Όλοι έχουμε μια τέτοια ιστορία. Από το γραφείο, από το σπίτι κάποιου φίλου, από τις τουαλέτες ενός κοινόχρηστου χώρου που αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε. Η συγχωρεμένη η Μαλβίνα έλεγε στην εκπομπή της ότι ακόμη δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν οι αντρικές ή οι γυναικείες είναι οι χειρότερες τουαλέτες. Δεν ξέρω να το απαντήσω αυτό, αλλά κάποια πράγματα δεν συγχωρούνται. Λένε κάποιοι ότι «αυτά τα κάνουν μόνο εδώ, όχι στο σπίτι τους». Ακόμη και αυτό δεν ξέρω αν ισχύει από άποψη υγιεινής. Ξέρω όμως ότι ισχύει 100% από άποψη σεβασμού. Ο άνθρωπος που δεν φροντίσει να καθαρίσει τον χώρο που επισκέπτεται για να κάνει την ανάγκη του, πέρα από βρομιάρης είναι και αναιδής. Και έχουμε δει πολλά κατά καιρούς.
Την πρώτη κρυάδα την πήραμε στα κλαμπ και στα μπαρ. Είχε πιει ο άλλος τέσσερα ή πέντε ποτά, το μυαλό του είχε αρχίσει να γίνεται πουρές και δεν έβρισκε τον στόχο στο 100%. Παρότι καταλάβαινα ότι ενδεχομένως να μην το είχε κάνει επίτηδες, απορούσα τι τον εμπόδιζε να καθαρίσει. Αυτές τις...αστοχίες στο μπάνιο, τις βλέπαμε λοιπόν συχνά. Ωστόσο το πιο σιχαμένο και ταυτόχρονα ανεξήγητο πράγμα που είδα στη ζωή μου, δεν είχε να κάνει με τουαλέτες γραφείων ή τουαλέτες στα μπαρ. Είχε να κάνει με τα μπάνια στο στρατό, όπου επειδή κάποιοι σιχαινόντουσαν τις τουαλέτες, αποφάσιζαν να κάνουν τις ανάγκες τους στα μπάνια. Θυμάμαι έναν ανθυπολοχαγό να στέκεται μπροστά στο λόχο και να λέει «Αν κάνετε σαν ζώα, θα σας συμπεριφερόμαστε σαν να είστε ζώα». Και είχε και απόλυτο δίκιο. Με το που απείλησε ότι θα έβαζε επιπλέον υπηρεσία για τουαλετοφύλακα, ο κόσμος συμμορφώθηκε. Τα βελούδινα μαμόθρεφτα κατάλαβαν που βρισκόντουσαν -άλλωστε αυτό το φαινόμενο σημειώθηκε την πρώτη εβδομάδα στο κέντρο εκπαιδεύσεως- και πήγαιναν στην τουαλέτα κανονικά.
Από εκεί και πέρα ωστόσο, παραμένουν τα γραφεία. Αν δεν είναι γραφείο, το μπάνιο της εκάστοτε δουλειάς. Είναι σοβαρό γιατί είναι η καθημερινότητά μας εκεί. Δαπανούμε αρκετές ώρες και προφανώς η φυσική ανάγκη δεν έχει συγκεκριμένη ώρα που εκφράζεται. Και πάλι ωστόσο υπάρχουν φαινόμενα που έχω δει κατά καιρούς σε δουλειές, για τα οποία δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία για ποιο λόγο συμβαίνουν. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ιερό καθήκον να αφήσουν τον χώρο τους καθαρό και άλλοι που απλούστατα δεν δίνουν δεκάρα για το ποιος θα μπει μετά από αυτούς. Θυμάμαι στην αμερικανική έκδοση του Esquire ένα κείμενο του διθυραμβικού Tom Chiarella, όπου έμεινε μέσα στην τουαλέτα για μιάμιση ώρα. Ο λόγος; Είχε χαλάσει το καζανάκι και ντρεπόταν να αφήσει την περιοχή του ακάθαρτη. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Είναι και άλλοι που σε τουαλέτες που λειτουργούν, πιστεύουν μάλλον ότι με το που θα πατήσουν το καζανάκι, θα γίνει κάπου πυρηνική έκρηξη και το αποφεύγουν.
Βέβαια από την άλλη έχεις και πιο ακραία περιστατικά. Από τη μία έχεις εκείνους που δεν τραβούν καζανάκι και από την άλλη, έχεις και εκείνους που όχι απλά πετυχαίνουν τον στόχο αλλά πιθανότατα δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια. Βλέπεις ότι έχουν κατουρήσει παντού, κυριολεκτικά παντού, εκτός από εκεί που πρέπει. Έχει τύχει σε μία παλιά δουλειά να δω ούρα στον πάτωμα και στον τοίχο αμέσως στα αριστερά. Δηλαδή πως ακριβώς συνέβη αυτό; Φύσηξε αεράκι και τα πήρε παραμάζωμα; Για να σου φεύγουν κάτω στο πάτωμα, είσαι ό,τι χειρότερο σε συνάδελφο. Και ναι καθόλου δεν μας ενδιαφέρει αν πρέπει να γονατίσεις για να καθαρίσεις με χαρτί. Σε κάθε περίπτωση, το πως συμπεριφέρεται ο κόσμος στις δημόσιες τουαλέτες, ή αν πετάει κάτω σκουπίδια, είτε παρκάρει σε θέσεις ατόμων ΑμεΑ και όλα αυτά τα «ωραία», δηλώνουν πολλά για το ποιοι είναι.
Μέχρι τότε βέβαια, εσύ κάνε το βασικό. Συνέχισε να κάνεις την διαφορά και να δείχνεις πολιτισμό. Γιατί η συμπεριφορά στο μπάνιο, είναι δείγμα πολιτισμού όσο δύσκολο και αν είναι για κάποιους να το πιστέψουν.
