Τα μεσαιωνικά χρόνια, οι γελωτοποιοί , αυτοί με τα πολλά και πολύχρωμα σχέδια στο πρόσωπο και στα ρούχα τους, ήταν μία βασική επιλογή διασκέδασης, ιδίως των πλουσίων. Πίσω από την «ανοησία» τους, αυτή δηλαδή που έκανε το κοινό να γελάσει, κρύβονται και κρύβονταν υπόγειες και ενοχλητικές αλήθειες. Ο Andrew Stott, ένας Άγγλος καθηγητής με ειδικότητα στην κουλτούρα των κλόουν (όπως στη συνέχεια ονομάστηκαν), ισχυρίζεται πως αυτοί αντιλαμβάνονταν με διαφορετικό τρόπο τη ζωή και την κοινωνία. «Η μεσαιωνική ‘χαζομάρα’, ήταν μια συνεχής υπενθύμιση της θνησιμότητάς μας, τη ζωικής μας φύσης, πόσο παράλογοι, γελοίοι και μικροπρεπείς είμαστε».
Ο πρώτος κλόουν, τουλάχιστον όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, ήταν ο Βρετανός Joey Grimaldi, μια διασημότητα του 1800 που συνήθιζε να βάφει με κόκκινο χρώμα τα μάγουλά του. Η προσωπική του ζωή, ήταν το αντίθετο της καλλιτεχνικής του. Καμία ευθυμία, καμία διάθεση να κάνει κάποιον να γελάσει με τα ακροβατικά του, τα οποία μάλιστα του άφησαν για να τα θυμάται χρόνιους πόνους. Όταν εκείνος έβαφε το πρόσωπό του και φορούσε τη στολή του, στο μυαλό του, εκτός από το πρόγραμμά του, είχε και το θάνατο της γυναίκας του στη γέννα και του αλκοολικού γιού του που πέθανε στα τριάντα του.
Ακόμα και η μάσκα των κλόουν, ή το σχέδιο που επιλέγουν, παρά την προσπάθειά τους να φαίνονται καλοί και αστείοι, δεν μπορεί να κρύψει τα συναισθήματά τους. Ο Grimaldi, είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα. Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των κλόουν στη σημερινή τους μορφή, έπαιξε ο 16ος αιώνας και οι σεξπηρικοί γελωτοποιοί που συχνά συνδέονταν με τον θάνατο και τις σκληρές αλήθειες. Με το χιούμορ τους, σπρώχνουν τη λογική μας σε σημείο που μπορεί αυτή να μην έχει φτάσει ποτέ, κάτι που από μόνο του, μπορεί να προκαλέσει φόβο.
Άλλη μία σημαντική παράμετρος, είναι και η κουκλοφοβία, η οποία μπορεί να μην συγκαταλέγεται στο World Health Organization, όμως είναι υπαρκτή. Η φοβία αυτή μπορεί να προκαλέσει πανικό και δυσκολία στην αναπνοή. Εκτός από τα νεαρά παιδιά που δείχνουν να μη βρίσκουν σοβαρό λόγο να καλεί κάποιος γονιός κλόουν σε κάποιο πάρτι, υπάρχουν και οι μεγαλύτεροι που δεν νιώθουν άνετα όταν αντικρίζουν κάποιον. Τα πρόσφατα παραδείγματα που έχουν δημιουργήσει ένα όχι και τόσο φιλόξενο περιβάλλον για τους κλόουν στην ήδη παράλογη κοινωνία μας, είναι αρκετά, με τα σημαντικότερα να έχουν στιγματίσει γενιές. Ο Stephen King με το It και φυσικά ο κατά συρροή δολοφόνος John Wayne Gacy, δεν έκαναν καλό στην υστεροφημία των κλόουν.
