Μια τριλογία με θέμα τον υπόκοσμο είναι δεδομένο ότι δεν θα έχει για ήρωες τα καλύτερα παιδιά. Η οικογένεια Corleone δεν «κοκκορεύτηκε» ποτέ ότι τα κάνει όλα με τον νόμο, χωρίς αυτό να σημαίνει ωστόσο ότι δεν υπάρχουν και χειρότεροι από εκείνους. Άλλωστε τι θα ήταν η ιστορία του «Godfather» χωρίς τους villains της;
Αυτούς που βάζουν δύσκολα στους Don Corleone και την υπόλοιπη μαφία, με μερικούς να τους κάνουν πόλεμο απλώς για να μεγαλώσουν την επιχείρηση και το «εγώ» τους, άλλους από εκδίκηση. Όλοι πάντως έβαλαν το λιθαράκι τους στην εποποιΐα του Coppola.
Όπως και δευτεραγωνιστές της τριλογίας.
Frank Pentangeli - o κακός που έπαιξε καταλάθος
Σε αντίθεση με τους περισσότερους χαρακτήρες του αφιερώματος, o Frank Pentangeli είναι αμιγώς κινηματογραφικός και δεν υπάρχει στα βιβλία του Mario Puzo. Διαδέχεται τον ρόλο του Clemenza μιας και ο Richard S. Castellano δεν επέστρεψε στον ρόλο του και η αλλαγή αυτή έδωσε άλλη τροπή στο δεύτερο μέρος της τριλογίας.
Ο Michael V. Gazzo ήταν τόσο καλός στον ρόλο του capo που ήταν υποψήφιος για το Oscar B’ Ανδρικού Ρόλου το 1974, ένα Oscar το οποίο θα κέρδιζε άνετα αν δεν είχε την ατυχία να είναι απέναντι στον Robert De Niro ο οποίος το κέρδισε τελικά εκείνη τη χρονιά ως νεαρός Vito Corleone.
Ο Frank Pentangeli δίνει έναν τρομερά ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ρομαντικο τόνο στην ταινία. Ο πιο πιστός στρατιώτης του Vito Corleone, αυτός που θα έμπαινε μπροστά για να φάει σφαίρα γι’αυτόν, στρέφεται ενάντια στον Michael γιατί νιώθει αδικημένος. Δικαίως νιώθει αδικημένος, αλλά το σταδιακό πέρασμα της μαφίας στις νόμιμες επιχειρήσεις κάνει τον Frank the Five Angels σχεδόν μουσειακό έκθεμα.
Μπροστά στον αδερφό του που είναι ακόμα μεγαλύτερο απολίθωμα θυμάται ότι αξίες όπως η ομερτά πρέπει να τις ακολουθείς μέχρι θανάτου ή να μην της ακολουθείς καθόλου. Στην τελευταία του σκηνή ο Tom Hagen του δίνει τη δυνατότητα να εξιλεωθεί και ο Frank την αρπάζει γιατί θυμάται ότι ένας θάνατος με τιμή είναι καλύτερος από μια άτιμη ζωή.
Hyman Roth - ο μαφιόζος που ήθελε να γινει επιχειρηματίας
Βασισμένος πάνω στον βίο και την πολιτεία του Meyer Lansky, με το παρατσούκλι «λογιστής της μαφίας», ο Roth γνώριζε καλύτερα από όλους ότι οι παράνομες επιχειρήσεις είναι πρώτα και κύρια επιχειρήσεις και μετά παρανομία. Παρότι εβραϊκής καταγωγής, είχε στενές σχέσεις όχι μόνο με την εβραϊκή μαφία, αλλά και με την σικελική.
Βάζοντας μπροστά το πρώτα οι business και μετά κώδικες τιμής κλπ, κατάφερε να έχει καλές σχέσεις με όλους, από τα κεντρικά του FBI και ιδιοκτήτες ξενοδοχείων στο Las Vegas, μέχρι δικτάτορες στη Λατινική Αμερική και στοιχηματζήδες. Αλλά όλα έχουν το τίμημά τους στις επιχειρήσεις που δεν είναι απολύτως νόμιμες.
