Καλύτερα single του Αγίου Βαλεντίνου παρά vegan την Τσικνοπέμπτη και like από κάτω! Διότι ναι, ο Έλληνας, μέσα σε όλα τα άλλα, την Τσικνοπέμπτη τη γιορτάζει με λαμπρότητα, μιας και είναι η τελευταία μέρα που μπορεί να… αρτηθεί, διότι αμέσως μετά ξεκινάει η Σαρακοστή η οποία φτάνει μέχρι το Πάσχα (ως γνωστόν). Επίσης ως γνωστόν, ο Έλληνας νηστεύει (not) αλλά απαρνείται και το κρέας, όπως και το ζωικό λίπος, σε καθημερινή σχεδόν βάση. Ρε παιδιά πάτε καλά; Ας παραδεχτούμε όλοι ότι η Τσικνοπέμπτη είναι μία ωραία αφορμή για να βγεις με την παρέα σου να φάτε, να πιείτε και να περάσετε καλά. Και όλα αυτά χωρίς να είναι Παρασκευή ή Σαββατοκύριακο. Διαφορετικά, δε βρίσκω το λόγο ύπαρξης της ημέρας αυτής (πλέον).
Κάτι άλλο που δεν κατάλαβα επίσης ποτέ, είναι η μανία των περισσότερων να φάνε όσο το δυνατόν περισσότερο, σαν να συμμετέχουν σε κάποιο αγώνα ταχυφαγίας-σαν αυτούς στα καρτούν που τελικά καταλήγουν σε ξύλο- μόνο και μόνο για να κάνουν το post στη συνέχεια με τα αποφάγια και φυσικά να δεχτούν τα συγχαρητήρια των υπολοίπων για το πόσο δυνατές μασέλες είναι. Εντάξει παιδιά, δεν ανακαλύψατε και το φάρμακο για τον καρκίνο χαλαρώστε.
Τελοσπάντων, η μέρα σαν μέρα και μόνο είναι μια χαρά, γιατί βάζεις και τα αποκριάτικά σου και μπορείς να ξεφαντώσεις και να περάσεις καλά. Σε περίπτωση που είσαι άντρας, έχεις ήδη κάνει χώρο στο στομαχάκι σου, έχεις προπονήσει την μασέλα σου, και ίσως έχεις πάρει και άδεια για την επόμενη μέρα.
Και αν είσαι γυναίκα; Υπάρχει χώρος στην Τσικνοπέμπτη για ένα ντελικάτο και γλυκό κορίτσι (γιατί όλες είμαστε και δε σηκώνω κουβέντα). Ω ναι!!! Υπάρχει και μάλιστα πολύς. Για εμένα και τις φίλες μου, η Τσικνοπέμπτη είναι απλώς μία (ακόμη) μέρα που θα φάμε… κρέατα συνοδεία κάποιου οινοπνευματώδους.
Όπως καταλαβαίνεις, είμαστε μερακλούδες και με το φαγητό μας δεν αστειευόμαστε. Και αυτό που παρατηρώ με μεγάλη μου χαρά, είναι ότι όλο και περισσότερες γυναίκες εκεί έξω, χαίρονται το φαγητό και το απολαμβάνουν χωρίς να τις ενδιαφέρει πώς θα φανούν και τι θα πουν οι άντρες γι’ αυτές. Πάνε οι εποχές που το μαχαιροπίρουνο ήταν απαραίτητο. Πλέον, η λεία αρπάζεται με τα χέρια, είτε καταλήγει σε σκέτα χείλη είτε με κραγιόν (διότι ακόμα και την μέρα αυτή δεν ξεχνάμε να είμαστε πανέμορφες). Με λίγα λόγια, είτε σου αρέσουν τα κοψίδια, είτε όχι, είτε είσαι vegan, είτε είσαι ικανός να φας και ωμή σπαλομπριζόλα, η Τσικνοπέμπτη, είναι απλώς μία ημέρα διατροφικής απελευθέρωσης. Γιατί κακά τα ψέματα: Καταπίεση παντού, όχι και στο φαγητό ρε ψυχούλες μου.
