο σπίτι τους και πίνουν σέικερ πρωτεϊνης, στις παραλίες το καλοκαίρι να δειγματίσουν την πραμάτειά τους, στα κλαμπ το βράδυ με κολλητά μπλουζάκια μπας και ρίξουν καμία γκόμενα. Σε έναν καθρέφτη μπροστά την υπόλοιπη μέρα ποζάροντας και βγάζοντας σέλφι, με την ελπίδα κάποιο πρακτορείο να τους δει, κάποια πλούσια κοπέλα να τους προσέξει, κάποιο συνοικιακό μαγαζί να ψάχνει κάποιον για «πόρτα» ή ένα γυμναστήριο να αναζητά έναν γυμνασμένο τύπο για να δείχνει στους πελάτισσες πώς λειτουργεί το ελλειπτικό και με ποιο κουμπάκι ρυθμίζεις την ταχύτητα στο διάδρομο.
Κι αν τα φέρει η ζωή καλά, μπορεί μια μέρα ο personal trainer να γίνει ένας καταπληκτικός influencer, ίσως και ένας ευλογημένος life - coach, που θα τον θαυμάζουν και θα τον ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στα σόσιαλ μίντια και θα παίρνει ένα πεντακοσάρικο ή χιλιάρικο για ένα του ποστ. Έτσι ώστε να νιώσει ότι όλα αυτά τα κιλά που σήκωσε, όλα τα χάπια που κατέβασε και ο ιδρώτας που έχυσε για να φτιάξει αυτό το κορμί, έπιασε τόπο.
