* Οι παρακάτω αράδες που θα διαβάσεις ίσως να μην ισχύουν μόνο για την Ίο, αλλά για όλα τα ελληνικά νησιά ή τουλάχιστον για αρκετά. Εμείς εκεί πήγαμε και γι’ αυτήν γράφουμε.
Ας ξεκινήσουμε με κάτι βασικό. Κάποια μέρη δεν είναι για ζευγάρια ή τη φαμίλια. Ό,τι και να σου λένε διάφοροι, γνωστοί και άγνωστοι, νησιά όπως η Ίος είναι για να πας με τους φίλους σου και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Αυτό το κατάλαβα (μαζί με τον φίλο Βασίλη) όταν πατήσαμε το πόδι μας στο νησί, ταυτόχρονα όμως καταλάβαμε και ένα πράγμα που επιβεβαιώθηκε το πρώτο βράδυ που τα ήπιαμε. Η Ίος δεν ήταν για ΕΜΑΣ! Όχι λόγω χαρακτήρων αλλά λόγω της ηλικίας μας.
Φίλε μου, μεγαλώσαμε!
Με το ενάμισι πόδι στα 29, το να βλέπεις παρέες μεταξύ 18-22, σε έκανε να νιώθεις λίγο έως πολύ μεγάλος. Το έβλεπες και στα μαγαζιά. Το «Ημεροβίγλι» το τραγουδούσαν 5 άτομα, ενώ το «Mama» μέχρι και τα ποτήρια. Εκεί έγινε το «confirm» ότι έπρεπε να έχουμε πάει στο νησί χρόνια πριν. Αυτό ήταν το πρώτο -και το κυριότερο- που καταλάβαμε με τον Μπιλ. Ήρθε η ώρα όμως να σου εξομολογηθώ και τα υπόλοιπα που με στιγμάτισαν.
Πάντα υπάρχει μια μορφή που ξέρει όλο το νησί
Τα δωμάτια που μέναμε τα είχε ο κύριος Παύλος. Έλληνας που έχει φύγει χρόνια από την Ελλάδα, έχει γυρίσει σχεδόν όλον τον κόσμο δουλεύοντας στα καράβια και εδώ και χρόνια ζει στο Νότιγχαμ με την οικογένειά του.
Όταν φτάσαμε είδαμε έναν άνθρωπο που έμοιαζε με 55αρι (το πολύ). Έλα όμως που μια μέρα μετά θα έκλεινε τα 73 (!), μας έκανε να νιώθουμε σαν το σπίτι μας και κάθε μέρα μας έλεγε ενδιαφέρουσες ιστορίες από τη ζωή του. «Η ζωή μου πάντα ήταν οι γυναίκες και η μπάλα», μας είπε. Το «λιμάνι» του το βρήκε, παντρεύτηκε και ο γιος του πλέον είναι 29. Όσο για τη μπάλα; Ο τοίχος στη reception ήταν γεμάτη φωτογραφίες με τον κύριο Παύλο και κάποιους… Hagi, Owen (παιδί παρακαλώ), Stelea και άλλους.
Στην εισαγωγή θα διάβασες για έναν 73χρονο Έλληνα «Bruce Lee». Μάντεψε ποιος ήταν. Ο τύπος ακόμα και τώρα κάνει κάθε πρωί 25 χλμ. περπάτημα και γυμναστική. Για να τον πιστέψουμε έσφιξε τους τραπέζιους και ήταν σαν… τραπέζι και η γάμπα του ήταν σαν τους τραπέζιους. Μάλιστα, έκανε push ups στηριζόμενος στα 3 δάχτυλα, ενώ νεότερος στα 2 (!) κερδίζοντας έτσι στοιχήματα στο νησί. Όπως καταλαβαίνεις τον κύριο Παύλο τον ήξερε όλη η Ίος.
Μάγκες, ΟΧΙ GPS!
Πριν μερικούς μήνες είχε γίνει ένα μπέρδεμα με το φιλαράκι μου Σάκη Καρπά να μου λέει: «Το GPS να το βάζεις μόνο στις πόλεις. Οπουδήποτε αλλού μόνο όπου πάει το μάτι σου». Σάκη δεν σε άκουσα, ευτυχώς όμως δεν έγινε η στραβή πάλι.