Στις παράνομες επιχειρήσεις, είτε αυτές είναι παράνομο αλκοόλ, είτε τζόγος, είτε ναρκωτικά, το δίχτυ ασφαλείας που αντικαθιστά το θεσμικό νομικό πλαίσιο είναι ο κώδικας τιμής και αυτό κάπου το ξέχασε ο Hyman Roth αλλάζοντας στρατόπεδα κατά το δοκούν και με μοναδικό κίνητρο το μεγαλύτερο κέρδος. Ο συγκεντρωτισμός και η απληστία δεν συγχωρούνται σε ένα σύστημα που απαιτεί checks and balances και γι’αυτό θα μείνει μόνος και θα πεθάνει κυνηγημένος από όλους, εχθρούς, πρώην φίλους, αλλά και από το Ισραήλ που θα του αρνηθεί την είσοδο στη χώρα λόγω των εγκληματικών του δραστηριοτήτων.
Emilio «The Wolf» Barzini: Εκείνος που ήταν πίσω από όλα
Όταν ξεκινούσε η ταινία και ο πόλεμος των οικογενειών άρχιζε να εμφανίζει τα πρώτα του πυρρά, κανείς δεν περίμενε ότι κάποιος λειτουργούσε στις σκιές προκειμένου να θαφτεί η φαμίλια Corleone. Όλοι ακούγαμε Tattaglia και βγάζαμε «σπυριά» χωρίς το μυαλό μας να πηγαίνει στην ουσία.
Όλα αυτά βέβεια μέχρι να συγκαλέσει συμβούλιο με τις υπόλοιπες ισχυρές φαμίλιες ο Don Vito και καταλάβει ότι ο εγκέφαλος της επιχείρησης-καταστροφής των Corleone δεν είναι ο Don Philip Tattaglia αλλά ο Emilio Barzini. Το φιλόδοξο σχέδιό του είναι να αποκτήσει όλες τις άκρες των Corleone, να δημιουργήσει δικό του κύκλωμα ναρκωτικών και ταυτόχρονα εξαπλωθεί στο Las Vegas.
Το κύκλωμα Barzini έχει παντού πλοκάμια, γεμίζοντας κάθε στιγμή της ταινίας με ανυποληψία και την πιθανότητα προδοσίας να εγκυμονεί σε κάθε βήμα των πρωταγωνιστών. Το πιο δυνατό πιόνι του δεν ήταν ο Tattaglia, ούτε ο Sollozo αλλά ο τύπος για τον οποίο γράφουμε παρακάτω.
Salvatore Tessio - Το δεξί χέρι που έγινε μαχαίρι
Λένε πως τα καλύτερα αδέρφια δεν είναι τα εξ αίματος, αλλά αυτά που διαλέγεις ως φίλους για μια ζωή. Ο Tessio ήταν στο πλευρό του Vito από την πρώτη του κιόλας παρανομία στην κλοπή του χαλιού. Μαζί με τον Clemenza έφτιαξαν μια πανίσχυρη τριανδρία οργανωμένου εγκλήματος από το μηδέν και έφτασαν να είναι υπολογίσιμη δύναμη σε ολόκληρη τη Νέα Υόρκη.
Τον Clemenza τον εκτιμούμε και για άλλο λόγο.
Ο Tessio έφτασε στην προδοσία όταν κατάλαβε ότι το αίμα νερό δεν γίνεται. Μπορεί ο Vito να τον θεωρούσε αδερφό του, αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ να τον βάλει πάνω από τον γιο του. Με τον Vito νεκρό, η σχέση των τριών ανδρών πέθανε κι αυτή, με τον Tessio να ψάχνει σε λάθος μέρος τον επόμενο «αδερφό» του, στην οικογένεια Barzini.
Συνωμοτώντας με τους Barzini, νόμιζε ότι πρόδιδε τον Michael, αλλά η φιλοδοξία ανακατεμένη με την πικρία του θόλωσε την κρίση του και δεν κατάλαβε ότι πρόδιδε τον Vito. Αυτός ήταν και ο λόγος που βλέπουμε τον Vito να προειδοποιεί τον Michael για την προδοσία του πρώτου που θα τον προσεγγίσει μετά την κηδεία του προβλέποντας την προδοσία, αλλά και υπογραμμίζοντας το ότι η προδοσία αφορούσε αυτόν τελικά.
Ο άγγελος του θανάτου του δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Tom Hagen, όπως και στην περίπτωση του Frank. Μια τελευταία υπενθύμιση ότι δεν χρειάζεται να έχεις το ίδιο αίμα για να ανήκεις στην οικογένεια, αρκεί να μην ξεχνάς ποτέ τη θέση σου σε αυτή.
