Προφανώς και το έχετε προσέξει: ο μισός και πλέον πληθυσμός της Ελλάδας, αυτή την περίοδο, είναι άρρωστος. Η γκάμα περιλαμβάνει από καταρροή και φτέρνισμα, μέχρι βήχα και πυρετό, σε όλες τις εντάσεις, από light μέχρι hardcore. Άνθρωποι βραχνιασμένοι, άνθρωποι με ένα χαρτομάντηλο στο χέρι, με αποσυμφορητικό σε θέση μάχης, με καραμέλες για το λαιμό, με σιρόπια για το βήχα, με φάρμακα για τον πυρετό και τον πονοκέφαλο. Σαν πρεζάκια κυκλοφορούμε όλοι εκεί έξω, στο δρόμο και τη δουλειά, το αυτοκίνητο και το μετρό, στα ασανσέρ και τα μαγαζιά, με ματιά θολή και γρέζι στη φωνή, με δάκρυα να τρέχουν και κομάρες. Κανονικά σαράβαλα.
Δεν ξέρω αν φταίει η εποχή, ο αλλοπρόσαλλος καιρός που αλλάζει διαθέσεις όλη την ώρα, είναι κάποια εποχική επιδημία ή «ΜΑΣ ΠΣΕΚΑΖΟΥΝ – ΔΙΑΔΟΣΤΑΙ!!!1111», και είναι μια παγκόσμια συνωμοσία για να είμαστε άρρωστοι και αδύναμοι. Ας τον βρει η υπηρεσία το λόγο που αρρωσταίνουμε. Κι όπως θα ψάχνει η υπηρεσία, ας βρει και για ποιο λόγο ο άντρας που αρρωσταίνει, παρουσιάζεται με τόσο γελοίο τρόπο σε διαφημίσεις, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Νισάφι πια, Κύριοι!
Η μια διαφήμιση τον δείχνει κακομοίρη, που έχει «αγοροσυνάχι» και νομίζει ότι είναι βαριά άρρωστος ενώ έχει απλά βουλωμένη μυτούλα. Η γυναίκα δίπλα του τον κοιτάζει με ένα βλέμμα μεταξύ οίκτου και σιχαμάρας. Στην τάδε σειρά είναι με μια ρόμπα να φτερνίζεται τόσο δυνατά, σαν να απογειώνεται Airbus. Η γυναίκα δίπλα του είναι τέρας υγείας, που του φέρνει σούπα και του λέει κάτι τσιτάτα για την κηδεία του και τι θα της αφήσει όταν αυτός αποδημήσει εις Κύριον. Στη δείνα ταινία ο άρρωστος άντρας είναι ένας υποχόνδριος τύπος γεμάτος παραξενιές, που κάνει δύσκολη τη ζωή όλων των ανθρώπων που είναι γύρω του. Αντιθέτως η γυναίκα δίπλα του, δεν αρρωσταίνει, δεν σπάει, δεν χαλάει, δεν χάνει την ψυχραιμία της, αναλαμβάνει καθήκοντα αποκλειστικής και σώζει την κατάσταση.
Το πρότυπο του άντρα που αρρωσταίνει, είναι μια εικόνα για λύπηση, ενός άντρα αδύναμου που φέρεται σαν κακομαθημένο παιδάκι. Το πρότυπο της γυναίκας τηλεοπτικά και κινηματογραφικά, είναι το τελείως αντίθετο. Και έρχομαι εγώ και ρωτάω: πού αποσκοπεί τόση προπαγάνδα; Από πότε έγινε η γυναίκα ένα τέρας ψυχραιμίας και υπομονής και ο άντρας έγινε ένας αρρωστοφοβικός και υπερβολικός τύπος, που καταρρέει με το πρώτο φτέρνισμα;
Έχετε δει γυναίκα με περίοδο; Φυσικά και έχετε δει, μια φορά το μήνα. Σας φαίνεται κανένα τέρας υπομονής; Σας φαίνεται ψύχραιμη; Σας φαίνεται ένας άνθρωπος που μπορεί να χειριστεί οτιδήποτε με νηφαλιότητα; Έχετε δει γυναίκα να αρρωσταίνει; Φυσικά και έχετε δει, ο πυρετός και το συνάχι και η γρίπη δεν είναι προστάτης, να τα παθαίνουμε μόνο εμείς οι άντρες. Έχετε δει καμιά άρρωστη να αυτό-εξυπηρετείται; Να φτιάχνει μόνη της το τσάι ή το χαμομήλι της; Να σηκώνεται να φτιάχνει σούπα; Ούτε για να ανάψει θερμοσίφωνο δεν σηκώνεται από τον καναπέ, ακόμα και γι’ αυτό δίνει παραγγελιά να το κάνει κάποιος άλλος όσο εκείνη παραμένει τυλιγμένη στην κουβέρτα.
