Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν περιμέναμε ο Donnie Darko της καρδιάς μας θα γίνει ποτέ η νο.1 επιλογή των σκηνοθετών, όσον αφορά τους skinheads. Για την ακρίβεια του jarhead. Όταν ο Jake Gyllenhaal, λοιπόν, δέχτηκε το 2005 να υποδυθεί τον επίλεκτο marine, Anthony Swofford, έγινε αμέσως η επιτομή του φρεσκοξυρισμένου με το κλασικό, αμερικάνικο military κούρεμα των πεζοναυτών, κάτι που τον ακολούθησε και σε άλλες του ταινίες.
Ο Jake Gyllenhaal αντιμετώπισε καλύτερα από όλους την αποτυχία
Το ξεχωριστό μήνυμα του Jarhead
Μέσω του Jarhead, του πολεμικού φιλμ του Sam Mendes (Skyfall, 1917, Road to Perdition, American Beauty), μπήκαμε στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των Αμερικανών επίλεκτων, εκείνων που επιλέγουν να αφήσουν μια ζωή με όνειρα και προσδοκίες για να (επι)ζήσουν στο πεδίο της μάχης ως μέλη του US Army.
Μέσω της τριβής με το cast και την στρατιωτική μονάδα στο Ιράκ, ο θεατής αφουγκράζεται την ανάγκη των επίλεκτων πεζοναυτών να βρουν έναν σκοπό στη ζωή τους. Άλλωστε ο πρωταγωνιστής μας αναφέρει ότι ο λόγος που κατετάγη είναι «διότι έχασα το δρόμο μου προς το πανεπιστήμιο». Γίνεται σαφές ότι για όλους ανεξαιρέτως, η ανάμειξη με τον στρατό είναι για έναν λόγο και μοναδικό: Να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο. Όποιος και αν είναι αυτός.
Όσο περνάνε τα λεπτά και γινόμαστε μάρτυρες της εκπαίδευσης και των όσων περνάνε οι πεζοναύτες, νιώθουμε και εμείς το ίδιο αιμοδιψείς και ανυπόμονοι να βρεθούμε στην μάχη, λες και ο πόλεμος είναι μια μεγάλη ανταμοιβή που προσμέναμε καιρό.
Και εκεί είναι το βαθύτερο νόημα της ταινίας. Η ανάδειξη αυτού του συναισθήματος, αυτής της πλύσης εγκεφάλου που γεννάει ο πόλεμος και αναγκάζει τους ανθρώπους να καλλιεργούν το μίσος και την ανάγκη για βία. Στην ταινία, η μονάδα όλη δεν βρίσκεται ποτέ σε κατάσταση πραγματικής μάχης, και αυτό είναι κάτι που προβληματίζει. Σε απλή ανάγνωση, σκέφτεσαι «μα ποιος τρελός θέλει να πάει να πολεμήσει;». Όταν η παράνοια έχει κυριεύσει, το μυαλό και σε πιέζει για βία, η συμμετοχή σε έναν πόλεμο γίνεται αυτοσκοπός. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος προβληματισμός.
Oι 5 πιο σκοτεινές ταινίες του Jake Gyllenhaal.
Είναι το σημείο που συνειδητοποιείς ότι αυτή η ένταση που γεννιέται μέσα στους στρατιώτες, αλλά και σε εμάς τους ίδιους, για μάχη και αιματηρές συγκινήσεις, είναι ένα άδειο και δίχως νόημα συναίσθημα. Πρόκειται για μια στιγμή μαεστρίας του Sam Mendes, ο οποίος μας δημιουργεί ενοχικές τάσεις για την αδρεναλίνη που νιώσαμε να «βρεθούμε» στο πεδίο της μάχης.
Το Jarhead, αποτελεί ίσως από τις λίγες ταινίες που μας έχουν κάνει να μισήσουμε και ταυτόχρονα να επανεκτιμήσουμε τους εαυτούς μας, καθώς μπορέσαμε να δούμε ξεκάθαρα το πόσο λάθος είναι η έννοια του πολέμου έχοντας παρακολουθήσει, παραδόξως, ένα πολεμικό φιλμ.
Μπορεί να μάθαμε τι θα πει θα πει «jarhead» - βγαίνει από τη λέξη jar που σημαίνει βάζο και head το κεφάλι και έχει να κάνει με «σύρριζα» κούρεμα πλευρικά του κεφαλιού αφήνοντας κάτι να περισσεύει στην κεφαλή- μέσα από τα μάτια όμως του Jake Gyllenhaal εκτιμήσαμε παραπάνω ένα πολεμικό φιλμ για το πλήρως, αντιπολεμικό του πνεύμα.
