Ο άνθρωπος είναι ένα ανικανοποίητο ζώο το οποίο νοσταλγεί τα χιόνια το καλοκαίρι και το λιοπύρι τον χειμώνα. Ο Αθηναίος εκτός από ανικανοποίητος, είναι και γκρινιάρης αρνούμενος να δεχθεί ότι ζει σε μια περιοχή με εξαιρετικό κλίμα. Το αττικό κλίμα και οι αρετές του είναι γνωστές από την αρχαιότητα και η Αθήνα οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ιστορική της σπουδαιότητα σε αυτό τον μη ελεγχόμενο από τον άνθρωπο παράγοντα.
Υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη ένδειξη στα θερμόμετρα, για άλλους είναι οι 35° και για άλλους οι 40° που τους οδηγεί αυτόματα σε μια έκφραση λεκτικής έκρηξης για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Σίγουρα η κλιματική αλλαγή έχει φέρει περισσότερα και μεγαλύτερης διάρκειας κύματα καύσωνα, όμως με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα στους 40 βαθμούς από ότι οι γονείς μας.
Ο κλιματισμός δεν είναι πια πολυτέλεια και μπορείς να περιβάλεσαι από τη δροσερή θαλπωρή του 24 ώρες το 24ώρο χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Σπίτι, δουλειά, αυτοκίνητο, χώροι διασκέδασης και αναψυχής επιτρέπουν μόνο κάποια ολιγόλεπτα διαστήματα χωρίς κλιματισμό από τον ένα χώρο στον άλλο, μόνο και μόνο για να μην ξεχάσεις ποτέ να ευχαριστείς αυτό το θείο δώρο που λέγεται κλιματισμός.
Ακόμα και χωρίς τον κλιματισμό, η Αθήνα δεν είναι το χειρότερο μέρος για να περάσεις ένα μικρό διάστημα καύσωνα. Εντάξει κάποιοι είναι πιο τυχεροί και μπορούν να βρίσκονται σε κάποιο νησί και το δροσερό βοριαδάκι να απαλύνει το μαστίγωμα του ήλιου, όμως υπάρχουν πραγματικά μέρη που έχουν βγει από τα βαθιά υπόγεια της κόλασης του Δάντη.
Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές από τις χειρότερες εμπειρίες μου, οι οποίες κάθε φορά που ανασύρονται από τη μνήμη μου, δρουν σαν αυγουστιάτικο μελτέμι κι ας είναι σαν να ανοίγω την πόρτα του φούρνου στους 230° και στον αέρα κάθε φορά που ανοίγω την εξώπορτα και βγαίνω έξω.
Αρχικά το τεράστιο πλεονέκτημα της Αθήνας είναι το ξηρό κλίμα και όχι τόσο οι θερμοκρασίες της. Οι 40 βαθμοί με ξηρό κλίμα παλεύονται, οι 40 βαθμοί με υγρασία δεν παλεύονται με τίποτα. Οι περισσότεροι Αθηναίοι που εύχονται να τηλεμεταφερθούν σε κάποιο νησί, απλά δεν έχουν ζήσει μόνιμα σε κάποιο νησί για να νιώσουν τη «γλύκα» της ζεστής υγρασίας που κολλάει πάνω σου σαν τη ζούγκλα του Βιετνάμ. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κάνεις ένα δροσερό ντους το βράδυ, να πέφτεις για ύπνο και το επόμενο πρωί να ξυπνάς και το δέρμα σου να κολλάει τόσο πολύ από την υγρασία που μπορείς να κολλήσεις, όχι κέρματα που βάζουν οι εμβολιασμένοι, αλλά δίπορτο ψυγείο πάνω σου. Σε ένα crash test μεταξύ Λεμεσού 30° και υγρασίας και Λευκωσίας με 47° (είναι το μεγαλύτερο που έχω ζήσει ποτέ) διαλέγω χωρίς συζήτηση το ξερό 47άρι ξανά και ξανά.
Τα χειρότερα σενάρια από το να σε πετύχει καύσωνας στην Αθήνα δεν σταματούν εδώ. Για παράδειγμα μπορεί να σε πετύχει η ίδια θερμοκρασία στο Αγρίνιο. Κυριαρχεί η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο κέντρο ενός κατόπτρου και όλες οι ακτίνες του Ήλιου σημαδεύουν εσένα αποκλειστικά και όχι ένα ολόκληρο ημισφαίριο. Δεν ξέρω αν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί στο Αγρίνιο, κάποιοι λένε ότι δεν μπορεί να σου συμβεί τίποτα καλό στο Αγρίνιο, αλλά σίγουρα είναι μια πολύ επώδυνη διαδικασία.
Βέβαια το καλό που έχει το Αγρίνιο είναι ότι δεν είναι κοντά στη θάλασσα. Ναι, νομίζετε ότι είναι κάτι πολύ καλό να έχεις τη θάλασσα κοντά όταν έχει ζέστη, αλλά δεν είναι. Πέρα από την υγρασία υπάρχουν πολλές παραθαλάσσιες περιοχές με αδιανόητη μπόχα από τη θάλασσα όταν ζεσταίνεται. Στην Αθήνα το πολύ πολύ να πετύχεις κανένα που ξέχασε να βάλει αποσμητικό ή «ξέχασε» να κάνει μπάνιο. Ένα φαινόμενο, το οποίο όσο δυσάσεραστο κι αν είναι, κρατάει το πολύ μισώ ώρα, αντί για μέρες που μπορεί να κρατήσει η θαλάσσια βοθρίλα.
Υπάρχουν μέρη που όταν έχει ζέστη είναι χειρότερα όταν πέφτει ο Ήλιος από όταν είναι μεσημέρι. Για παράδειγμα στον Έβρο, με τη δύση του ξεκινάει το σάλπισμα της επίθεσης των φονικών ελικοπτέρων της περιοχής, aka κουνούπια. Η πανίδα της Αττικής είναι απείρως φιλικότερη σε σχέση της επαρχίας το καλοκαίρι. Τα κουνούπια του Έβρου μπορεί να είναι μια τρομακτική εξαίρεση, αλλά οι κατσαρίδες σε μέγεθος παντόφλας στις γραφικές Χώρες των νησιών είναι ο κανόνας.
Σκοπός του συγκεκριμένου κειμένου δεν είναι να δείξει ότι ο καύσωνας στην Αθήνα είναι μια χαρούμενη κατάσταση. Χάλια είναι, όπως είναι σχεδόν παντού. Ο λόγος που γκρινιάζουμε δεν είναι επειδή δεν μπορούμε να δουλέψουμε ή να βγούμε έξω και να διασκεδάσουμε. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι μετράμε τις μέρες για την άδεια και να πάμε κάπου που δεν θα μας νοιάζει ότι έχει καύσωνα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από υπομονή και να πίνουμε πολύ νερό. Ο Αύγουστος, και κυρίως η άδεια, είναι προ των πυλών.
