Ο Χάκος Περβανίδης είναι εδώ και πολλά χρόνια ο αρχισυντάκτης του μακροβιότερου μουσικού περιοδικού στην Ελλάδα, το Metal Hammer για όσους δεν ξέρουν, κι εμείς τον συναντήσαμε και είχαμε μαζί του μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για το τι επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα στο χώρο της σκληρής μουσικής και όχι μόνο.
Κάτσαμε σε μία ήσυχη γωνία των Εξαρχείων, ο ήλιος ήταν ακόμη πολύ ψηλά, μεσημέρι και οι δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα αλλά αυτό δεν μας πτόησε μιας και είχαμε πολλά να πούμε με τον Χάκο, γνωστό οικοδεσπότη της τηλεοπτικής μουσικής εκπομπής TV War που έχει κι αυτή πολλά χρόνια στη πλάτη της και διδάσκει το απανταχού μεταλλικό ελληνικό κοινό.
Από μικρός έπαιρνα το Metal Hammer και από πάντα ήταν όνειρο μου να γνωρίσω όλους τους συντάκτες του περιοδικού μιας και με τα άρθρα τους και τις απόψεις τους μεγάλωσα, ως φαν κι εγώ του σκληρού ήχου. Φυσικά δεν γινόταν να τους γνωρίσω όλους κι έτσι είχα την τιμή να συναντηθώ με την κεφαλή της συντακτικής ομάδας τον Χάκο Περβανίδη.
Γιατί μας αρέσει τόσο πολύ ο Ozzy Osbourne;
Μετά από τις απαραίτητες παραγγελίες καφέ και τα πρώτα τσιγάρα αρχίσαμε την κουβέντα μας.
«Το όνομα μου ε;» λέει ο Χάκος και χαμογελάει. Ναι σίγουρα πολύ τον ρωτάνε από πού βγαίνει κι εγώ ήμουν ένας από αυτούς τους κοινότυπους. «Είναι η Μανιάτικη εκδοχή του Χαράλαμπος. Αν και Βορειοελλαδίτης. Υπήρξε μία ρίζα κάτω στη Πελοπόννησο, κι εκεί έχουν την κατάληξη –άκος σε πολλά ονόματα. Πολύ νομίζουν πως είναι δικό μου εφεύρημα αλλά όχι».
«Ξεκίνησα σαν συντάκτης του Metal Hammer τον Φλεβάρη του ’95. Ναι είναι πολλά χρόνια. Την εκπομπή στην τηλεόραση την ξεκίνησα το ’99. Το TV War τρέχει τώρα και 21 χρόνια και πάει πολύ καλά, να ‘ναι καλά δηλαδή το ελληνικό κοινό που στηρίζει. Το 2005 έγινα αρχισυντάκτης στο Metal Hammer κι έκτοτε κάνω αποκλειστικά αυτό το πράγμα. Έχω όμως εργαστεί και στην δισκογραφία, σε προγράμματα συναυλιών κτλπ. Έχω κάνει όλο το κύκλο. Όταν έφυγε από κοντά μας ο αρχισυντάκτης Χάρης Ευκαρπίδης, τότε πήρα εγώ το ρόλο του στο περιοδικό».
«Είναι ένα πράγμα φοβερό και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω καταφέρει να το κάνω και να ζω από αυτό. Υπάρχουν όμως κίνδυνοι. Κάνεις το χόμπι σου δουλειά και πολλές φορές κινδυνεύεις να μείνεις από χόμπι, μιας και είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαι 24 ώρες κι έτσι το χόμπι γίνεται δουλειά γιατί πρέπει να πιάσω στόχους, πωλήσεις, πρέπει να συντονίσω μία ομάδα 30 συντακτών με φωτογράφους και social media. Είναι ένα πράγμα που έχει πολύ τρέξιμο και αιματηρά deadline, μιας και το Hammer είναι έντυπο περιοδικό. Πρέπει να είσαι προσεκτικός και να υπάρχει τρομερός συντονισμός για να πάνε όλα όπως πρέπει να πάμε και να πάρει ο αναγνώστης το αγαπημένο του περιοδικό στην ώρα του. Είμαστε πλέον το μοναδικό μουσικό περιοδικό στην Ελλάδα που είναι έντυπο, ο κόσμος μας στηρίζει κι έτσι έχουμε πάντα υποχρεώσεις απέναντι στον κόσμο του Metal Hammer. Είμαστε πειρατές στην ουσία μιας κι έχουμε μείνει μόνοι μας σε αυτό το παιχνίδι του έντυπου μηνιαίου περιοδικού. Πειρατές και ιεραπόστολοι».
