Υπήρξε σίγουρα μια εποχή, που το ελληνικό κοινό δεν τον ήξερε με το ονοματεπώνυμό του. Ο Peter Stormare άνηκε σε εκείνους τους ηθοποιούς που όλοι θυμόντουσαν από κάπου, αλλά δεν μπορούσαν ακριβώς να θυμηθούν από που. Στα 90s ήταν ο Ρώοος αστροναύτης του Armageddon, αλλά αργότερα χάρη στο Prison Break, τα πράγματα έγιναν ευκολότερα. Φτάσαμε σε κάποια φάση να λέμε μεταξύ μας «α, παίζει και ο Abruzzi».
Και η αλήθεια είναι ότι τόσο για εμάς όσο και για το κοινό στο εξωτερικό, ο χαρακτήρας του Abruzzi ήταν καθοριστικός για την evil εξέλιξη του Peter Stormare. Κινηματογραφικά, υπάρχουν πολλά και διάφορα είδη «κακών», αλλά συμφωνούμε όλοι πως όταν εκτός από κακοί, εφιαλτικοί και αιμοδιψείς είναι και γλοιώδεις, ο ρόλος πάντα είναι πιο πετυχημένος. Ο Stormare το έκανε αυτό με τον σκληρό χαρακτήρα του Prison Break, ο οποίος μάλιστα είχε τελικά την χρησιμότητά του. Και δεν σταμάτησε εκεί.
Μπορεί το Constantine του Keanu Reeves να μην πλησίασε τον ορίτζιναλ χαρακτήρα του Hellblazer, αλλά έκανε εξαιρετική δουλειά στην επιλογή του ανταγωνιστή. Ο Peter Stormare ήταν ένας πολύ διαφορετικός διάβολος, πολύ πριν το Lucifer κάνει την εμφάνισή του στη μικρή οθόνη. Το μόνο που είχε να κάνει ο ηθοποιός, ήταν να βουτήξει τα πόδια του στην πίσσα, να βάλει -τελείως ειρωνικά- το καλό του λευκό κοστούμι για να συλλέξει την ψυχή του John Constantine και να κερδίσει τα πλήθη. Το νόημα είναι πως ο Stormare έβρισκε πάντα ένα δικό του ξεχωριστό τρόπο να παίξει τον κακό, όπως κάνει τώρα στο ολοκαίνουργιο τηλεοπτικό Tracker, ως ένας εξαιρετικά βίος και απρόβλεπτος χαρακτήρας. Κάτι παρόμοιο είδαμε σε ρόλο έκπληξη στο American Gods, όπου έπαιζε τον πολεμοχαρή θεό Czernobog που μαζί με το σφυρί του τάχθηκε στο πλευρό του Odin Ian McShane, αλλά και ξανά στο John Wick 2 ακόμα και με μικρότερο ρόλο. Αλλά η αλήθεια είναι πως το ταλέντο του Peter Stormare δεν καθορίστηκε ποτέ από το χρόνο προβολής του. Είτε κοστουμαρισμένος, είτε με τα ρούχα φυλακισμένου, είτε κατευθείαν από τις φωτιές της Κόλασης, δεν απογοήτευε ποτέ το κοινό του.
Κατά τα άλλα, ο Stormare είναι τόσο γαλήνιος και φιλικός στις συνεντεύξεις του, που σχεδόν δεν θέλεις να τις βλέπεις. Λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπου δεν μπορείς να φανταστείς ως καλό χαρακτήρα ηθοποιούς όπως ο Ben Kingsley, o Mark Strong, o Tom Hiddleston. Μας βολευεί εξαιρετικά να πιστεύουμε ότι γεννήθηκαν όπως τα Ούρουκ-Χαι, μέσα στη λάσπη, στο αίμα και στη διαστροφή. Θέλουμε να χάνονται μέσα στο ρόλο τους ακριβώς γιατί αυτό είναι που περιμένουμε από εκείνους. Με τον Peter Stormare γίνεται ακριβώς το ίδιο, με την ουσιαστική διαφορά ότι τα καταφέρνει εξαιρετικά στις προφορές και ειδικά αν έχουν να κάνουν με την Ανατολική Ευρώπη.
Ο κακός είναι πάντα καλύτερος, όταν ξέρει να κερδίζει τα βλέμματα και να προκαλεί απέχθεια. Όταν καταφέρνει να κάνει τον εαυτό του συνώνυμο με το Κακό χωρίς να αφήνει περιθώρια για φως. Και ο Peter Stormare το κάνει με επιτυχία.
