Το μισό μου Instagram (και φαντάζομαι το μισό Instagram γενικώς) τον Αύγουστο ήταν στη Μύκονο - κάποιοι μάλιστα είναι «παραμένοντες» που λέγαμε και στο στρατό. Υποθέτω ότι στην Ψαρρού το γνωστό μαγαζί, πρέπει να έχει 25.000 ξαπλώστρες, για να είναι τόσοι πολλοί άνθρωποι, ταυτόχρονα, στην εν λόγω παραλία. Και δώστου φωτογραφίες με πατουσάκια στην άμμο και αστακοί και κρασιά και φρουτοσαλάτες και σαμπάνιες και ηδυπαθείς πόζες στα κύματα και μικροσκοπικά μαγιό και κότερα και ιστιοπλοϊκά. Πολύ ωραία όλα αυτά. Αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο, μάλλον λίγο προκλητικά.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν έχω κανένα πρόβλημα και κανενός είδους κόμπλεξ με τις διακοπές των άλλων ανθρώπων και την καλοπέρασή τους. Καλά να είναι οι άνθρωποι και να περνάνε καλά και να κάνουν αυτό που γουστάρουν. Δεν ζηλεύω κανέναν που πήγε στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη ή τον Άγιο Μαυρίκιο ή τα Πουκέ ή το pool party στη Γουχάν, γελάω καμιά φορά με τις ανεπάγγελτες ανθυποκαλλονές που μοστράρουν τα καινούργια τους στήθη στις εξωτικές παραλίες «αμελώντας» να μοστράρουν τον άνθρωπο που τα πλήρωσε και ο οποίος στέκει παραδίπλα ή παριστάνει το φωτογράφο. Αλλά μέχρι εκεί, γελάω και κάνω την πλάκα μου με τους φίλους μου, χωρίς ούτε χολή να στάζω, ούτε «μίσος» να νιώθω που εκείνοι και εκείνες «το ζουν».
Μόνο που το φετινό καλοκαίρι, δεν είναι όπως τα προηγούμενα - και το λέω χωρίς την παραμικρή διάθεση λαϊκισμού. Είναι ένα καλοκαίρι δύσκολο, που ήρθε καπακωτά μετά από μια άνοιξη πολύ δύσκολη, με καραντίνα, εγκλεισμό, χαμένες θέσεις εργασίας και αβεβαιότητα για το μέλλον. Είναι ένα καλοκαίρι όπου ο τουρισμός δεν «τράβηξε», όπου χιλιάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό δεν άνοιξαν καν ή υπολειτούργησαν, όπου εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, που κανονικά δουλεύουν σεζόν και με αυτά τα χρήματα ζουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο δεν δούλεψαν καν ή έκαναν ελάχιστα μεροκάματα. Και μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό, ενόψει ενός φθινοπώρου όπου «θα κλάψουνε μανούλες», εσύ θεωρείς σωστό ή πρέπον ή ταιριαστό με την εποχή να διαφημίσεις τη χλίδα και την καλοπέρασή σου;
Δηλαδή, για να καταλάβω, αν κάνεις τις διακοπάρες σου χωρίς να το «φωνάξεις» στα social media, θα νιώθεις σαν να μην έκανες διακοπάρες; Αν πας και περάσεις υπέροχα με τον καλό σου ή την καλή σου ή την παρέα, ζώντας ζωή χαρισάμενη αλλά δεν ποστάρεις τον αστακό που έφαγες, θα γυρίσει και θα σου χώσει μια με τη δαγκάνα; Αν δεν βγάλεις φωτό στην πλώρη του ιστιοπλοϊκού, θα σε τιμωρήσει τρακάροντας με παγόβουνο; Αν δεν «ανεβάσεις» το πανάκριβο κρασί που ήπιες, μετά τις 12 θα μεταμορφωθεί σε Μαλαματίνα;
Τι προσπαθούν άραγε να αποδείξουν αυτοί οι άνθρωποι; Ότι η κρίση δεν τους άγγιξε; Ότι είναι παιδιά ενός ανώτερου θεού; Ότι είναι σε καλύτερη μοίρα από την πλειοψηφία του κόσμου; Κι ακόμα κι αν όντως είναι, ποιος το όφελος να το «φωνάζουν» με τόσο προκλητικό και συχνά χυδαίο τρόπο νεοπλουτισμού και ποζεριάς; Πιστεύουν μέσα τους ότι οι ακόλουθοί τους και οι διαδικτυακοί τους φίλοι θα εντυπωσιαστούν από τις «περιπέτειές τους στη Μύκονο» ή θα νιώσουν μειονεκτικά, περίεργα και άσχημα; Ότι θα τους θαυμάσουν ακόμα περισσότερο ή θα τους σιχαθούν; Ότι θα χαρούν με τη χαρά τους ή θα τους ρίξουν μια μούντζα;
Μπορείς να κάνεις διακοπές όπως και όπου επιλέξεις, με λίγα ή περισσότερα χρήματα, με την παρέα της αρεσκείας σου, να περάσεις τέλεια, να φας όλα αυτά που σου αρέσουν, να φορτίσεις μπαταρίες, να περάσεις ένα καλοκαίρι αξέχαστο. Δεν υπάρχει λόγος όμως να γίνεσαι ξεφτίλας, ειδικά ΑΥΤΗ την εποχή. Θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση αυτού που δεν κατάφερε φέτος να πάει ούτε 5 μέρες διακοπές. Θα σου άρεσε να σου τρίβει στα μούτρα τα αλμυρά του πατουσάκια, το κατάρτι του σκάφους του και τη γαριδομακαρονάδα των 30 ευρώ;
Μάλλον όχι.