Πώς οι Sunn O))) φτιάχνουν Metal μουσική για τις μάζες
Οι μεταλάδες της Ελλάδας και όχι μόνο, είναι σαν πιστοί σε μία θρησκεία; Πώς το βλέπει εκείνος;
«Έτσι είναι. Δεν είναι μόνο η μουσική. Είναι όλο το αίσθημα. Αγοράζουν ακόμη δίσκους, ενημερώνονται για τις εξελίξεις, διαβάζουν βιβλία σχετικά με τη μουσική που αγαπάνε και πάνω απ’ όλα τους ενδιαφέρει η Ιστορία της σκληρής μουσικής. Υπάρχει ολόκληρη μυθολογία πίσω από τη σκληρή μουσική. Μπορεί σε όλο τον κόσμο ο έντυπος τύπος να έχει πεθάνει, έχει κλείσει το NME, έχει κλείσει το Q, περιοδικά με ιστορία, κι όμως βλέπεις πως η Αγγλία έχει ακόμη 10 έντυπα περιοδικά heavy metal, η Γερμανία έχει 13, στην Ιαπωνία υπάρχει το Burn το οποίο το μισό είναι ασπρόμαυρο και πουλάει 300.000 τεύχη το μήνα. Ο μεταλάς το θέλει το περιοδικό του. Σκέψου πως υπάρχουν παιδιά που μας παίρνουν τηλέφωνο και ρωτάνε γιατί ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει το νέο τεύχος, υπάρχει κόσμος που αγοράζει συνδρομές και τις κάνει δώρο σε κάποιους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, αυτό είναι καταπληκτικό».
«Τα νέα παιδιά το παίρνουν;»
«Υπάρχουν παιδιά από 14 και 15 χρονών που είναι πορωμένα με το Hammer. Παιδιά που γεννήθηκαν με το ίντερνετ δεδομένο. Κι όμως…το περιοδικό το παίρνουν και μαθαίνουν από αυτό και δεν θεωρούν πως το ίντερνετ είναι το μόνο μέσο ενημέρωσης.
«Πάει και κληρονομικά αυτό όμως έτσι; Πατέρας ή θείος, μητέρα ή αδελφή, το μαθαίνουν το περιοδικό στο παιδί…» αναφέρω.
«Ισχύει φουλ αυτό. Έτσι είναι. Το Hammer περνάει κληρονομικά, από χέρι σε χέρι».
«Με τον κορονοϊό πως το βιώνετε; Πως έχει επηρεάσει το Metal Hammer όλο αυτό το πρωτοφανές μακελειό της πανδημίας;»
«Πολύς κόσμος έχει ζοριστεί με αυτό το πράγμα, πολλοί έχασαν δουλειές, και δεν λέω πως η δική μας θέση σαν περιοδικό είναι πιο δύσκολη. Η δική μας πραγματικότητα με την πανδημία είναι πως δυσκόλεψαν τα πράγματα σε λειτουργικό επίπεδο. Κλείσανε τα σημεία διανομής τύπου μέσα στο lockdown. Πολύς κόσμος έχασε χρήματα και δεν μπορούσε να πάρει το περιοδικό. Έπεσε τρομερός πάγος στη δισκογραφία. Οπότε δεν είχαμε ύλη. Δεν είχαμε τι να γράψουμε. Δεν υπήρχαν συναυλίες. Χαμός. Οπότε σταματάει και η διαφήμιση. Βγήκαμε στο τεύχος Απριλίου και είπαμε στο κόσμο μας για τις συνθήκες στις οποίες είχαμε υποπέσει λόγω του κορονοϊού και ζητήσαμε τη στήριξη τους. Αυτό που έγινε φίλε το λέω και ανατριχιάζω. Όλη η μέταλ κοινότητα συσπειρώθηκε κι όχι μόνο τα καταφέραμε να βγούμε χωρίς απώλειες αλλά δεν χάσαμε κι έσοδα!. Ο κόσμος μας είναι και η ζωή μας σαν περιοδικό. Αυτό το πράγμα είναι συγκινητικό και τους ευχαριστώ όλους. Το Metal Hammer είναι ανεξάρτητο. Δεν είμαστε μέλος κανενός μεγάλου εκδοτικού κολοσσού»
Back to the roots: Η «εκδίκηση» ενός αιώνιου επαρχιακού μεταλά
Η πιο χαρακτηριστική στιγμή στην καριέρα του
