Αν ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί από κάποιο πυρηνικό ολοκαύτωμα μέχρι τα τέλη του Απρίλη, μπορούμε να πούμε ότι πάμε ολοταχώς για ένα ακόμη Πάσχα υπό την σκιά της πανδημίας. Περίπου δηλαδή γιατί αυτή η ιστορία στα μυαλά των περισσοτέρων, όχι μόνο έχει παρατραβήξει αλλά φαίνεται πώς έχει κουράσει. Υπάρχει ακόμα covid; Ναι. Πόσους νοιάζει; Σίγουρα πολύ λιγότερους από ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Δεν ξέρω αν θυμάστε με την άνοδο της πανδημίας το 2020, όπου η τροχαία είχε ξεχυθεί στους δρόμους για να γράψει πρόστιμα σε όποιον την έκανε με ελαφρά για το εξοχικό του. Ένα χρόνο αργότερα θα ήμασταν ακόμα με τις μάσκες, θα κοιτάζαμε λίγο δεξιά-αριστερά και πάνω από τον ώμο αν φτερνίζεται κανείς τριγύρω μας, αλλά φέτος μάλλον ο κόσμος δείχνει να μην ενδιαφέρεται και πολύ σε τι καθεστώς θα είναι το Πάσχα του. Αρχικά να πούμε πως αυτό φαίνεται ήδη από τον τρόπο που ο κόσμος αντιμετώπισε την αναμνηστική δόση του εμβολιασμού. Αυτή την στιγμή και σύμφωνα με τα στατιστικά του ΕΟΔΥ, μόλις το 52,2% έχει εμβολιαστεί με την τρίτη δόση, ενώ τα νέα κρούσματα στη χώρα είναι κοντά στις 29.000. Μήπως ο κόσμος κουράστηκε;
Διάβασε εδώ και για τα νέα μέτρα που θα ισχύουν από 1η Ιουνίου.
Πέρα από το γεγονός ότι τα μέτρα αναμένονται να χαλαρώσουν -παρότι τα κρούσματα σύμφωνα με το κράτος ανεβαίνουν- είναι λίγοι που θα ασχοληθούν με το αν έχουν κολλήσει ή όχι. Το βλέπουμε ήδη από τον κόσμο που προγραμματίζει ή έχει ήδη προγραμματίσει τις διακοπές του για το Πάσχα και από την κατάρα του πολέμου στην Ουκρανία. Κατά βάση, αν ο κόσμος είδε κάτι μετά την εισβολή, είναι πως το τέλος του κόσμου δεν είναι ο κορονοϊός – και μάλιστα το αληθινό τέλος μπορεί να φτάσει εύκολα με τις βόμβες, χωρίς κάποιος να φτερνιστεί ή να βήξει μέσα στα μούτρα σου.
Τι γίνεται λοιπόν με το φετινό Πάσχα; Ο κόσμος κουράστηκε, αυτό συμβαίνει. Κουράστηκε τα δρομολόγια με τα μετρό να είναι γεμάτα, κουράστηκε να είναι μία ώρα και βάλε στο τιμόνι, κουράστηκε να δείχνει παντού πιστοποιητικό. Ναι, συμμορφώθηκε, αλλά ταυτόχρονα κουράστηκε. Κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα αποφύγει, αλλά φέτος θα είναι πιο κοντά στο Πάσχα, σε ό,τι αυτό το θύμιζε πριν τον κορονοϊό. Έχουμε ακόμη χρόνο για «ειδικά μέτρα λόγω γιορτών» -ας μην ξεχνάμε τι έγινε μερικές μέρες πριν την Πρωτοχρονιά- αλλά σε περίπτωση που η κατάσταση συνεχιστεί ως έχει, βλέπουμε επική μάζωξη στις εκκλησίες και τρανά τσιμπούσια γύρω από σουβλιστά αρνιά. Έτσι είναι τα έθιμά μας, έτσι έχουμε μάθει και κάπου ο κόσμος έχει αρχίσει να συνηθίζει την ύπαρξη του κορονοϊου με μία πιο «ας γίνει ό,τι είναι να γίνει» φιλοσοφία. Αν θυμάστε, τα πράγματα στην αρχή είχαν εξελιχθεί κάπως διαφορετικά.
Μέχρι τότε έχουμε χρόνο. Και το αρνί να βάλουμε στο φούρνο, αλλά και να γυρίσουν περιορισμοί για την εστίαση. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι είμαστε η χώρα της ακρίβειας και των εκπλήξεων.
