Μένω στην Αθήνα τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου και τώρα τελευταία μόνο με έχει πιάσει μία τρελή νοσταλγία για το πατρικό μου στο νησί. Σκεφτόμουν από καιρό να κατέβω κάτω αλλά απλά δεν το έπαιρνα απόφαση. Για κάποιον που εργάζεται στην Αθήνα δεν είναι ότι πιο εύκολο να αποχωριστεί την ύπουλη ρουτίνα της. Κάπως λιμνάζεις μέσα σε όλο αυτό το τρελοκομείο το οποίο τελικά σε υπνωτίζει και σε κάνει να ξεχνάς τι είναι σημαντικό για έναν άντρα.
Ο Jack Nicholson θα σου πει γιατί πρέπει να τριγυρνάς γυμνός στο σπίτι σου
Οι ρίζες του καθενός είναι από τα πιο σπουδαία πράγματα που έχει. Αν κάποιος δεν έχει ρίζες μοιάζει να είναι σαν φτερό στον άνεμο. Το πατρικό για τον καθένα έχει μία ξεχωριστή βαρύτητα και ιστορία που κάθε ένας από εμάς πρέπει να τιμά και να σέβεται όποτε μπορεί.
Έκλεισα λοιπόν εισιτήριο για το πλοίο. Ακόμη και με αυτές τις συνθήκες της πανδημίας, η νοσταλγία μου ήταν ακράτητη και μου έδωσε δύναμη να ετοιμάσω τα πράγματα μου και να τακτοποιήσω όπως πρέπει όλες μου τις υποχρεώσεις.
Το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω λίγο καθαρό αέρα και να δω λίγο θάλασσα από το παράθυρο του πατρικού μου.
Το ταξίδι κύλησε ομαλά και βρέθηκα να φτάνω πρωί στο λιμάνι του νησιού με τη μητέρα μου να με περιμένει με το αυτοκίνητο για να πάμε σπίτι. Είχα να πάω σχεδόν ένα χρόνο. Δεν είναι και λίγο.
Η μητέρα μου χαρούμενη είχε ετοιμάσει τα πάντα. Της είχα παραγγείλει ακόμη και το τι ήθελα να φάω καθ’ όλη τη παραμονή μου στο σπίτι. Όλα ήταν όπως ακριβώς τα είχα αφήσει με διαφορά μόνο κάποια καινούρια έπιπλα και κάποιες νέες διακοσμήσεις στο σπίτι.
Τα σκυλιά της μάνας μου με περιμένανε στην αυλή και τότε ήταν που μου έσκασε και πάλι όλη μου η παλιά ζωή στο πατρικό.
Πόση νοσταλγία χωράει στη ζωή ενός άντρα;
Αισθανόμουν πλήρης ξανά αν και σίγουρα με μία παραπάνω δόση μελαγχολίας στην καρδιά. Μετά τον καθιερωμένο ύπνο για ξεκούραση από το μακελειό του καραβιού, σηκώθηκα και άρχισα να απολαμβάνω τα πλεονεκτήματα του να μένει κανείς με τη μάνα του. Τέλειο φαγητό, φροντίδα και αγάπη. Δεν κούνησα καν το δαχτυλάκι μου για να κάνω το οτιδήποτε. Ακόμη και το θερμοσίφωνο για να κάνω μπάνιο ήταν έτοιμο.
Τι άλλο να ζητήσει ένας άντρας από τους γονείς και την προσωπική του πατρίδα; Αυτό ακριβώς ήθελα. Να χαλαρώσω και να δω τους συγγενείς μου.
Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται κάπως τετριμμένο και ίσως κι ελαφρώς βαρετό αλλά το τι καλό κάνει στην ψυχή είναι πραγματικά δύσκολο να το περιγράψει κανείς.
Όταν άρχισα να βλέπω παλιούς φίλους και να κάνω μία βόλτα στο νησί, τότε πραγματικά ευχαρίστησα την τύχη μου που πήρα την απόφαση να κατέβω για λίγες μέρες.
Αν κάτι χρειάζεται ένας άντρας για να χαλαρώσει είναι σίγουρα μία επιστροφή στις ρίζες του και στο πατρικό του από καιρό σε καιρό. Τίποτα πιο αγχολυτικό από αυτό.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους ζουν μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις εικόνες από το νησί:
