«Θα εμβολιαστείς ή όχι;»: το απόλυτο δίλημμα της εποχής. Ένα ερώτημα που έχει πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις, με σωστές και λάθος οπτικές πίσω από την κάθε απάντηση. Κάθε πλευρά έχει τη δική της άποψη, τα στρατόπεδα κοιτάζουν με μισό μάτι τους απέναντι καθώς ως γνωστόν η πόλωση δεν αφήνει περιθώρια δεύτερης σκέψης, σωστού ή λάθους. Μακάρι να ήμασταν όλοι βιολόγοι ή γιατροί και να γνωρίζαμε τελικά τι περιέχει μέσα το κάθε εμβόλιο, το αν θα έχουμε ή όχι παρενέργειες στο μέλλον, αν μπορούσε να γίνει κάτι που να πείσει ακόμα ακόμα και τους πιο δύσπιστους ότι ο εμβολιασμός γίνεται για το καλό τους, ή αν πρόκειται για ψέμα να βγει κάποιος με αποδείξεις και να το πει.
Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις ή όχι για το εμβόλιο, σημασία έχει να κάνεις τα πάντα με γνώμονα το γενικότερο καλό και όχι να προκαλείς την τύχη σου και μαζί των υπόλοιπων γύρω σου. Αν ρωτάς εμένα, εγώ έκανα διπλή δόση του Astrazeneca, ελπίζοντας ότι θα κάνω ένα βήμα προς τη γενικότερη εξυγίανση της καθημερινότητας αλλά και ενός καλύτερου αύριο, χωρίς κορονοϊούς και μεταλλάξεις. Μπορεί να δυσκολεύομαι να καταλάβω αυτόν που περιμένει να αποκτήσει την ανοσία της αγέλης ή να αποκτήσουν αντισώματα οι γύρω του έτσι ώστε να είναι αυτός ασφαλής, ωστόσο δεν θα κοιτάξω στραβά όποιον διστάζει επειδή ακούει τον έναν γιατρό να του λέει «μην τολμήσεις και το κάνεις, θα πεθάνεις» και τον άλλον «κάν’ το άφοβα». Όπως είπα παραπάνω, δεν είμαστε όλοι βιολόγοι σε αυτόν τον κόσμο, απλώς ξέρουμε κάποιον που ο μακρινός του θείος είναι σε ΜΕΘ και του είπε να το κάνει ή να μην το κάνει αντίστοιχα. Ή απλά ακούμε ό,τι μας συστήνει ο εκάστοτε γιατρός.
Με την τρομοκρατία όμως τι πετυχαίνουμε;
Λένε πολλές φορές ότι οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις και μπροστά στο φάσμα της αβεβαιότητας στην εποχή του Covid-19 στην προσπάθεια να πειστεί ένα κοινό αμετάπειστο για το αντίθετο, είναι μεγάλη αλήθεια ότι παρατηρούνται προτάσεις ή δηλώσεις με πιο έντονο τόνο και περιεχόμενο, που αντί για τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα προκαλούν εκ νέου σύγχυση και αναβρασμό.
Δεν θα μιλήσω για δηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα, αλλά για αυτό το ανατριχιαστικό σποτάκι που κυκλοφόρησε στην Αυστραλία και έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Πρόκειται για μια διαφήμιση που φέρει στο επίκεντρο μια νεαρή γυναίκα στο νοσοκομείο, η οποία έχοντας νοσήσει από Covid-19 παλεύει για τη ζωή της, δίχως να μπορεί να πάρει ανάσα. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο συγκεκριμένο βίντεο το οποίο γυρίστηκε προκειμένου να θυμίσει στους κατοίκους του Σίδνεϋ να συνεχίσουν να τηρούν τα μέτρα προστασίας και να προσέλθουν για εμβολιασμό, θα βιώσει τον απόλυτο τρόμο, όχι τόσο όμως για το ανατριχιαστικό θέαμα, αλλά επειδή συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι η ωμή αλήθεια.
Ακόμα και αν το βίντεο είχε γυριστεί εδώ και ένα χρόνο, αλλά δεν βγήκε ποτέ στην δημοσιότητα καθώς οι τοπικές εξάρσεις στην Αυστραλία τέθηκαν γρήγορα υπό έλεγχο, έχει δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις στη χώρα της Ωκεανίας, κυρίως για το λόγο ότι «η κυβέρνηση δημιουργεί μια καμπάνια τρόμου, αλλά ταυτόχρονα αδυνατεί να παρέχει αρκετά εμβόλια στους πολίτες της χώρας» όπως αναφέρει βουλευτής της αντιπολίτευσης της Αυστραλίας.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι για να πειστεί κανείς χρειάζεται την ωμή αλήθεια, άλλοι πάλι ότι ο τρόμος μόνο κακό κάνει στον κόσμο παρακινώντας τον σε μια οδό που υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα ακολουθούσε. Δεν ξέρω ειλικρινά ποια είναι η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα παρά μόνο ότι η αλήθεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ωστόσο ακόμα και η αλήθεια σε αυτόν τον καχύποπτο κόσμο τον οποίο ζούμε, όπου οι επιρροές μας δεν περιορίζονται μόνο στην άποψη των ανθρώπων μας, τα βιβλία και τις διαφημίσεις αλλά και στις χιλιάδες απόψεις που διαβάζουμε καθημερινά στα social media ή ακούμε σε ραδιόφωνο και podcasts, έχει μεγάλη σημασία για το πώς αυτή θα διατυπωθεί και κυρίως από ποιον θα διατυπωθεί.
«Η αλήθεια δεν είναι σχετική. Αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια» που έχει πει και ο Nicolás Gómez Dávila (Κολομβιανός συγγραφέας).
