H Μάρθα Μίτσελ δεν ήταν σε καμία περίπτωση από τις φιγούρες που θα φανταζόσουν ότι θα ασχολιόταν με την πολιτική. Όχι από άποψη ικανοτήτων ή χαρακτήρα, αλλά επειδή ο σύζυγος της και γενικός εισαγγελέας, Τζον Μίτσελ, είχε παραιτηθεί από την θέση του ώστε να αναλάβει προσωπικά την εκστρατεία για την επανεκλογή του προέδρου Νίξον. Ακόμη και αν είχε τις οποιεσδήποτε διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, η θέση της γυναίκας την δεκαετία του ’70 στην Αμερική αλλά και ο ρόλος του συζύγου της, δεν άφηναν περιθώρια έκφρασης και πόσο μάλλον δράσης – αν και τελικά ο χαρακτήρας θα έπαιξε ρόλο στο μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο. Και όμως η λιγότερο γνωστή ιστορία της Μάρθα Μίτσελ για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, περιλάμβανε απαγωγή, ομηρεία και ξυλοδαρμό.
Εξαιρετικά δημοφιλής, γνωστή για τα δημόσια σουαρέ και τα φιλανθρωπικά γκαλά, η Μάρθα Μίτσελ ήταν ίσως από τις πιο γνωστές Αμερικανίδες μετά την Πρώτη Κυρία. Οι δημόσιοι κύκλοι την ανέφεραν ως Mouth from the South γιατί έλεγε συχνά την άποψή της και έφτασε να γίνει μέχρι και εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ, ενώ οι φήμες λένε ότι κρυφάκουγε τα τηλεφωνήματα του άντρα της με τον Πρόεδρο Νίξον.
Associated Press
Στις 17 Ιουνίου του 1972 και ενώ συνόδευε τον σύζυγό της στην Καλιφόρνια, η Μάρθα έμαθε από τον ίδιο για την σύλληψη πέντε αντρών στα γραφεία των Δημοκρατικών στο Γουότεργκεϊτ. Ο Μίτσελ αναχώρησε για την Ουάσινγκτον αφήνοντας τη γυναίκα του υπό την φύλαξη του FBI και του ειδικού πράκτορα Στίβεν Κινγκ, ο οποίος έβλεπε τη σύζυγο του πρώην εισαγγελέα να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το χθεσινοβραδινό συμβάν. Όχι μόνο διάβαζε με προσοχή τις εφημερίδες, αλλά αναγνώρισε από τις φωτογραφίες και τον Τζέιμς ΜακΚορντ ο οποίος εκτός από πράκτορας της CIA, ήταν υπεύθυνος ασφάλειας για την Επιτροπή της Επανεκλογής του Νίξον αλλά και πρώην προσωπικός της φρουρός.
Περίπου πέντε ημέρες μετά το συμβάν, η Μάρθα Μίτσελ τηλεφώνησε σε μια ρεπόρτερ του United Press International, την Έλεν Τόμας, μιλώντας και αναφέροντας πως θα χώριζε τον άντρα της αν δεν εγκατέλειπε την βρόμικη πολιτική των ΗΠΑ. Πριν προλάβει να τελειώσει, η Τόμας άκουσε στο τηλέφωνο την Μίτσελ να προσπαθεί να απωθήσει κάποιον. Και το τηλέφωνο έκλεισε. Η Τόμας που ανησύχησε για την σωματική ακεραιότητα της Μίτσελ, τηλεφώνησε στον σύζυγο της για να λάβει το σχόλιο «Η αγάπη μου αναστατώνεται λίγο με τα πολιτικά, αλλά την αγαπώ και με αγαπάει και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία». Μία δήλωση που προβλημάτισε την Τόμας.
Διάβασε επίσης: To All Presidents Men παρουσίασε το μεγαλύτερο σκάνδαλο των ΗΠΑ
Σύμφωνα με την Τόμας και τις μετέπειτα συνεντεύξεις της Μίτσελ (σ.σ.: περιγράφονται όλα στο βιβλίο Front Row at the White House), o πράκτορας Κινγκ ξήλωσε το τηλέφωνο, την πέταξε στο έδαφος και στη συνέχεια την κλώτσησε. Πέντε άντρες την κράτησαν στο έδαφος μέχρι να της κάνουν ηρεμιστική ένεση, ενώ το σώμα της ήταν γεμάτο μώλωπες και χρειάστηκε ράμματα στο χέρι. Όταν γύρισε στην Ουάσινγκτον, είπε χαρακτηριστικά στην Τόμας «Με χτύπησαν, δεν θέλουν να μιλήσω». H ιστορία της Μάρθα Μίτσελ δεν κατάφερε να κερδίσει μια θέση στις περισσότερες εφημερίδες, παρότι μίλησε στους δημοσιογράφους με κίνδυνο της ζωής της. Από την πλευρά του ο πράκτορας Κινγκ, ανέφερε πως η Μάρθα ήταν μεθυσμένη και ότι έπασχε από…σχιζοφρένεια.
Associated Press
Παρότι η Μίτσελ δεν τάχθηκε ποτέ με το φεμινιστικό κίνημα ως υποστηρίκτρια των Ρεπουμπλικάνων, έπρεπε για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει τον μισογυνισμό που βίωναν όλες οι μη προνομιούχες γυναίκες της εποχής της. Ωστόσο υποστήριξε τον άντρα της και τάχθηκε με το πλευρό του, μόνο και μόνο για να την χωρίσει ένα χρόνο μετά. Ο Μίτσελ καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος, οργάνωση συνομωσίας και ψευδορκία, περνώντας 19 μήνες στη φυλακή. Τελικά θα ήταν ο ΜακΚορντ, ο πράκτορας της CIA, που σε ένα αφιέρωμα των New York Times το 1975, θα επιβεβαίωνε την ιστορία της Μάρθα Μίτσελ και θα αποδεχόταν ότι η γυναίκα του πρώην εισαγγελέα, ουσιαστικά απήχθη και κρατήθηκε όμηρος.
Ο Νίξον μάλιστα, ακόμη και μετά την αποκάλυψη των Γούντγουορντ και Μπέρνσταϊν, θα χαρακτήριζε την Μάρθα ως την βασική υπαίτια που τον έφερε στη θέση να παραιτηθεί. Σε κάθε περίπτωση, η λιγότερο γνωστή ιστορία της θα αποτελούσε μία κορυφαία στάση θάρρους και πυγμής που αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση και αποκάλυπτε, για ακόμη μια φορά, τις βρόμικες τακτικές πολιτικές της περιόδου.