Φεύγουμε από χώρα με τον Βασίλη για να πάμε στην πιο ωραία παραλία του νησιού, το Μαγγανάρι. Επειδή δεν μας άρεσαν οι ταμπέλες, βάλαμε GPS.
Ξαφνικά σταματήσαμε μπροστά από έναν χωματόδρομο όπου είχε μια ταμπέλα που μέσα σε όλα έλεγε «με δική σας ευθύνη». Παιδιά γενναία εμείς την πήραμε και στο τέλος παραλίγο να πάρουμε και κάτι άλλο. Σαρανταπέντε λεπτά μόνο ανηφόρα, στροφές, σε χωμάτινο δρόμο με λακκούβες για να σε θάψουν και κοτρόνες για να χτίσεις σπίτι. Α, μην ξεχάσω και κάτι πετρούλες στην άκρη του δρόμου που σου έδειχνε με κόκκινα βέλη την πορεία. Παίζει το χρώμα να ήταν και από αίμα. Βέβαια στο γύρνα, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τις ταμπέλες. Κάναμε κάποια χιλιόμετρα παραπάνω, αλλά γυρίσαμε. Αυτό αρκεί!
Το σημείο επισημάνσεως δεν είναι μόνο για τον στρατό
Όταν μπήκες φαντάρος και έκανες εκπαίδευση, θυμάσαι το κλασικό «με σημείο επισημάνσεως εμένα 12:15»; Φίλε μου τελικά αυτό δεν το μάθαμε μόνο για την αναγνώριση και του εχθρού αλλά και της τουρίστριας που βρίσκεται κάποια μέτρα μακριά και κάνει ηλιοθεραπεία τοπλες. Ακόμα και μπροστά σε άλλες κοπέλες, ο Βασίλης μου πετούσε ένα 1:20 και δεν κοιτούσα το ρολόι. Ακόμα μια δικαίωση του Ε.Σ.
Οι 20αρες και ο Τζιοβάνι…
Κάνοντας σκάουτιγνκ στην παραλία, είδαμε μια παρέα τεσσάρων γυναικών. Επιτέλους κάποιες που φαίνονται με 25+. Με τούτα και με κείνα, γίναμε μια παρέα και ήρθε η κλασική ερώτηση της ηλικίας. 19 – 19 – 19 – 20 τα κορίτσια. Λες και ήταν πόντοι από χαμένα σετ σε αγώνα βόλεϊ. Και τότε ρωτάω εγώ: «Κορίτσια Euro 2004 και Ολυμπιακούς θυμάστε τίποτα;». Όχι, μόνο κασετίνες από Φοίβο και Αθηνά είχαμε, απαντούν. «Παπαρίζου στη Eurovision;». Την είδαμε μετά σε βίντεο, η δεύτερη απάντηση. Και τότε ο τιτανομέγιστος Βασίλης έκανε τη βασική ερώτηση. «Τζιοβάνι στον Ολυμπιακό είδατε;». Μαντέψτε την απάντηση…
Η trap μουσική έχει καταστρέψει κόσμο
Δεν κράζω αυτούς που ακούν Sin Boy, Snik, Mad Clip, ΥPO και τους άλλους αυτού τους είδους. Ο καθένας με τα γούστα του. Απλά παρατηρήσαμε πως αυτό το στυλ που έχουν, με την κάλτσα στυλ Τζόρτζεβιτς, τη παντόφλα και το σορτσάκι και το μαλλί αλά Πλιάτσικα όταν πήγε στη Σάλκε, έχει επηρεάσει κόσμο. Και αυτό που με τρέλανε είναι πως δεν ακολουθούν αυτή τη μόδα μόνο άνδρες, αλλά και γυναίκες ρε φίλε. Που εκτός ότι ήξερα απ’ έξω όλους τους στίχους των τραγουδιών τους σαν μετάφραση Λατινικών στις Πανελλήνιες, ντύνονταν σε αυτό το στυλ. ΓΙΑΤΙ;
Πειραιάς – Ιος, μια… γειτονιά
Και εγώ και το φιλαράκι μου είμαστε Πειραιώτες. Και επειδή το 60-70% του νησιού ήταν τουρίστες, όταν βλέπαμε Έλληνα/ες πιάναμε την κουβέντα, έτσι για να νιώσουμε λίγο σαν να είμαστε… στη χώρα μας. Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως ο μίσος Πειραιάς, Κορυδαλλός, Νίκαια και άλλα κοντινά μέρη, ήταν στην Ίο είτε για διακοπές, είτε για να δουλέψουν σεζόν.
