Για τον Τάκη Σπυριδάκη δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Ήταν ο άνθρωπος που μας έκανε να μην σιχτιρίζουμε κάθε φορά που τα κανάλια έκοβαν μία ταινία για να παίξουν διαφημίσεις. Ειδικά όταν έπαιζε τον πρόεδρο με τον Πιου. Ο Τάκης ήταν ο κολλητός που ήθελες να έχεις. Στο σχολείο, στην παρέα, στον στρατό, στο γήπεδο. Παντού. Ήταν αυτός που σε έκανε να γελάς χωρίς να κάνει τον γελοίο. Με το κοφτερό μυαλό και τις ατάκες του.
Πότε κάνοντας τον Στρατιώτη Μπαλούρδο, Οδηγό Μηχανικού της 76ης ΕΣΣΟ στο «Λούφα και Παραλλαγή», τον πιο χύμα των χύμα και πότε ως δημιουργός του σπουδαίου «Ο Κήπος του Θεού» που είχε σαρώσει το 1984 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο Τάκης Σπυριδάκης ήταν τόσο ευφυής που αρνήθηκε να σπαταλήσει το ταλέντο του σε ταινιούλες της σειράς. Κι ας ήξερε ότι αν έπαιζε σε αυτές θα μπορούσε να σπαταλάει χρήμα πιο εύκολα και από τον «αγαπούλα».
Αυτή η ευφυία του, έκανε τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου, από τον Νίκο Περάκη μέχρι τον Νίκο Τριανταφυλλίδη και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο να τον αναζητούν σε κάθε ταινία που είχε κάτι περισσότερο να πει από δύο ώρες μπροστά σε μια οθόνη, φτηνή σάτιρα και ωραίες γκόμενες. Πόνταραν στο ταλέντο και στο μυαλό του για να αναδείξουν χαρακτήρες βγαλμένους από μια Ελλάδα που περνά και χάνεται. Από μία Ελλάδα που δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει ανθρώπους σαν τον Τάκη Σπυριδάκη. Έναν καλό άνθρωπο. Έναν ακόμη που την κάνει βιαστικά για την απάνω γειτονιά.
Ο Τάκης Σπυριδάκης γεννήθηκε στις 4 του Σεπτέμβρη του 1958 στην Αίγινα. Ήταν θαλασσινός. Είχε παντρευτεί δύο φορές και από το δεύτερο γάμο του, απέκτησε δύο κόρες, την Ήβη και τη Μυρτώ.
Τα τελευταία δυο χρόνια έδινε μάχη με τον καρκίνο… Το μεσημέρι της 14ης του Σεπτέμβρη, δέκα μέρες μετά τα 61α γενέθλια του, αποφάσισε να πει στο Χάρο «αγαπούλα, πούλα…». Χαμογέλασε και την έκανε για πάνω… Ένας ακόμη βιαστικός.
