Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς εκεί έξω που τους αρέσει να αράζουν στην παραλία, ο ήχος από την ρακέτα και τα μπαλάκια που φεύγουν αριστερά-δεξιά, είναι ένα πρόβλημα. Αλλά παιδιά δεν φταίμε όλοι επειδή κάποιοι είναι άμπαλοι. Που για να λέμε και τα πράγματα σωστά, οι άμπαλοι δεν θα φτάσουν ποτέ το μπαλάκι μέχρι τις πετσέτες σας και το μόνο που θα σας ταράζει στους «σχετικούς» με το άθλημα, είναι το κλακ-κλακ που δεν σταματάει. Και κάποιοι παίζουμε καλύτερα από άλλους.
Όμως πρέπει και εμείς κάπου να παίξουμε έτσι δεν είναι; Γιατί προσπαθούμε πολύ να μην ενοχλήσουμε, αλλά η ρακέτα ξέρετε φτιάχτηκε για την παραλία. Μας λέει προχθές ένας, «πηγαίνετε πιο πέρα», ενοχλείτε τα παιδιά. Φίλε και μένα με ενοχλεί το πιτσιρίκι που μου πέταξε νερά ενώ πάγωνε η μέση μου (για να μην πω τι πάγωνε) και μας γέμισε και την πετσέτα με χώματα, αλλά παιδί είναι, αν δεν παίξει στην παραλία πού θα παίξει; Και κάνουμε όντως φιλότιμη προσπάθεια να πάμε «πιο πέρα», αλλά πέφτουμε προφανώς σε άλλο κόσμο που θα μας πει «γιατί ήρθατε από δω;». Ή ακόμη και «γιατί δεν πάτε πιο πάνω να παίξετε;». Ε ρε παιδιά, πιο πέρα, πιο πάνω, σε λίγο θα μας βγάλετε στην άσφαλτο.
Έπεσε το μπαλάκι σε μία κοπέλα δίπλα που έδινε την δική της μάχη να μπει στο νερό και σηκώθηκε ο φουσκωτός ο γκόμενος της για τσαμπουκά.
-Τι κάνετε ρε πάτε καλά;
-Ρακέτες παίζουμε ρε φίλε, δεν το κάναμε επίτηδες.
-Και τι θα σκοτώσετε τον κόσμο;
Και μας πέταξε και το μπαλάκι πίσω με δύναμη. Ρε μεγάλε αλήθεια; Κινδύνεψε η ζωή της από τρεις στάλες νερό που έπεσαν πάνω της; Εντάξει παιδιά, παραλία λέγεται, αν τα θέλετε όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σας, φουσκώστε μία πισίνα από τα Jumbo και βγάλτε τη στο μπαλκόνι. Και πέρα από την πλάκα, υπάρχουν πολλά πράγματα που σίγουρα δεν αρέσουν σε όλους μας στις παραλίες. Και εγώ δεν γουστάρω αυτόν πουν ηδονίζεται ακούγοντας μπιτάκια στην παραλία, αλλά πώς να το κάνουμε, το έχει αυτό το δικαίωμα. Όπως το έχει και ο τύπος που μασουλάει, όπως και τα παιδάκια που φωνάζουν κ.ο.κ. Και τέλος πάντων, δεν νομίζω ότι η ρακέτα είναι ό,τι χειρότερο συνέβη στην καθημερινότητά σας. Μάλλον δηλαδή. Έχω δει κάτι άρθρα τύπου «να κάνουμε κίνημα να φύγουν οι ρακέτες από την παραλία, να τους δείρουμε». Πόσο είστε είπαμε; 12;
Διάβασε επίσης: Προφανώς μετά την παραλία έχει ταβέρνα.
Παίζαμε την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα στο πιο απομακρυσμένο σημείο -δεν είχε και πολύ κόσμο- και έρχεται μία γύρω στα 50 με δύο παιδάκια και μας κάνει «ντροπή σας, είστε η ντροπή της παραλίας!». Της κοιτάξαμε για λίγο περίεργα και ο μικρός μας έφτυσε στις πατούσες – όχι παιδιά δεν κάνω πλάκα. Είμαστε η ντροπή της παραλίας επειδή παίζουμε ρακέτες; Ρε τι παίρνετε και δεν μας δίνετε; Μου έλεγε κάποτε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πως αν παρατηρήσω την παραλία, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία μικρογραφία της κοινωνίας μας. Αν φταίω ο καημένος που παίζω ρακέτες πάνω στο νεράκι, τότε τι να πω ρε παιδιά, να πετάμε πάσες το μπαλάκι με τα χέρια. Μου λέει ο ψυχολόγος «Κωστάρα ηρέμησε όλα καλά», τι καλά το κέρατό μου που με έχουν κάνει ενοχικό επειδή παίζω ρακέτες.
Τέλος πάντων αν με δείτε να παίζω, μην μου πετάξετε τίποτα. Ελάτε ευγενικά να μου πείτε να κάνω πιο πέρα. Θα κεράσω και μπίρα.
