Κάνε ένα γρήγορο πέρασμα από τα μέλη που απαρτίζουν την αντροπαρέα σου. Σκέψου τα πρόσωπά τους ένα-ένα. Τέσσερις, πέντε νοματαίοι όλοι κι όλοι. Ούτε ένας από αυτούς δεν μοιάζει με εκείνα τα τυπάκια που πρωτογνώρισες πριν από 5-10, πριν από 20 χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πυρήνας τους, εκείνο το στοιχείο του εαυτού τους που σε έκανε να κολλήσεις με την πάρτη τους δηλαδή, παραμένει ίδιος μέχρι και σήμερα. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία τους, όμως, έχουν αλλάξει. Και άλλαξαν επειδή ακριβώς όλα αυτά τα χρόνια έχετε τριφτεί μεταξύ σας (δεν ακούγεται ωραία, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ), έχετε ανταλλάξει κώδικες και συμπεριφορές, έχει υιοθετήσει ο ένας τα καλά (και τα κουσούρια ακόμα) του άλλου. Με απλά λόγια, έχετε γίνει ο ένας σαν τα μούτρα του άλλου.
Κι αυτά καλό είναι να γίνονται...
Γιατί; Γιατί κάθε ένας είναι και μια ιστορία, ένα ξενύχτι, ένα γέλιο που κατέληξε σε δάκρυα, ένα χτύπημα στην πλάτη κι ένα «μη μασάς ρε μαλάκα, δεν τρέχει». Ένα(;) σφηνάκι, μία παρεξήγηση ενός δευτερολέπτου, μία ποδιά στο 5 επί 5, μία εξομολόγηση για εκείνη, μία μανούρα με τους απέναντι κι ένα ταξίδι. Βασικά, πολλά ταξίδια. Και λέω πολλά, γιατί ακόμη κι εκείνη η σάπια μέρα που τη βγάλατε παρέα στους καναπέδες χωρίς να κάνετε τίποτα απολύτως, ένα ταξίδι ήταν κι αυτό. Που αν δεν το ζούσες μαζί τους ίσως και να έχανες ένα κομμάτι από το ψηφιδωτό που συνθέτει τον πρωταρχικό στόχο κάθε ανδρικής φιλίας από το εμβρυακό της ακόμα στάδιο: να βρεις, δηλαδή, εκείνα τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού αδέλφια που έτυχε να τα φέρουν στη ζωή μανάδες διαφορετικές από τη δική σου.
Με αυτά τα αδέλφια του χθες, λοιπόν, ζεις το σήμερα με σκοπό να δημιουργήσεις τις αυριανές αναμνήσεις. Κι αν το σημερινό κάδρο φαντάζει λερωμένο από τις εξελίξεις της εποχής και τις αναποδιές που προκύπτουν σε προσωπικό και σε ευρύτερο επίπεδο, οι φίλοι σου - μαζί με μερικές ακόμη σταθερές - είναι αυτοί που κρατούν καθαρό το κεντρικό θέμα της φωτογραφίας που ονομάζουμε Ζωή. Αποκούμπι στα δύσκολα και εφαλτήριο για τα όμορφα που, δεν μπορεί, αναμένονται αμέτρητα.
Κάνε τώρα κι ένα γρήγορο πέρασμα από το Ratpack.gr. Τσέκαρε ένα-ένα τα ονόματα των συντακτών. Θα συναντήσεις κάτι παραπάνω από 5 νοματαίους. Κάποιες φάτσες ίσως να τις γνωρίζεις, κάποιες άλλες μπορεί και όχι. Δεν έχει να λέει. Και τα μούτρα εκείνου με τον οποίο έχεις καταφέρει να χτίσεις σήμερα το ιδανικό bromance, όταν έπεσαν πάνω σου για πρώτη φορά, ούτε οικεία ήταν, ούτε καν θελκτικά ενδεχομένως. Τι λείπει επομένως από την εξίσωση; Η τριβή. Το καθημερινό μας πάρε-δώσε, που θα μας φέρει πιο κοντά. Εμείς θα γράψουμε και θα σε κάνουμε να γελάσεις, να σκεφτείς, να πάρεις ιδέες, να ξενερώσεις, να σιχτιρίσεις, να μας κράξεις. Όλον αυτό τον κύκλο, από την αποδοχή στην απόρριψη, είναι σίγουρο ότι θα τον περάσουμε μαζί. Άλλωστε, δεν υπάρχει παρεάκι που να μη βλέπει τα πάνω και τα κάτω να έρχονται και να φεύγουν. Το χτίσιμο μιας διαδικτυακής παρέας, ενός ιντερνετικού Ratpack, είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε αυτήν εδώ τη γωνιά κι ο σκοπός μας δεν μπορεί παρά να είναι ο εξής ένας: Να μην ησυχάσουμε μέχρι η μπίλια να μπαστακωθεί για τα καλά στην κορυφή του κύκλου, εκείνη με το θετικό πρόσημο.