Ας το γυρίσουμε στις αλήθειες
Ο άντρας, παραμένει ένα μοναχικό αλλά και περήφανο ζώο ακόμα κι όταν αρρωσταίνει, άσχετα με το πώς τον παρουσιάζουν. Είναι αυτός που θα σηκωθεί μέσα στη νύχτα χωρίς να ενοχλήσει κανέναν παρότι ψήνεται στον πυρετό, για να πάρει αντιπυρετικό – ούτε θερμόμετρο θα βάλει, ούτε άλλες τέτοιες φλωριές, θα βάλει το χέρι του στο κούτελό του και θα καταλάβει. Ο άντρας είναι αυτός που θα τρέξει ακόμα και στις 4 το πρωί να βρει φαρμακείο που εφημερεύει αν κάποιος στο σπίτι αρρωστήσει, αλλά να είστε βέβαιοι ότι κανένας στο σπίτι δεν θα κάνει το ίδιο γι’ αυτόν, αν ψήνεται στον πυρετό και δεν έχει αντιπυρετικό σπίτι. «Κάνε υπομονή βρε αγάπη μέχρι το πρωί και μόλις ανοίξουν τα φαρμακεία ΠΑΣ και ΠΑΙΡΝΕΙΣ». Εσύ. Όχι κάποιος άλλος για σένα.
Ο άντρας είναι αυτός που θα σηκωθεί μόνος, αγέρωχος, λεβέντης πραγματικός μέσα στην άγρια νύχτα, διότι σκίζεται το είναι του από τον βήχα για να βρει μια λύση – η κουβέντα που θα ακούσει είναι «πιες κανένα σιρόπι, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΒΗΧΑ ΣΟΥ!». Και θα πάει στο φαρμακείο του σπιτιού και θα αρχίσει να ψάχνει μπας και βρει κάτι να τον ανακουφίσει. Που πιθανότατα δεν θα βρει όσο κι αν ψάχνει. Διότι το φαρμακείο του σπιτιού είναι εξοπλισμένο επαρκώς με ό,τι χρειάζεται εκείνη και ό,τι χρειάζονται τα παιδιά, αλλά σχεδόν ποτέ με ό,τι μπορεί να ανακουφίσει αυτόν. Εκτός αν έχει προνοήσει αυτός κι έχει καβαντζώσει φάρμακα.
Ο άντρας που αρρωσταίνει, είναι μόνος του σ’ αυτή τη ζωή. Μόνος, χωρίς συμπαράσταση, χωρίς κάποιον να ξενυχτάει δίπλα του, με κάτι άσχετα φάρμακα στο σπίτι για πόνους περιόδου και παιδικά αναλγητικά, κάτι άχρηστα προβιοτικά στο ντουλάπι και κάτι υπόθετα και κλύσματα τα οποία δεν θέλει καν να ξέρει τι διάολο κάνουν. Ο άντρας που αρρωσταίνει θα περάσει μόνος του τον Γολγοθά του, θα πάει στη δουλειά του το επόμενο πρωινό χωρίς να λουφάρει και θα ακούσει κιόλας «τι ήρθες; Για να μας κολλήσεις όλους;», ενώ αν δεν πάει θα ακούσει το «μα καλά, σήμερα βρήκες να μην έρθεις που γίνεται χαμός;».
Αυτή είναι η μοίρα του άντρα που αρρωσταίνει, που υποφέρει σιωπηλά, που αγωνίζεται σαν παλικάρι και που βλέπει τον εαυτό του στις διαφημίσεις και τις σειρές σαν μια καρικατούρα που προκαλεί γέλιο, θλίψη και λύπηση.
Γιατί αυτές είστε και δεν θα αλλάξετε ποτέ!
