Με κομμένη την ανάσα περίμενε όλη η Ελλάδα να μπει για μπάνιο η Αλεξάνδρα Παναγιώταρου στη «Φάρμα». Κάναμε λες και δεν έχουμε ξαναδεί μια εντυπωσιακή γυναίκα με μαγιό ποτέ στη ζωή μας, λες και δεν έχουμε πάει ποτέ στην παραλία ή λες και μας κόψανε το ίντερνετ εδώ και κανένα χρόνο και δεν μπορούμε να βρούμε κανένα βίντεο, καμίας ωραίας κοπέλας σε κανενός είδους σάιτ...
Και να τα τρέιλερ και να τα σχόλια και η Αλεξάνδρα στο μπάνιο της «Φάρμας» με τα αγόρια της «Φάρμας» με τους κουβάδες στα χέρια να ξεροσταλιάζουν γύρω της και να την κοιτούν με μάτια γουρλωμένα. Τέχνη – λαός – πολιτισμός σε όλο τους το μεγαλείο, για μια σπουδαία τηλεοπτική στιγμή, που όμοιά της δεν έχουμε ξαναματαδεί. Για να μην μιλήσουμε για τα σχόλια που ακούστηκαν, γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν.
Είναι σεξιστικά αρκετά απ’ αυτά που ακούστηκαν και γράφτηκαν; Φουλ! Και σεξιστικά και κάφρικα και ακατάλληλα και ό,τι άλλο θέλετε. Δεν χρειάζεται να δεις την Αλεξάνδρα να παίρνει το μπάνιο της και να αφουγκράζεσαι τι λένε οι άντρες στα social media, μπορείς απλά να δεις τι λένε κάποιοι στο δρόμο σε ένα ωραίο κορίτσι ή σε μια καφετέρια ή ένα μπαρ ή ακόμα και στον εργασιακό χώρο: ναι, ζούμε σε μια σεξιστική κοινωνία, με κατάλοιπα του παρελθόντος που δεν λένε να εκλείψουν, όπου οι γυναίκες που ντύνονται προκλητικά είναι «εύκολες» ή «τα θέλει ο πωπός τους», όπου αν κάποια φοράει μίνι ή ντεκολτέ κάποιοι νομίζουν ότι νομιμοποιούνται να κάνουν σαν λιγούρηδες, όπου αρκετοί (ακόμα) δεν λένε να σεβαστούν το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία.
PHOTO GALLERY
Το νόμισμα του σεξισμού όμως, δείχνει στην περίπτωσή μας να έχει δυο όψεις: η Αλεξάνδρα Παναγιώταρου προφανώς μπήκε στη «Φάρμα» με μια «αποστολή» - να τραβήξει τα βλέμματα, να ανεβάσει διάφορα πράγματα (μεταξύ αυτών και την τηλεθέαση), να δειγματίσει τα κάλλη της και τα προσόντα της. Ξεκάθαρο ήταν αυτό από την πρώτη στιγμή, όταν εμφανίστηκε με το πιο στενό κολάν που υπάρχει, «κάνοντας δουλειές» και σκύβοντας τάχα μου ανέμελα για να πάρει κάτι. Δεν μοιάζει μια κοπέλα που μπήκε ούτε για να κόψει ξύλα, ούτε για να αρμέξει γελάδια, ούτε για να φτιάξει υπόστεγα και κοτέτσια.
Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς, ότι εδώ η έννοια του «σεξισμού», δουλεύει κάπως διαφορετικά: η παραγωγή βάζει στο παιχνίδι την Παναγιώταρου, όπως έβαλε και την Κυριακή Κατσογρεσάκη ή τις δίδυμες γυμνάστριες πιο πρόσφατα, παίζοντας πολύ δυνατά εκείνη το χαρτί του σεξισμού. Διότι πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις ότι μπαίνουν στη «Φάρμα» όμορφα κορίτσια και η κάμερα πάντα εστιάζει στα πιο δυνατά και στα πιο επίμαχα μέρη του σώματός τους, όταν εκείνες κάθονται, σκύβουν, τεντώνονται ή κάνουν μπάνιο;
Δεν είναι «αλά καρτ» ο σεξισμός. Δεν είναι ο «κακός σεξισμός» όταν κάποιος λέει ένα σεξιστικό σχόλιο σε μια κοπέλα (στο δρόμο, στη δουλειά ή στην τηλεόραση) και «καλός σεξισμός» όταν ένα κανάλι ή μια παραγωγή βάζει ωραία κορίτσια σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, φροντίζοντας όλος ο κόσμος να παίρνει μάτι σε κάθε ευκαιρία το μπούστο τους, τα πόδια ή τον πισινό τους. Ούτε φαντάζομαι παραπονιούνται ή θα παραπονεθούν βγαίνοντας από το reality της αγροτιάς τα όμορφα κορίτσια, επειδή οι κάμερες ζουμάρουν στα κάλλη τους – δείχνει να γίνεται εν γνώσει τους, σαν να το έχουν όχι απλά αποδεχθεί αλλά συμφωνήσει. Και κάπως έτσι, ο σεξισμός αποκτάει μια άλλη διάσταση, με όμορφα κορίτσια που μπαίνουν σε ένα reality με κύριο προσόν ότι είναι όμορφα κορίτσια, ότι είναι σέξι και ότι θα πουλήσουν όλο αυτό το sexyness ώστε το κανάλι να κάνει νούμερα κι εκείνες να κάνουν καριέρα.
Οπότε την επόμενη φορά που θα κάτσουμε να μιλήσουμε για σεξισμό και «πόσο γουρούνια είναι οι άντρες», ας έχουμε στο μυαλό μας ότι πετώντας το νόμισμα στον αέρα, μπορεί να κάτσει από την άλλη πλευρά: απ’ αυτήν, όπου κάποια κορίτσια «πουλάνε» την εικόνα τους, το μπούστο και τα οπίσθιά τους, σαν να μην έχουν τίποτε άλλο να δείξουν ή να «πουλήσουν», ώστε να γίνουν γνωστές, να αποκτήσουν χιλιάδες followers στο ίνσταγκραμ και να κάνουν ωραίες μπίζνες στο μέλλον με «όχημα» την εμφάνισή τους. Συγνώμη αν σας σοκάρει κάποιες, αλλά και αυτό, λέγεται σεξισμός.