Τέλος (παραλίγο) και το take-away, αιφνιδιαστικά: δεν μας το είπαν Παρασκευή απόγευμα, αλλά Σάββατο, για να μην μας πέσουν βαριά τα υπόλοιπα μέτρα, με την απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 18.00, το κλειστό λιανεμπόριο τα Σαββατοκύριακα κλπ. Αλλά μετά από λίγο, το πήραν πίσω. Και λίγο αργότερα είπαν ότι ισχύει από την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου και επίσης για το επόμενο Σαββατοκύριακο, αλλά λίγο μετά ότι τελικά δεν ισχύει. Είναι ξεκάθαρο πια ότι ο παλιός Αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού, Θωμάς Μάτσιος, χαράζει την στρατηγική της κυβέρνησης και αυτός αποφασίζει με ποιον τρόπο θα την επικοινωνήσει στους πολίτες...
Επειδή – φοβάμαι – ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να εκφραστούν σαν μεγάλοι άνθρωποι κι ως σαν προνήπια και θα απαγορεύσουν τελικά το take – away τα Σαββατοκύριακα, αυτό που δεν θα μπορούμε να κάνουμε, είναι να πάμε να πάρουμε τον καφέ μας ή το φαγητό μας από ένα κατάστημα, αλλά μόνο να παραγγείλουμε και να μας το φέρει ο ντελιβεράς. Άρα, αυτός για παράδειγμα που είχε ένα καφέ έξω από έναν σταθμό Μετρό και κουτσο-δούλευε αυτή την περίοδο, χωρίς να χρειάζεται να κάνει ντελίβερι, τώρα δεν θα μπορεί να δουλέψει. Απλά, ξεκάθαρα, αποφασιστικά.
Είναι γνωστό άλλωστε ακόμα και στα μικρά παιδιά, ότι έξω από το καφέ που μπορεί να μαζευτούν 3-4 άνθρωποι περιμένοντας να τους φτιάξουν τον καφέ τους ο ιός κολλάει, αλλά έξω από την τράπεζα δεν κολλάει. Ότι έξω από το εστιατόριο που πας να πάρεις πακέτο το φαγητό σου (για να περπατήσεις και λιγάκι να ξεπιαστείς) το ιικό φορτίο είναι ανεβασμένο, αλλά στη στάση του λεωφορείου ή μέσα στο λεωφορείο, που είναι ο ένας αγκαλιά με τον άλλον είναι όλα καλά. Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι έξω από τα σουβλατζίδικα, αν τυχόν περιμένουν τρεις πελάτες να παραλάβουν τα πιτόγυρά τους είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κολλήσουν – μια που το τζατζίκι μεταφέρει τον ιό με ταχύτητα φωτός – ενώ στην ουρά του σούπερ – μάρκετ, ακόμα κι αν είναι 30 άτομα μαζεμένα, ο ιός κάνει μουτράκια και δεν καταδέχεται να κολλήσει κανέναν.
«Παρατηρήσαμε μεγάλες συναθροίσεις ανθρώπων έξω από τα καφέ, γι’ αυτό καταργήσαμε το take-away», είπαν. Συγχαρητήρια! Είναι ποινικά κολάσιμο λοιπόν και επίσημα να βρεθούν δυο άνθρωποι έξω από ένα καφέ, να πουν μια «καλημέρα», δυο κουβέντες, να συναντηθούν δια ζώσης κι όχι από το τηλέφωνο ή την κάμερα, να κρατήσουν μια υποτυπώδη επαφή δυο φίλοι που είχαν συνηθίσει να πίνουν το καφεδάκι τους κάθε μέρα και να κάνουν παρέα. Ας βυθίσουμε τον – ήδη ταλαιπωρημένο και κουρασμένο – κόσμο κι άλλο στη μοναξιά, στην κατάθλιψη, την εσωστρέφεια, τη μιζέρια. Δεν πειράζει, αντέχουμε. Έχουμε την τηλεόραση άλλωστε...
Κι ας υποχρεώσουμε τον κόσμο στις «κόκκινες περιοχές» να κλείνεται στο σπίτι του από τις 6 το απόγευμα, διότι είναι επίσης γνωστό τοις πάσι, πως «όσο νυχτώνει/ το Ρο-ένα μεγαλώνει»: αν πας στην παραλία στις 12 το μεσημέρι, αν πας για περπάτημα εσύ και άλλες 100.000 στις 11 το πρωί στον Φλοίσβο, αν παραγγείλεις τον καφέ σου σπίτι και μετά τον πάρεις στο χέρι και πας σε ένα πάρκο εσύ και η μισή Αθήνα στη μια το μεσημέρι, είσαι ασφαλής. Μετά τις 6 το απόγευμα όμως, αρχίζουν τα ζόρια, ο κορωνοϊός σε περιμένει στο πάρκο, ανοίγει την καμπαρντίνα του και σου δείχνει τα γεννητικά του όργανα εκμεταλλευόμενος το χαμηλό φωτισμό...
Πολύ καλά μας τα λένε οι λοιμωξιολόγοι και οι πολιτικοί και οι κάθε λογής υπεύθυνοι που αποφασίζουν τι πρέπει να κάνουμε, πώς και πότε. Νοιάζονται για την υγεία μας, πολεμάνε το «θεριό», εργάζονται νυχθημερόν για να βρουν λύσεις – νομίζω πως όλοι το αναγνωρίζουμε. Καμιά φορά όμως οι λύσεις που βρίσκουν και τα σχέδια που εκπονούν, αντιβαίνουν την κοινή λογική και «τσακίζουν» την ψυχολογία αυτών που προσπαθούν να «σώσουν». Και στην τελική, οι λοιμωξιολόγοι και οι πολιτικοί και οι κάθε λογής υπεύθυνοι, που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, ας μην ξεχνούν, ότι - σε αντίθεση με εμάς - και κυκλοφορούν όπου και όποτε γουστάρουν χωρίς καμία απαγόρευση και κανέναν περιορισμό και τα εισοδήματά τους όλο αυτό το διάστημα δεν έχουν υποστεί καμία μεταβολή (πάντως όχι προς τα κάτω...).
Διότι εμείς το θυμόμαστε καθημερινά, όποτε στέλνουμε SMS για να πάμε μέχρι το μανάβη κι όποτε κοιτάμε το πορτοφόλι μας.
