Είναι αλήθεια ότι δοκιμαζόμαστε σκληρά. Παντού, σε όλο τον κόσμο. Σε άλλες χώρες είναι άσχημα τα πράγματα, πολύ χειρότερα από εδώ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καλοπερνάμε. Ο καιρός είναι πλέον ανοιξιάτικος, η θερμοκρασία σκαρφάλωσε εκεί που πρέπει κι εμείς είμαστε μέσα στο σπίτι. Ή και να βγούμε, για να πάμε μια βόλτα το σκύλο, να ψωνίσουμε, να γυμναστούμε ή «να γυμναστούμε», το κάνουμε με «υπηρεσιακό σημείωμα» ή με SMS και μας κακοφαίνεται.Διότι εμείς όταν έφτιαχνε ο καιρός, άλλα πράγματα είχαμε μάθει να κάνουμε: εκδρομές, Πάσχα στο χωριό, βόλτες, καφέδες, τα πρώτα μπάνια, μαζώξεις σε σπίτια, παρτάρες, ποτάρες, μπάσκετ ή μπάλα με τους φίλους.
Είναι περίεργες οι ημέρες, ήταν περίεργο το περσινό Πάσχα και μάλλον θα είναι και το φετινό. Όχι απλά διότι θα μας βρει στα σπίτια μας και όχι στο χωριό ή σε κάποιο νησί για ένα χαλαρό τριήμερο ή τετραήμερο (λέμε τώρα γιατί ήδη βλέπουμε διάφορα στα διόδια), αλλά διότι θα μας βρει κλεισμένους στο σπίτι. Και μην ξεχνάμε, Άγιο Φως και Ανάσταση και βεγγαλικά και Χριστός Ανέστη από τις 21.00. Δεν έχει σημασία αν πιστεύεις πολύ, λίγο ή καθόλου, είναι μια διαδικασία όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα που έχει κατάνυξη, έχει χαμηλούς τόνους, έχει νηστεία και το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου έρχεται η κορύφωση, η χαρά, η μαγειρίτσα, το οικογενειακό τραπέζι, το τσούγκρισμα των αυγών. Και την Κυριακή το σούβλισμα, το κοκορέτσι και το αρνί, το κρασί, τα τραγούδια, η παρέα. Κατάνυξη και χαμηλοί τόνοι, αλλά δεν θα έχει κορύφωση - τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που είχαμε συνηθίσει μια ζωή. Θα έχει φαγητό, αλλά όχι παρέα. Θα έχει τσούγκρισμα αυγών, αλλά σε στενό οικογενειακό κύκλο. Θα μοιάζει με Πάσχα, αλλά δεν θα είναι ακριβώς Πάσχα.
Τουλάχιστον μέσα στην καταχνιά και την αβεβαιότητα, μέσα στην καραντίνα και τον φόβο, ξεπρόβαλε πριν λίγες ημέρες ίσως η πιο γνώριμη, η πιο αγαπητή, η πιο χαρακτηριστική φιγούρα αυτών των ημερών. Θυμάστε που μόλις ξεκίνησαν τα περιοριστικά μέτρα, μέσα σε όλα τα αστεία και σοβαρά που διαβάζαμε και ακούγαμε, αυτά που κυριαρχούσαν ήταν τα memes με τον Πέτρο Γαϊτάνο; Ξεκίνησε σαν αστείο, αλλά μόνο αστείο δεν ήταν: γίνεται Πάσχα χωρίς Γαϊτάνο; Δεν γίνεται, δεν νοείται, είναι σαν Πάσχα που λείπει μια μέρα από τη Μεγάλη Εβδομάδα, είναι σαν το «Χριστός Ανέστη» χωρίς το «Αληθώς», σαν να τσουγκρίζεις αυγό με κάποιον που δεν έχει, σαν να ψήνεις αρνί χωρίς κάρβουνα.
Πέρυσι, ήταν η χρονιά που αποθεώθηκε. Που έκανε ΕΚΕΙΝΗ την επική διαφήμιση για τα Jumbo. Που έκανε την ανατροπή, αυτό που δεν περίμενε κανείς να κάνει - ενδεχομένως ούτε καν ο ίδιος. Και φέτος; Φέτος «ζεστάθηκε» βγαίνοντας στα κανάλια από τη θαλπωρή του σπιτιού του, μιλώντας για το νόημα αυτών των ημερών, συνιστώντας ψυχραιμία και λέγοντας σε όλους να ακούσουν και να σεβαστούν τα μέτρα της Πολιτείας, όσο κι αν πονάει τον ίδιο και όλους τους πιστούς ότι πρέπει να μείνουν μακριά από τις εκκλησίες. Κι αφού ζεστάθηκε, με μια υπέροχη μίξη πλάνων από την περσινή διαφήμιση και φετινών πλάνων από το σπίτι του, φρόντισε να μην λείψει ούτε φέτος από κοντά μας, όπως δεν έλειψε ποτέ. Και παράλληλα, να περάσει το μήνυμα: μένουμε σπίτι, πλένουμε τα χέρια μας, μένουμε ασφαλείς, ψωνίζουμε διαδικτυακά.
Και φυσικά απολαμβάνουμε Πέτρο Γαϊτάνο να ψέλνει από το Youtube. Όχι ότι δεν το γνωρίζαμε, αλλά καλού - κακού φρόντισε να μας το υπενθυμίσει, σε περίπτωση που μας πιάσει κάποια «θρησκευτική υπογλυκαιμία», κάποιο στερητικό σύνδρομο και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Τώρα ξέρουμε: ακούμε Γαϊτάνο, βλέπουμε Γαϊτάνο, εμπιστευόμαστε Γαϊτάνο. Διότι όταν εμφανιστεί εκείνος, σημαίνει ότι ήρθε το Πάσχα.
Και ότι όλα θα πάνε καλά.
