Ημέρα Σάββατο, 23 Μαρτίου. Στο γήπεδο Rheinpark Stadium του Vaduz επικρατεί νεκρική σιγή. Δεν ακούγεται ούτε μίγα, καθώς απέχουμε κάνα 5ωρο ακόμα για την πρεμιέρα της Εθνικής Ελλάδος για τα Προκριματικά του Euro 2020. Αυτά ισχύουν μέσα στο γήπεδο. Διότι απ’ έξω γίνεται γλέντι. Και όχι τίποτα ντόπιο, ατόφιο ελληνικό.
Ρίξε μια ματιά.
Οι κύριοι βλέπεις με τα ελληνικά προϊόντα, τη βουβουζέλα και τα τύμπανα είναι μια παρέα που δεν έχει καμία σχέση με τις συνηθισμένες του φίλαθλου κοινού. Δεν ζουν από το ποδόσφαιρο όπως πολλοί θα έσπευδαν να πουν, αλλά λατρεύουν να το παρακολουθούν και να το ζουν από κοντά. Για την ακρίβεια, έχουν μία μεγάλη αγάπη. Την Εθνική Ελλάδος. Όπου και αν πάει, να είναι και αυτοί παρέα. Στις χαρές και (κυρίως) στις λύπες μαζί.
Για αυτήν άλλωστε ξεκουβαλήθηκαν από τις δουλειές τους στην πατρίδα, για αυτήν στριμώχτηκαν στο αμάξι και διέσχισαν τόσα χιλιόμετρα οδικώς, για πάρτη της θα πάνε μέχρι και την Ζένιτσα στο φανατισμένο κλίμα των Βόσνιων αντιπάλων μας. Επειδή θέλουν να είναι εκεί μαζί της. Δίχως φαναστισμό δίχως τίποτα και με πιο ακραίο σύνθημα το «εεε, οοο, ήρθαμε στο Λιχτενστάιν να κάνουμε διπλό» να δίνουν έναν ρομαντικό τόνο στην αναμέτρηση.
Οι κύριοι Νίκος, Βασίλης, Γιώργος παρέα με τον μικρότερο Βαγγέλη, ή αλλιώς τα μέλη του Σύλλογου Φίλων Εθνικής Ελλάδος «Ο Ισθμός» δίνουν έναν ευχάριστο τόνο πριν το πάντα γεμάτο παγίδες πρώτο ματς για τα Προκριματικά του Euro 2020. Το ότι ήρθαν μέχρι εδώ για εκείνους αποτελεί μια μορφή διασκέδασης, τον απογευματινό καφέ τους, τη βραδινή τους έξοδο. Για αυτό και περνάνε το χρόνο τους με τον τρόπο που θέλουν.
Πίσω από τα πανό, τα συνθήματα και το... ντέφι, έχουν απλώσει τραπέζι γεμάτο μύδια, σολομούς, χαλβά, ούζο και μπίρες. Και επειδή και εγώ Έλληνας είμαι, δεν κρατιέμαι. Κάθομαι, τρώω και περνάω χρόνο μαζί τους. Και πάνω από όλα; Το απολαμβάνω. Με κάνουν να νιώσω άνετα από την αρχή, σαν να είμαι ένας από αυτούς.
Καθώς περνά η ώρα όμως, όσο βλέπω στα μάτια τους να αποτυπώνεται αυτή η χαρά που το ζουν με τον δικό τους τρόπο , η αφέλεια και ανυπομονησία που σε λίγο θα είναι σε απόσταση βολής από την αγαπημένη τους γαλανόλευκη, ομολογώ να πω πως με κάνουν και ζηλεύω. Πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να το ζήσει κανείς όπως εκείνοι. Χωρίς να είναι δουλειά και υποχρέωση, αλλά μια απλή εκδρομή παρέα με άτομα, ενδεχομένως διαφορετικά από σένα, με οποία όμως έχεις ένα μεγάλο κοινό σε σημείο να τους θεωρείς δικούς σου ανθρώπους.
Σε καιρούς μυστήριους τους οποίους ζούμε, όπου η βία και η καχυποψία έχει σκεπάσει κάθε καλό που πρεσβεύει η ευγενής άμιλλα και ο αθλητισμός, ήρθε από το πουθενά αυτή η τρελοπαρέα να προσφέρει μια ευχάριστη νότα, ένα ταξίδι πίσω σε ρομαντικούς καιρούς και ένα μεγάλο χαμόγελο σε όποιον περνά απ' έξω ή τους βλέπει από την τηλεόραση.
Στην υγειά σας παιδιά. Να το κρατάτε πάντα αληθινό.
