Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη νύχτα που με τρέμουλο περίμενα το «αύριο», τη νύχτα αγωνίας για το πού είχα περάσει στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ό,τι χαρτί είχα να παίξω από πλευράς μου το είχα κάνει, πλέον έπρεπε να περιμένω τι αποτέλεσμα θα έβγαζε αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία. Θα ήταν το γραπτό αρκετό από όλους τους εξεταστές; είχα γράψει επαρκώς τελικά; Τι μου ξημερώνει το αύριο άραγε;
Εκείνο το άγχος θεωρούσα ότι είναι το πιο ακραίο συναίσθημα μακράς διαρκείας που μπορούσα ποτέ να νιώσω. Τότε που μέχρι και ο γείτονας άκουγε τον χτύπο της καρδιάς μου, ή οι περαστικοί μπορούσαν να διακρίνουν τα πελώρια κόκκινα μάτια μου μέσα από το τζάμι και ας βρίσκονταν σε ακτίνα 50 τουλάχιστον μέτρων από μένα και μας χώριζε και ένα τζάμι. Όλα βέβαια άλλαξαν όταν «άκουσα» τον ίδιο χτύπο καρδιάς αλλά πολύ πιο δυνατό, με αρκετές διακυμάνσεις και δική του «μελωδία» από το σώμα της μητέρας μου. Πρέπει να ήταν 2011 ή 2012 αν θυμάμαι καλά, τον λόγο όμως τον θυμάμαι ακόμα και σήμερα. Το γνωρίσαμε ως «χαράτσι», πλέον όμως το έχουμε ξεχάσει. Διότι αυτή τη στιγμή κάθε Έλληνας ιδιοκτήτης ακινήτου/ων τρέμει πέντε ξεχωριστά γράμματα.
Η γκιλοτίνα της περιουσίας μας
Ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων ή αλλιώς ο αγαπημένος (τρόπος του λέγειν με βαριά καρδιά) ΕΝ.Φ.Ι.Α. είναι η λέξη που ίσως ενώνει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα εκεί έξω, ανεξαρτήτως πολιτικής προτίμησης ή οικονομικής κατάστασης ως προς την ορθότητα και την ύπαρξή του. Άλλωστε σε κάθε προεκλογική εκστρατεία είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα για τα οποία λαμβάνουμε την υπόσχεση ότι θα καταργηθεί αλλά πάντα –όπως μέρες όπως αυτές που διανύουμε- εμφανίζεται σαν τον αντιπαθητικό φρουρό ή νταβατζή για να μας κουνήσει το χεράκι και να αδειάσει τις τσέπες μας.
Θεωρώ πως είναι περιττό να μιλήσουμε για την ορθότητα του φόρου, καθώς με τη συζήτηση αυτή θα πάρει η μπάλα τον Φ.Π.Α. και αρκετούς άλλους φόρους που θεωρούμε περιττούς, αλλά νιώθοντας τα καρδιοχτύπια και παρακολουθώντας τις αναζητήσεις του ΕΝΦΙΑ στο Google, είναι ορθό να πούμε ότι μέρες όπως εκείνη που αναρτώνται τα εκκαθαριστικά του στο διαδίκτυο, ή καλή ώρα τώρα που ξεκινούν να πληρώνονται οι δόσεις του 2021 είναι σαν να ζούμε κάτι πολύ χειρότερο από αναμονή για αποτελέσματα εξετάσεων στα οποία φοβόμαστε ότι κάτι δεν έχει πάει καλά.
Πόσο πολύ «πονάει»
Το να φορολογείσαι τόσο πολύ για το σπίτι σου, είναι να σαν να σου κόβεται ένα κομμάτι από την ψυχή. Η περιουσία σου είναι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου, κάτι που απέκτησες με προσπάθεια ή σου έδωσαν κάποιοι άλλοι για να το διαχειριστείς, αλλά όπως και να ‘χει είναι δικό σου. Και όταν έρχεται η «γκιλοτίνα» για κάτι δικό σου, δυσκολεύεσαι να το ευχαριστηθείς.
Γνωρίζω πως δεν είναι κομψό πως ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. μπορεί να συσχετιστεί με τις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2022 που αφάνισαν τόσα εκτάρια γης και περιουσιών (και δυστυχώς ζώων και δασικών εκτάσεων) ωστόσο το συναίσθημα καμιά φορά παραλληλίζεται, όταν βλέπεις τα «κουκιά» να μην σου βγαίνουν και αναγκάζεσαι να ξεφορτωθείς κομμάτια της περιουσίας σου, ακόμα και αν μπεις στη ρύθμιση των δόσεων.
Άκουσα μια ατάκα χτες και μου έκανε εντύπωση: «Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι είναι ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. έχει να κάνει με σπίτια;». Είναι στιγμές καμιά φορά που η άγνοια ισούται με ευτυχία. Ένα συναίσθημα που σίγουρα δεν υπάρχει τέτοιες μέρες για τους ιδιοκτήτες ακινήτων στην Ελλάδα.
