Σε περίπτωση που δεν το πήρες χαμπάρι, το Handmaid’s Tale ήταν η σειρά που σάρωσε στα βραβεία Emmy. Κατάφερε να νικήσει το Crown αρπάζοντας κυριολεκτικά τα πάντα, κερδίζοντας το Α’ και Β΄ Γυναικείου Ρόλου για τις Elisabeth Moss και Ann Dowd αντίστοιχα (σ.σ.: η Alexis Bledel κέρδισε και για guest εμφάνιση), καθώς και το Emmy για την Καλύτερη Δραματική σειρά. Και οι νίκες αυτές δεν είναι τυχαίες.
Η τηλεοπτική σειρά που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Margaret Atwood, έχει να δείξει μία άλλη οπτική της ανθρωπότητας. Την χειρότερη. Εκείνη που δεν θέλεις να φαντάζεσαι, αλλά που ένα πρωί μπορεί να γίνει η πραγματικότητά σου. Και αυτό είναι το πιο τρομαχτικό.
Είναι από τις σειρές που αξίζει να δεις και σου παρουσιάζουμε 5 λόγους για να ξεκινήσεις το Handmaid’s Tale – αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
1. Είναι από τα λίγα σώου που ακολουθεί πιστά το βιβλίο
Το σύνηθες με τις περισσότερες σειρές που προέρχονται από διηγήματα, είναι ότι δεν ακολουθούν τα γεγονότα του βιβλίου αλλά επιλέγουν να χτίσουν πάνω στο βασικό στόρι. Κάτι που δεν το λες απαραίτητα κακό, καθότι πολλές φορές υπάρχει επιπλέον χώρος για επιπλέον φαντασία. Αλλά όχι πάντα επιτυχημένη. Το Handmaid’s Tale ακολουθεί πίστα την παραδοσιακή συνταγή. Κρατά το βασικό στόρι που πρωτοδημοσιεύτηκε στα βιβλιοπωλεία το 1985 και δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι πολλές φορές κάποιες ιστορίες όχι μόνο ξεπερασμένες δεν είναι αλλά ασύλληπτα επίκαιρες.
2. Το καστ είναι καλοδουλεμένο
Και αλήθεια είναι ότι είναι σπάνιες οι φορές που βλέπεις ότι το καστ δένει τόσο καλά μεταξύ του όσο και στο πετσί των ρόλων. Από την άλλη, το Handmaid’s Tale δεν έχει κανέναν τυχαίο στο καστ του. Στους κεντρικούς ρόλους βρίσκονται οι Elisabeth Moss του Mad Men και ο βετεράνος πλέον Joseph Fiennes με την Yvonne Strahovski του Chuck να πλαισιώνει το πρωταγωνιστικό καστ. Και η παρέλαση συνεχίζεται με ηθοποιούς όπως η Alexis Bledel από το Gilmore Girls, τον Max Minghella του Mindy Project, την Ann Dowd από το Leftovers και την Samira Wiley από το Orange is the New Black.
3. Θα σου θυμίσει το V for Vendetta
Ένα απολυταρχικό καθεστώς έχει πολλές μορφές. Στο Handmaid’s Tale η μορφή αυτή φέρνει την κοινωνία σε τέτοιες πριμιτιβικές διαστάσεις, που η ισότητα των δύο φύλων δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ξεχασμένο όνειρο. Πρόκειται για ένα καθεστώς βίας, σίγουρα, αλλά κυρίως τρομοκρατίας. Μίας τρομοκρατίας που δεν έχει τελειωμό και που η καθημερινότητα για τις συγκεκριμένες γυναίκες δεν είναι τίποτε παραπάνω παρά αγώνας για επιβίωση. Το πιο τρομαχτικό είναι το πόσο γρήγορα και χωρίς ουσιώδη αντίσταση έγινε αυτή η κοινωνική αλλαγή. Κάτι που παρουσιάζεται μέσα από τα συνεχή flashbacks και που δείχνει πως στο πολίτευμα της δημοκρατίας κινδυνεύει κάθε μέρα.
4. Ακόμα και το σεξ παρουσιάζεται ξεχωριστά
Στον κόσμο του Handmaid’s Tale δεν υπάρχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις βάση νομοθεσίας. Αυτό που ωστόσο δημιουργεί εξίσου τρομαχτική εντύπωση, είναι πως έχει αλλάξει το σεξ στην καθημερινότητα των straight ζευγαριών. Το σεξ δεν υπάρχει σαν απόλαυση. Υπάρχει μόνο σαν μέσο αναπαραγωγής - μιας και το ουσιώδες πρόβλημα στον κόσμο του Handmaid’s είναι η υπογεννητικότητα. Οτιδήποτε απολαυστικό θεωρείται αμάρτημα και για τον λόγο αυτό οι σχέσεις έχουν μείνει στο βασικό επίπεδο χωρίς ουσιώδη επικοινωνία και ανταλλαγές συναισθημάτων. Είναι ένας νέος ψυχρός κόσμος.
5. Σε κρατάει σε εγρήγορση σε κάθε επεισόδιο
Ή καλύτερα θα λέγαμε πως κάθε επεισόδιο έχει κάτι να σου δώσει. Αγώνα για επιβίωση. Φόβο. Νέες σχέσεις που δεν έχουν μέλλον. Πώς θα ένιωθες αν βρισκόσουν παγιδευμένος σε έναν κόσμο που εκπροσωπεί τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πρεσβεύεις σαν οντότητα; Ο κάθε πρωταγωνιστής καλείται είτε να ακολουθήσει το ρεύμα είτε να υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του. Και κάθε κίνηση είναι αρκετή για να κρατήσει τον θεατή κολλημένο στον καναπέ.
