Από τα παλιά τα χρόνια, δηλαδή τα πολύ-πολύ παλιά, σε εποχές πανδημίας, λιμού και καταποντισμού, ένα από τα μέτρα που έπαιρναν οι άνδρες ήταν να κουρεύουν τα μαλλιά και να ξυρίζουν ή έστω να κονταίνουν τα γένια τους. Με τον κορωνοϊό και τα μέτρα που έχουν ληφθεί, ακολουθήσαμε το εντελώς αντίθετο μονοπάτι. Ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έκλεισαν ήταν τα κομμωτήρια/κουρεία/μπαρμπέρικα. Προφανώς για να μην υπάρξει συνωστισμός ή να μην έρχεται σε επαφή ο κουρέας με τον πελάτη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε γίνει όλοι κράμα Γκούλιτ-Μπον Τζόβι. Και πιο μουσάτοι από τον παππά-Νικόλα της Αγίας Τριάδας.
Κι όσο πάει το πράγμα, με δεδομένο ότι τουλάχιστον μέχρι τις 27 Απριλίου θα πάμε έτσι, σε λίγο θα θυμίζουμε ανθρώπους των σπηλαίων. Άντρες και Γυναίκες. Προσέξτε. Δεν λέμε να ανοίξουν τα κομμωτήρια για να πάνε οι κυρίες για βαφή και νύχι. Όχι ότι δεν είναι θεμιτό κι αυτό αλλά ας ξεκινήσουμε με τα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ και μετά πάμε ένα, μισό έστω, βήμα παρακάτω.
Και το κούρεμα είναι απαραίτητο. Όπως και το grooming. Και για να μην γίνουμε σαν τον Τομ Χανκς στο «Ναυαγό» αλλά και για λόγους υγιεινής. Κι εξηγούμαι: Δεν βλέπω το γιατί να μην ανοίξουν τα μπαρμπέρικα αν ο κουρέας λαμβάνει όλα τα μέτρα που πρέπει και αν βάζει στο μαγαζί έναν πελάτη τη φορά; Και ο ιδιοκτήτης θα βγάζει ένα μεροκάματο και όλοι εμείς θα νιώσουμε ότι βγήκαμε από τη σπηλιά. Με ή χωρίς τον Γουίλσον. Άσε που θα είναι και μια ένδειξη ότι σιγά-σιγά επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Και επίσης μία ψυχολογική τόνωση για όλους τους ελεύθερους-πολιορκημένους που δεν μπορούν πια ούτε να πάρουν το αυτοκίνητο και να πάνε μια βόλτα.
Σε κάθε περίπτωση και το κούρεμα, έπειτα από αυτό που βιώνουμε, μπαίνει στη λίστα των δεδομένων που έγιναν πια ζητούμενα. Μπαίνει στη λίστα όσων λέγαμε «άστο μωρέ, άλλη φορά, βαριέμαι» και τώρα θα δίναμε το ένα μας δάχτυλο για αυτή τη διαδικασία. Να πας στον κουρέα σου, να καυλαντίσετε και στο τέλος να φύγεις από εκεί νιώθοντας πιο ωραίος. Και στην όψη αλλά και εσωτερικά. Μεγάλη δουλειά η «καυλάντα» με τον κουρέα. Ψυχοθεραπεία από τις λίγες. Γι’αυτό και άπαξ βρεις τον άνθρωπο σου, δύσκολα τον αλλάζεις!
Υγ. Δημήτρη, γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα…