«Σαν μεμονωμένο περιστατικό έχει πολύ πλάκα. Δεν μπορώ να το ξεχάσω με τίποτα. Πριν πολλά χρόνια πήρα συνέντευξη από τον Ozzy Osbourne στην Αγγλία, όταν είχαμε πάει εκεί για να καλύψουμε ένα μεγάλο φεστιβάλ, το Masters Of Rock το 1996. Headliners ήταν οι KISS και από κάτω έπαιζε ο Ozzy και λίγο πριν φύγουμε για Αγγλία ο Γιώργος Φλωράκης, τότε αρχισυντάκτης μου λέει σου έκλεισα συνέντευξη με τον Ozzy. Εγώ μένω κάγκελο. Μου λέει θα πάτε στο σπίτι του και θα του πάρεις συνέντευξη, είναι όλα κανονισμένα, μία μέρα πριν το φεστιβάλ. Εμείς καταλήξαμε μαζί με τον Χρήστο Κισατζεκιάν το φωτογράφο μας, σε μία γιγαντιαία βίλα στη μέση του πουθενά της Αγγλίας, ο Χρήστος άρχισε να τραβάει φωτογραφίες από την υπερπολυτελή βίλα, σκάνε οι φουσκωτοί μπράβοι και μας παίρνουν το φιλμ γιατί λέει δεν είχαμε πάρει άδεια, λέω του Χρήστου δώσε το φιλμ γιατί θα φάμε ξύλο και δεν θα πάρουμε και τη συνέντευξη, με τα πολλά σκάει ο Ozzy ξυπόλητος, ευγενέστατος, μου λέει αδελφέ μου απ’ την Ελλάδα και μου βάζει ένα τεράστιο πούρο στο χέρι κι αρχίζουμε. Του λέω έχω πολύ στρες, μου λέει ο Ozzy, χαλάρωσε και μίλα όπως θα μιλούσες στον πατέρα σου. Πολύ φιλικός και ομιλητικός ο Ozzy. Πραγματικά αυτή την εμπειρία δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Πως πήγα και άραξα στην ουσία με τον Θεό τον ίδιο στο σπίτι του».
«Τρελό. Κι όμως το πρώτο Hammer που πήρα ποτέ είχε εξώφυλλο τον Ozzy με το πούρο στο στόμα και το θυμάμαι σαν χτες, ήταν το ’96 και τότε πήγαινα γυμνάσιο».
«Ναι, ακριβώς αυτό ήταν το τεύχος» (γέλια)
«Με το ίντερνετ πως τα πας;»
«Το χρησιμοποιώ σαν εργαλείο, περισσότερο για τη δουλειά μου, ξέρεις, αλλά σαν μέσο δεν μπορώ να πω πως με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Είναι ένα πράγμα εντυπώσεων, κι ένα καλό εργαλείο για να πεις κάτι πολύ σύντομα και γρήγορα, χωρίς πολλά, πολλά».
«Με την κόρη σου πως τα πας; Είναι φαν της σκληρής μουσικής;»
«Κάποια πράγματα τα ακούει αλλά φυσικά εγώ ποτέ δεν παρεμβαίνω σε τίποτα. Θέλω μόνη της να σχηματίσει τον εαυτό της. Είναι δώδεκα χρονών τώρα και αυτό που θέλω είναι να μην κριτικάρω τα γούστα και τις κινήσεις της, θέλω να έχει τη δική της προσωπικότητα».
«Ποιες είναι οι top 5 αγαπημένες μπάντες σου Χάκο;»
«Τώρα που μιλάμε…μιας και αύριο μπορεί να είναι άλλες έτσι…τώρα που μιλάμε το top 5 μου είναι: Iron Maiden, Judas Priest, Fates Warning, Nevermore, Black Sabbath».
«Αγοράζεις ακόμη βινύλια;»
«Εννοείται. Δεν κάνω κι άλλη δουλειά. Δεν υπάρχει χώρος στο σπίτι . Πραγματικά είναι πρόβλημα αυτό. Έχω τόσα πολλά βινύλια που δεν ξέρω που να τα βάλω πλέον. Το βινύλιο είναι τρομερό φετίχ και ποτέ δεν σταμάτησα να αγοράζω δίσκους» απαντάει ο Χάκος.
«Το πρώτο ever τεύχος βγήκε το 1988 και ακόμη συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίζει και μετά από εμάς»
Εκείνο το τεύχος του Metal Hammer το έχω ακόμη κάπου καταχωνιασμένο στο πατρικό μου στη Κρήτη. Την επόμενη φορά πρέπει να θυμηθώ να το βάλω σε κορνίζα.
