Στην Ελλάδα ο πεζόδρομος είναι κάτι ανάλογο του πάρκινγκ. Όταν ο Έλληνας οδηγός δει μπροστά του πεζόδρομο για κάποιο λόγο έχει την εντύπωση πως μπορεί να παρκάρει το αυτοκίνητο του με άνεση και χωρίς καμία τύψη. Φυσικά η κλασική δικαιολογία είναι «για λίγο θα το αφήσω» ή «για ένα λεπτό το άφησα, πώς κάνεις έτσι;». Το ποσοστό αυτών των δύο απαντήσεων κυμαίνεται περίπου στο 95% σε όλους τους οδηγούς που απλά αφήνουν όπου να’ ναι το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι τους.
Γιατί είναι τραγικό όλο αυτό;
Το τραγικό είναι πως ο Έλληνας δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει μιας και πραγματικά πιστεύει πως δεν κάνει κανένα κακό με το να παρκάρει το αυτοκίνητο του κάτω από το παράθυρο σου στην περίπτωση που ζεις κοντά σε πεζόδρομο ή με το να μαρσάρει τη μηχανή το πρωί για να τη «ζεστάνει» όπως λέει χαρακτηριστικά η πλειοψηφία αν τους ρωτήσεις ή αν τους ζητήσεις το λόγο.
Οι οδηγοί στην Ελλάδα είναι η απόδειξη πως σε αυτή τη χώρα όλοι έχουμε στο στόμα την δικαιολογία του «ενός λεπτού». Όλα γίνονται «μόνο για ένα λεπτό» οπότε αυτό σημαίνει πως μπορούν να υπερβαίνουν τον νόμο ή την κοινή λογική. Σκεφτείτε όμως αν από τα 5 εκατομμύρια ΙΧ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, ο κάθε ένας να το άφηνε για «ένα λεπτό» μπροστά από το σπίτι σου. Χμ…
Και γιατί υπάρχει όλη αυτή η γκρίνια από μέρους μου; Μα δεν είναι καν γκρίνια. Είναι απλά η καθημερινότητα μου μιας και τυχαίνει να ζω ακριβώς πάνω από έναν πολυσύχναστο και ακραία ταλαιπωρημένο πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας. Όλα μέσα στον πεζόδρομο είναι κατεστραμμένα. Σπασμένα φυτά, σπασμένα πλακάκια, σπασμένα παρτέρια, σπασμένα κατώφλια σπιτιών. Μα όλα αυτά σπάνε μόνα τους; Όχι.
Όταν κανείς δεν σέβεται τον πεζόδρομο αυτά συμβαίνουν. Μπορεί το μετακομιστικό φορτηγό να μπει «μόνο για ένα λεπτό» μέσα στον πολύ στενό πεζόδρομο, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα σου καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα του και σίγουρα πρώτα την ψυχική σου υγεία. Στα χρόνια που μένω σε αυτό το σπίτι έχω δει τα πάντα να συμβαίνουν.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις;
Ξεριζωμένα δέντρα από φορτηγά που κάνουν όπισθεν, πατημένα ζώα από μηχανάκια που τρέχουν με 60 χιλιόμετρα μέσα στον στενό πεζόδρομο, ανθρώπους που έχουν χτυπηθεί από όπισθεν ΙΧ, σπασμένες τζαμαρίες, σπασμένα παράθυρα και φυσικά δέκα τόνους από ηχορύπανση, ηχορύπανση από την οποία κανείς ένοικος δεν μπορεί τελικά να αποζημιωθεί.
Και πες πως όλα αυτά τα καπαπίνεις και ζεις χωρίς να το πολυσκέφτεσαι, όταν όμως ένα ωραίο πρωί κάποιος πολύ οξύθυμος τύπος που έχει παρκάρει φαρδύς πλατύς στον πεζόδρομο κι έχει κλείσει κάθε δίοδο και κάθε πέρασμα για τους πεζούς, σηκώνει χέρι σε μία ηλικιωμένη κυρία, η οποία φυσικά τον έκραξε όσο δεν πάει γιατί δεν μπορούσε να περάσει από πουθενά, ε τότε πραγματικά λες πως αυτή χώρα έχει ξεφύγει τελείως, ο κόσμος που ζει μέσα της πραγματικά δεν ξέρει τι θα πει κοινή λογική.
Δηλαδή δεν φτάνει που έχουν καταστρέψει τους πεζόδρομους και τους έχουν κάνει δωρεάν πάρκινγκ και ανεπίσημες λεωφόρους, θα τρώμε και ξύλο κι από πάνω αν τολμήσουμε να μιλήσουμε.
Αίσχος. Η πολιτεία πρέπει απλά να κάνει κάτι άμεσα για τους πεζόδρομους και να προστατεύσει τους πολίτες της από όλο αυτό το μακελειό που δεν έχει κανέναν έλεγχο από καμία Αρχή.