Θα δεις τον τύπο που λατρεύει το Smackdown
Εκεί που έχουμε πάρει το καφεδάκι μας το πρωί στη χώρα πριν πάμε για μπανάκι, βλέπουμε ένα παλικάρι ψηλό γεροδεμένο που μιλούσε με έναν φίλο μας. Τον είδαμε να κουτσαίνει. Μας έδειξε ένα βίντεο από το προηγούμενο βράδυ όπου «έπαιζε» με έναν φίλο του και με κίνηση Smackdown ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ τον έριξε κάτω και χτύπησε. Έτσι για τον χαβαλέ μωρέ. Με το που έφυγε, μάθαμε από τον φίλο μας πως πέρσι το ίδιο παλικάρι μετά από μεθύσι «έπαιζε» με μια φίλη του μπροστά από κάτι καλαμιές. Ξαφνικά νόμιζε πως ήταν στο WrestleMania και την σήκωσε στον αέρα και φωνάζοντας «Jonh Cena» την πέταξε σε κάτι καλαμιές. Don’t try this at home σου λέει το WWE. Σε ανοιχτό χώρο δεν στο διευκρινίζει. Οπότε την επόμενη φορά που θα ακούσεις κάποιον να σου λέει για Smackdown και RAW, καλύτερα να είσαι μακριά.
Θα δεις μια… απομίμηση πασίγνωστου ποδοσφαιριστή
Εκεί που πίνουμε το ποτάκι μας στο Voodoo (Δρουλίσκο σε αγαπώ), βλέπω μπροστά μου τον Κιελίνι. Λέω από μέσα μου ή έχω πιει άπειρα ή είναι όντως ο Κιελίνι. Κάτσε να τον βγάλω φωτογραφία. Λίγο μετά άκουσα να μιλάει με τον φίλο του ελληνικά. Εκεί ήρθε το «ZONK». Μα τόσο ίδιοι ρε φίλε;
Ο στρατός «γεννά» ΦΙΛΟΥΣ
Το καλύτερο – για εμένα- το άφησα για το τέλος. Στις 17 Αυγούστου 2010 παρουσιάστηκα στα Γιάννενα και μετά από έναν μήνα συνέχισα και τέλειωσα τη θητεία μου στην Κω. Σε αυτούς τους 9 μήνες γνώρισα και έκανα παρέα με τον Βασίλη. Μπορεί στον Πειραιά να μένουμε 5 λεπτά μακριά, αλλά δεν είχε τύχει πριν να γνωριστούμε. Στις 17 Αυγούστου 2019 βρισκόμασταν «περιπολία» στην Ίο με σύνθημα το «Νώντας» και παρασύνθημα το «Χλέμπουρας» (ξέρει αυτός).
Αυτό ήταν το πρώτο ταξίδι και οι πρώτες διακοπές που κάναμε από τότε (αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε). Μπορεί για κάποιους το φανταρικό να είναι… φέτα και για άλλους αγγούρι, αλλά στο στρατό μπορούν να γεννηθούν αληθινές φιλίες που θα κρατήσουν στο χρόνο. Γι’ αυτό εσύ που θα πας φαντάρος ή εσύ που έχεις απολυθεί, μην χαθείς από εκείνους που γέλασες, που έκλαψες ή που πήρατε μαζί κράτηση στη μονάδα.
ΥΓ. Μπορεί να έχεις ακούσει για τουρίστες που γίνονται λιώμα, για φασαρίες και πως το νησί είναι μόνο για διασκέδαση, αλλά δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Τουλάχιστον εμείς είδαμε νορμάλ τουρισμό και μαγαζιά και μέρη για όλα τα γούστα.
ΥΓ1. Η Ίος είναι γεμάτη φανταστικές παραλίες. Άλλες προσβάσιμες με αυτοκίνητο, άλλες μόνο με βάρκα, φουσκωτό κλπ. Αν τις ανακαλύψεις θα τις ερωτευτείς.
