Παρατηρώντας την απήχηση και το κουτσομπολιό που προκάλεσε η επίθεση στον Snik στη Θεσσαλονίκη, ίσως είναι λογικό πλέον να υποθέσουμε ότι στην Ελλάδα θέλουμε να γίνουμε «Κολομβία» ή απλά αρνούμαστε να ωριμάσουμε, παραμένοντας έρμαια των εφηβικών μας ορμόνων. Τότε που οι πιο αναπτυγμένοι και σωματώδεις νταήδες έβγαιναν έξω, έπεφταν πάνω σου και σου ‘λεγαν «τι πέφτεις πάνω μου ρε» περιμένοντας την έξαλλη απάντησή σου, απλά και μόνο για να σου ορμήξουν. Και έπειτα τα κλασικά: Ξύλο, ξύλο, ξύλο.
Παιδικές «ασθένειες», οργή για την ποιότητα ζωής στη χώρα ή απλώς χαμηλό επίπεδο; Όλα είναι στο τραπέζι και όπως έδειξε η πρόσφατη ιστορία το δίδυμο της επιτυχίας, «Snik» και «ξύλο» είναι celebrities στο Google, τα social media και τις συζητήσεις.
Τελικά έχει σημασία αν η trap είναι πραγματική μουσική;
Snik και καβγάς, συνδυασμός ανίκητος
Δεν χρειάζεται να πάρει κανείς θέση για τα συμβάντα-best sellers που εμπλέκουν τον Snik και προκαλούν ατέρμονο ενδιαφέρον στους συμπατριώτες μας, αλλά είναι καλή ευκαιρία να βάλουμε «φρένο» στις περιττές συζητήσεις και τα λάθος παραδείγματα τα οποία έχουμε βάλει στην καθημερινότητά μας.
Απλά αναρωτήσου, από τη μέρα που έγινε ο χαμός στα MAD Awards και τον καβγά μεταξύ Snik και Light, υπάρχει φορά που το όνομά του να δεν βρίσκεται σε μια κατάσταση αρνητικού χαρακτήρα; Ή να το θέσουμε διαφορετικά: να μην προβάλει βία;
Ας τα απαριθμήσουμε:
-Ξύλο στα MAD Awards με τον Light
-Δημόσιος τσακωμός με τον Γιώργο Λιάγκα
-Ξύλο στη συναυλία του στην Κατερίνη
-Τσακωμός με έφηβο στη Θεσσαλονίκη
-Ξύλο σε εστιατόριο της Θεσσαλονίκη που έγινε viral
Μην ξεχνάμε και το τσιγάρο με το full face μέσα στο Λούβρο.
Μπορεί να μας έχει ξεφύγει κάτι αλλά το πιάνεις το νόημα. Θα μπορούσαμε να είχαμε κοτσάρει τα βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο με τον Snik να δέχεται επίθεση σε εστιατόριο της Θεσσαλονίκης ή να απαντάει ότι είναι αρτιμελής «με δύο χέρια, τρία πόδια…» και την υπόλοιπη στιχομυθία, ωστόσο εκεί βρίσκεται το μεγάλο λάθος. Η προβολή και η αναπαραγωγή της συγκεκριμένης κατάστασης και οι κουβέντες τύπου «κοίτα τι ξύλο παίζουν» ή «αυτοί είναι φλώροι, εμείς παίζουμε κανονικό ξύλο» απλά αποδεικνύουν το βαρομετρικό χαμηλό που έχουμε φτάσει.
Αρκετά πια με τον Snik και το ξύλο
Το να συζητάμε αν κάποιος που λέγεται Snik ή γενικότερα τράπερ θα της φάει ή θα τις «βρέξει» σε κάποιον, τι ατάκα θα πει δημόσια που θα προκαλέσει, αν θα απαντήσει ο Light, πότε θα βγει το χρυσό «βιντεάκι» στο TikTok που θα γινει viral από κάποιο καβγά του για να καθίσουμε να το σχολιάζουμε, είναι η απόδειξη παιδικών ασθενειών του κόσμου που απλώς δεν ξεπεράστηκαν ποτέ (ή ακόμα).
Όταν οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την αξία των πολεμικών τεχνών τις εφαρμόζουν μονάχα αν τους επιτεθούν και συμβουλεύουν τους πάντες να αποφεύγουν τον καβγά (ειδικά στο δρόμο), είναι καλός λόγος για να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που έχει αναγάγει τον Snik σε αγαπημένη μας επιλογή στο ίντερνετ και γιατί θέλουμε τόσο πολύ να τον βλέπουμε σε καβγάδες.
Όταν μια ανάρτηση που περιέχει το όνομά του θα έχει να κάνει μόνο με τη μουσική του, τότε μπορούμε να πατήσουμε το «κλικ». Όσο όμως συνδυάζεται με τη βία και το αίμα, υπάρχει και η λύση του scroll down.
