Αν και περπατούν παράλληλα στο δρόμο της ψυχαγωγίας, η σάτιρα με τη φάρσα είναι κάτι το διαφορετικό. Η κοινή τους πορεία χωρίζεται λίγο πριν τον τελικό προορισμό που δεν είναι άλλος από την πρόκληση γέλιου. Για να μην παρεκκλίνουμε από τη γενικότερη άποψη που επικρατεί, μιας και δεν είναι αυτό το θέμα μας, ας υποθέσουμε πως η σάτιρα δεν έχει όρια αν και τα ερωτηματικά και οι αντίθετες απόψεις πάνω σε αυτό δεν θα έπρεπε να αποκλειστούν μελλοντικά.
Το ερώτημα τη δεδομένη στιγμή είναι άλλο: Υπάρχουν ή θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στις φάρσες; Πριν δοθεί ξεκάθαρη απάντηση, ας μιλήσουμε για τις τρεις πιο πρόσφατες «φάρσες». Δύο κωμικοί από τον βαθύ κόσμο του Instagram φόρεσαν τις λευκές στολές τους και μπήκαν στο μετρό της Νέας Υόρκης. Μαζί τους είχαν και τον «κορονοϊό» σε υγρή μορφή με πορτοκαλί χρώμα. Έμοιαζε με σαπουνάδα, ίσως και να ήταν, μικρή σημασία έχει.
Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι άλλοι τρόμαξαν. Τελικά το υγρό έπεσε στο βρόμικο βαγόνι γιατί, στη Νέα Υόρκη βρίσκεσαι, ο καθαρισμός του μετρό πρέπει να είναι συχνός καθώς τα μικρόβια από τα εκατομμύρια κόσμου που το χρησιμοποιούν καραδοκούν. Τρομερή φάρσα. Ίσως και όχι.
Πριν λίγες μέρες, ένας Ρώσος Youtuber ονόματι Karomatullo Dzhaborov μπήκε στο μετρό της Μόσχας φορώντας μια χειρουργική μάσκα. Ξαφνικά κατέρρευσε και αρκετά άτομα προσπάθησαν να τον βοηθήσουν. Στη συνέχεια εκείνος άρχισε να έχει σπασμούς. Χάος. Αυτόματα όλοι συνέδεσαν τους σπασμούς αυτούς με τον κορονοϊό και πανικόβλητοι άρχισαν να τρέχουν. Υπήρξαν μάλιστα και κάποιοι μικροτραυματισμοί. Ο Ρώσος prankster αντιμετωπίζει μέχρι και 5 χρόνια φυλάκισης.
Γυρίζουμε στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Σικάγο. Ένας άντρας πηγαίνει για τα καθιερωμένα του ψώνια στο Walmart. O νεαρός είχε κολλήσει στην μπλούζα ένα χαρτί με το οποίο έκανε γνωστό στους υπόλοιπους καταναλωτές και εργαζόμενους πως έχει προσβληθεί από τον κορονοϊό. Στη συνέχεια, φορώντας την κίτρινη μάσκα του άρχισε για κάποιο ανεξήγητο λόγο να ψεκάζει με σπρέι διάφορα προϊόντα. Άλλη μία φαεινή ιδέα.
Μετά από αυτά τα τρία περιστατικά το να δοθεί απάντηση στο κύριο ερώτημα του κειμένου είναι ανώφελο. Οι φάρσες θα έπρεπε να χωρίζονται σε κατηγορίες. Υπάρχουν οι καλές και οι κακές φάρσες. Υπάρχουν οι αστείες και οι τρομακτικές φάρσες. Υπάρχουν οι έξυπνες και οι ηλίθιες φάρσες. Αυτές οι τρεις ανήκουν σίγουρα στην τελευταία κατηγορία. Την ώρα που έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από χίλιοι άνθρωποι, άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό της «προβολής με κάθε κόστος», αναστατώνουν μάζες ανθρώπων για μια χούφτα likes.
Αυτή η αντίληψη -θέλω να πιστεύω- δεν πηγάζει από ένα στείρο από χιούμορ μυαλό. Είναι ένα απλό και λογικό σκεπτικό, τίποτα παραπάνω. Στις φάρσες υπάρχει και πρέπει να υπάρχει πάντα το χιουμοριστικό στοιχείο. Στις τρεις αυτές περιπτώσεις ούτε καν αχνοφαίνεται.
