Μία βόλτα σε κάθε club που δεν σέβεται τον εαυτό του αρκεί για να σε πείσει για το hype που απολαμβάνει η trap. Στους ρυθμούς της λικνίζονται άτομα ηλικίας από 15 μέχρι 40, μετά από δύο ποτάκια και χωρίς να δίνει κανείς μεγάλη σημασία στους στίχους. Εξάλλου δεν βγάζουν και κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Είναι το είδος της μουσικής που εδώ και μια πενταετία κυριαρχεί. Η πλειοψηφία των εφήβων την έχουν σε περίοπτη θέση στις λίστες τους στο Spotify ενώ οι trappers έχουν γίνει mainstream και βασικό γρανάζι της μουσικής βιομηχανίας και του lifestyle.
Τελευταίος πρωταγωνιστής ο Trannos. Αν σου διαφεύγει το όνομα, σίγουρα έχεις ακούσει το hit του καλοκαιριού, το “Madame”. «Γουστάρω να ‘σαι αλήτης κι εγώ να ‘μαι Madame». Χωρίς να παίρνω όρκο και χωρίς να ποντάρω τα λεφτά μου, θεωρώ πως είναι ο αλήτης και όχι η Madame. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις στην εποχή που ζούμε.
Ο Trannos, λοιπόν, πριν λίγες μέρες συνελήφθη για παράνομη οπλοκατοχή, προκαλώντας ντόρο γύρω από το όνομά του. Για το περιστατικό ρωτήθηκε ο Light, με τον οποίο συνεργάζονται. «Άμα θέλετε να ακούτε ραπ, αυτό είναι το ραπ. Αυτό είναι το ραπ ρε παιδιά, μπορείτε να πάτε να ακούσετε εκκλησιαστικά. Μπορείτε να πάτε να ακούσετε Μαντόνα, Πέγκυ Ζήνα, Γαρμπή. Δεν μπορείτε να πάτε να ακούτε αυτούς τους στοίχους και έπειτα όταν ο καλλιτέχνης λειτουργεί με έναν τρόπο ανάλογο της μουσικής του, να σοκάρεσαι και να πέφτεις από τα σύννεφα και να λες δεν το περίμενα. Τι ακούς; Τι λέει αυτός ο man στα τραγούδια του. Εγώ σαν Light δεν φέρω κάποια ευθύνη ως πρότυπο. Αν ο γονιός επιτρέπει στο 10χρονο ή στο 8χρονο παιδί του να ακούσει κάποια μουσική είναι δικό του θέμα», ανέφερε χαρακτηριστικά και μήπως τελικά ο trapper έχει δίκιο;
Ποια είναι η ευθύνη της Πολιτείας και ποια του καλλιτέχνη
«Θέλει όπλο ο μικρός, θέλει να γίνει άντρας
Έχω ομάδα μες τον δρόμο, πάντα σκάω με gangsta
Fashion icon, total black, όλα τα βλέπω μαύρα
Το DM είναι γεμάτο μόνο με μ@@@@α».
Τους παραπάνω στίχους, τους δανειστήκαμε από το κομμάτι «OPLO» που ερμηνεύουν οι Light και Trannos. Στίχοι που δεν θα θυμόμαστε μέχρι τον Σεπτέμβριο, στίχοι που δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας. Στίχοι που θα γελάσεις μαζί τους αλλά θα τους τραγουδήσεις. Στίχοι που ενδεχομένως να προβληματίζουν γονείς. Έχουν κάθε λόγο να προβληματίζονται καθώς οι έφηβοι αρέσκονται να μιμούνται πρόσωπα και καταστάσεις. Να γίνονται θύτες μίας προβληματικής κατάστασης για να τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους μέσω της κυριαρχίας.
Ωστόσο μήπως το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον καλλιτέχνη; Ο Light αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης. Εγώ τον κατατάσσω στην κατηγορία του «διασκεδαστή» αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο Light επιδιώκει μέσω της τέχνης του, όχι μόνο να περάσει τα δικά του μηνύματα, αλλά να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του. Να βγάλει περισσότερα χρήματα, να αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Είναι ένα μικρό κομμάτι στο ψηφιδωτό του προβλήματος.
Διότι το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην Πολιτεία και στους φορείς της. Το πρόβλημα βρίσκεται στην παιδεία που δίνουμε στο παιδί μέσα από την οικογένεια και το σχολείο. Για να μάθει το παιδί να σέβεται, χρειάζεται πρώτα το παιδί να μάθει να σέβεται τον εαυτό του για να μπορεί στη συνέχεια να σεβαστεί και τους συνανθρώπους του. Άρα το πρώτο είναι οι γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά τους όχι ελεγκτικά αλλά με ενδιαφέρον, ώστε να αναπτύξουν μία καλή σχέση μαζί τους.
Το κράτος επίσης, χρειάζεται να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης, οργανώνοντας δομές που λειτουργούν όμως και που θα ελέγχονται αυστηρά για το έργο τους, να υπάρξει έλεγχος στα σχολεία, στήριξη και εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, σχολικοί ψυχολόγοι, κλπ. Πιο απλά, χρειάζεται μία συνολική προσπάθεια για την καταπολέμηση της βίας και όχι μεμονωμένες σπασμωδικές αντιδράσεις που δεν φέρνουν αποτέλεσμα.
Το να δείχνουμε με το δάχτυλο κάθε φορά έναν καλλιτέχνη ή διασκεδαστή είναι προβληματικό και υποκριτικό. Η κάθε εποχή είχε και τους δικούς της Light. Από τα ρεμπέτικα στο «αν είσαστε όλες σας σωστές, δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές» του Βασίλη Καρρά το 1997, η κάθε εποχή έστελνε τα δικά της μηνύματα. Ευθύνη δεν έχουν μόνο οι καλλιτέχνες. Αλλά η κοινωνία. Και καιρός να ωριμάσουμε και να αναλάβουμε τη δική μας ευθύνη. Ίσως έτσι να μην ξαναδούμε φαινόμενα όπως ο Trannos.
