Πριν πούμε οτιδήποτε, το κείμενο αυτό δεν αφορά τους συμπολίτες μας που πήγαν στην Αράχωβα ή την όποια «Αράχωβα» απλώς για να κάνουν σκι ή βόλτα και τήρησαν τα υγειονομικά μέτρα, ούτε για αυτούς που πήγαν να μπουν στο σαλέ, είδαν το «γλέντι» κορονοϊού, έφριξαν και αποχώρησαν.
Στο θέμα μας τώρα
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν σαν όλα τα άλλα του τελευταίου καιρού στην Ελλάδα. Φόβος για την Όμικρον, μαγαζιά δίχως μουσική και κόσμο, κλείσιμο στις 12 το βράδυ και έρημα σκηνικά. Τι μπορούσες να κάνεις διαφορετικό; Να αποχωρήσεις προς άλλη κατεύθυνση, έναν κοντινό προορισμό με το αμάξι προκειμένου να αλλάξεις παραστάσεις, σαν ένα τέλειο ξελαμπικάρισμα πριν μια βδομάδα γεμάτη δουλειά. Όπως απεδείχθη πολλοί συμπολίτες μας είχαν κοινές ιδέες και απόψεις για το διήμερο, με τον Παρνασσό να έχει την τιμητική του, με τα story και τα post από την Αράχωβα να παίρνουν «φωτιά».
Από πότε είναι κακό όμως το να πηγαίνεις σε ένα μέρος για να ξεσκάσεις, εφόσον δεν έχεις σκοπό να προκαλέσεις την τύχη σου και να «βοηθήσεις» στη διασπορά του κορονοϊού; Σίγουρα κανένα πρόβλημα. Γιατί όμως το κουβεντιάζουμε; Διότι με μια ματιά στα όσα είδαν τα ματάκια μας στο σαλέ του Παρνασσού μόνο covid free δεν ήταν η κατάσταση.
Η ασυδοσία δεν είναι ελευθερία
Τα Χριστούγεννα που πέρασαν, ο κόσμος κλείστηκε μέσα, η είδηση ότι υπερματαδοτικότητα δεν είναι μύθος μας έκανε να προσέχουμε ακόμα να αμφιβάλουμε ακόμα και την «καλημέρα» μας καθώς υπήρχε (και υπάρχει) περίπτωση να κολλήσεις από το πουθενά. Από ότι φαίνεται όμως πως αυτή η «κρίση» και η ανατριχίλα δεν διήρκησαν καιρό. Κόσμος με το παραμικρό «παραθυράκι» την έκανε για μέρη όπου μπορεί να νιώσει πιο άνετος και ελεύθερος, ορμώντας σε μέρη όμως που δεν υπάρχει η διάθεση να τηρηθούν μέτρα και πρωτόκολα. Καλή ώρα όπως στο σαλέ του Παρνασσού.
Επειδή στην Ελλάδα ζούμε και το έχουμε συνηθίσει να παραβιάζονται οι νόμοι από τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε το ίδιο και εμείς. Αυτό είναι ίσως το πιο τρομακτικό που συνέβη σε μέρη όπως η Αράχωβα. Το ότι ο κόσμος πλέον δεν νοιάζεται για αυτό που συμβαίνει γύρω. Από τη μία έχει κουραστεί η ψυχή των ανθρώπων (και είναι κατανοητό) σε αυτή τη μίζερη πραγματικότητα στην οποία ζούμε, από την άλλη όμως η ανευθυνότητα και το όλο αυτό «γλέντι» που γίνεται σε περιπτώσεις όπως οι παραπάνω εικόνες, εκτός από προκλητικό σου σβήνει και την παραμικρή ελπίδα για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Όταν η ελευθερία καταπατά και προκαλεί, τότε παύει να είναι ελευθερία, αλλά μετατρέπεται σε ασυδοσία.
Μπορείς να πας όπου θες για να ξεσκάσεις, από την Αράχωβα μέχρι το Καϊμακτσαλάν φτάνει όμως να σέβεσαι τους γύρω και πάνω από όλα τον εαυτό σου. Για σένα που ήσουν σε συνωστισμό το Σαββατοκύριακο και έχεις οπλίσει τη φράση «μα εγώ πρόσεχα», σκέψου αν όντως είναι έτσι ή στην τελική αν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.
